Klamp je niet vast aan liefde, hoop of angst

Het is het gewoon niet waard. Klamp je niet vast aan wat de behoefte heeft om weg te vliegen, stel je verwachtingen niet te hoog of droom niet over dingen die al kapot zijn, en die jou niet langer steunen. Het is verstandig om het te accepteren en moedig om te weten hoe je op tijd moet reageren, omdat mensen die de feiten niet onder ogen willen komen en elke dag blijven worstelen met hun blinddoek en schild, zich uiteindelijk leeg voelen, verstoken van hoop en zelfvertrouwen.

We weten dat de psychologie in de laatste tijd onder andere gericht is geweest op het bieden van geschikte strategieën voor het bereiken van onze vele dromen en doelen. We hebben geleerd over de kracht van positief denken, over zelfvoorziening, motivatie, zelfvertrouwen … maar wat gebeurt er wanneer enkele van deze dingen beginnen te wankelen?

Er zijn dingen die niet langer stevig staan, liefde die verandert van kleur naar zwart-wit en vervaagde verwachtingen waaraan we onszelf vastklampen. Dit is niet goed voor je, je moet alles dat weg wil gaan loslaten … Zelfs als het pijn doet.

Geloof het of niet, persoonlijke groei vereist ook dat je vaardig genoeg bent om erachter te komen welke strijden het niet langer waard zijn om te vechten, welke deuren zouden moeten worden gesloten en welke aspecten van ons leven we het beste los kunnen laten. Vandaag willen we samen met jou over dit onderwerp nadenken, en tevens voorstellen dat je een reeks strategieën onthoudt om je te helpen om op een juiste manier om te gaan met deze ingewikkelde situaties.

Valse hoop en helende hoop

We zijn het gewend om het woord hoop als een domein van comfort en aanmoediging op te vatten. Het is als een schouderklopje op dagen vol twijfels, als een knuffel in tijden van moeilijkheden en een beker warme chocolademelk op middagen vol tranen. Hoop is echter niet alleen een positieve emotie, het is tevens een cognitieve dynamiek om rekening mee te houden.

In deze dimensie bevinden zich veel van die betekenissen die wij geven aan alles dat ons omringt, of deze nu correct zijn of niet. In onze dagelijkse verwachtingen leven gedachtegangen, eigenschappen en persoonlijke oordelen. Hoop is de dynamiek die ons aanspoort om ‘nog even door te zetten en erop te vertrouwen dat alles uiteindelijk goed zal komen’ of die ons vertelt dat ‘hij er uiteindelijk wel achter zal komen dat wij degene zijn van wie hij echt houdt.’

We hebben het hier over valse hoop, ofwel verwachtingen die ernaar streven ons koste wat kost te troosten, en waar we aan vasthouden in de hoop dat de dingen zullen uitpakken zoals wij dit willen, zonder onenigheid of kloven. En toch weten we allemaal heel goed dat in deze perfect onvolmaakte wereld niets onfeilbaar is, dat wie vandaag ‘ik hou van je’ tegen ons zegt, morgen misschien wel gedag zegt, en dat wat we nu voor lief nemen, over een tijdje een angstige onzekerheid kan zijn.

Helende hoop, in tegenstelling tot valse hoop, is een verwachting die geen verzet biedt. Het is een verwachting die ons in staat stelt om de dingen duidelijker te zien en volwassener te benaderen, waarbij we ons bewust zijn van wat niet langer mogelijk is, en uitgenodigd worden om vooruit te kijken met de zoete belofte dat wat vandaag verloren is, morgen geheeld kan worden. Omdat verliezen niet het einde is, maar het begin van iets anders.

Loslaten wat niet kan blijven

Niemand laat iets zomaar los zonder ervoor te hebben gevochten. Alles dat geliefd of gewaardeerd wordt vereist grootse daden van moed, persoonlijke investering en opoffering. Alles heeft echter ook een grens, en die onoverbrugbare barrière die we nooit zouden moeten opgeven is zonder twijfel ons zelfvertrouwen, onze identiteit, onze emotionele balans.

Zoals Brian Trace, motivatiespreker en psychologie-guru, ons vertelt, “je zult nooit krijgen wat je wilt in het leven als je gewoon maar gaat zitten wachten tot de dingen veranderen, en gewoon maar blijft doorgaan met het voeden van je valse verwachtingen”. Het is een manier om jezelf in het subtiele ravijn van leed te storten.

Om dergelijke situaties te vermijden, stellen we voor dat je rekening houdt met een reeks strategieën, die je ogen zullen openen voor helende hoop, die ons zullen leren hoe we naar de toekomst moeten kijken om vooruit te kunnen komen.

De werkelijkheid der dingen leren accepteren

Er bestaat een heel interessant boek genaamd ‘Loving What Is’ door Byron Katie. In het boek leert ze ons hoe belangrijk het is om de werkelijkheid van de dingen die om ons heen gebeuren te accepteren, of dit nu op romantisch, werk- of persoonlijk niveau is. Het is helemaal geen kwestie van jezelf berusten in dingen, maar van in staat zijn om van jezelf te houden om vooruit te kunnen blijven gaan en nieuwe en betere veranderingen te creëren die overeenkomen met wat je verdient.

Geloof het of niet, iedereen heeft een interne ‘radar’ die ons vertelt of dingen niet goed zitten. Soms willen we het echter niet zien omdat het zou betekenen dat we iets moeten confronteren waar we niet klaar voor zijn: een relatiebreuk, een verandering …

We moeten deze slechte gevoelens en ellende zien als een duidelijke en directe uitnodiging om onszelf in beweging te brengen, om actie te ondernemen, en, bovenal, om het voeden van valse hoop te vermijden. We moeten er rekening mee houden dat als deze malaise chronisch wordt, het niet langer een impuls zal zijn en ons zal beginnen te besmetten met negativiteit en leed.

Wat uit ons leven wil wegvallen, zal dit vroeg of laat toch wel doen. Het onvermijdelijke uitstellen is dan ook een vorm van marteling die we niet zouden moeten bevorderen, opgeven is tenslotte niet altijd zwak, integendeel, op het juiste moment gedag zeggen weerspiegelt iemand die sterk en dapper genoeg is om los te laten.