Waar tranen zijn, daar is hoop
Waar tranen zijn, is er hoop. Alles wat ons kwetst en ons verandert, doet ons ook groeien en vechten. Dingen die ons van streek maken, leren ons de waarde van een glimlach, van genegenheid en van goede momenten. Op dezelfde manieren leren we ook uit de slechte momenten. We vinden de kracht die nodig is om ze te veranderen.
Als er tranen zijn, dan kan er ook motivatie zijn om te veranderen en iets beters te vinden. Er bestaat geen betere brandstof dan de energie die uit diep verdriet ontstaat. Dit verdriet doordrenkt ons tot op het bot en laat ons ademloos achter. In het leven worden de beste veranderingen voorafgegaan door de diepste momenten. De angst en de onzekerheid die we voelen voordat we springen, verbleekt in vergelijking met wat we aan de andere zijde zullen vinden.
Waar er tranen zijn, is er ook de kracht van het karakter. Het is een oprecht gevoel dat uit het hart komt. Dat is de reden waarom tranen opkomen. Elke traan is een klein duwtje, een manier om de bodem te bereiken. Wanneer we daar toekomen, kunnen we de kracht vinden die ons zal aanmoedigen om iets beters op te bouwen.
Ze zeggen dat alleen hij die verdriet gekend heeft en zijn hart uitgehuild heeft, de glorie begrijpt van wat het betekent om menselijk te zijn.
Waar tranen zijn, daar is leven
Waar tranen zijn, daar borrelt het leven en stroomt het van binnenuit. Dit geeft ons de hoop om te blijven vechten voor iets beters. Onthoud dat net zoals water ons leven geeft, tranen ons helpen om de kracht te vinden die we in ons hart hebben.
Dat is de reden waarom verdriet een noodzakelijk deel van het leven is. We hebben het nodig te beseffen hoeveel we waard zijn. Tranen zijn niet als regen op een steen. Ze hollen ons innerlijke zelf niet uit. Maar ze geven ons integendeel de moed die we nodig hebben om te zien dat na de storm de zon verschijnt.
Regenbogen verschijnen alleen bij storm, en als we niet toelaten dat de regen ons verhindert om voorbij ons verdriet te kijken. De mooiste dingen in het leven, die dingen die we ons het meest herinneren, leken onmogelijk na het ervaren van zoveel verdriet. Maar het zijn diezelfde dingen die komen omdat we tijdens de storm niet opgegeven hebben.
Ik kan orkanen van berispingen overleven, bliksemschichten van angst en donderslagen van pijn. Maar pas wanneer de storm voorbij is, kan ik de kracht vinden om de zon te zien.
We moeten leren om onze paraplu open te doen, te ventileren, te wenen en te schreeuwen en uit te drukken wat nodig is en wat we moeten laten zien. We moeten kracht putten uit onze gevoelens en ons innerlijke zelf vrijmaken. Er is niets mis met menselijk zijn. Onze gevoelens uitdrukken is niet verkeerd.
Waar tranen zijn, is er een kans om te leren
Met het uiten van een emotie is dus niets verkeerd. Waarom grijpen we die kans dan niet om er iets uit te halen? We zullen verrast zijn wat we aankunnen wanneer we onszelf leren kennen en naar onze pijn luisteren.
Niets is ooit wat het lijkt. Diep verdriet kan zich verschuilen achter een glimlach. Kansen, dromen en geluk kunnen zich verbergen achter tranen. Laat je niet meeslepen door uiterlijkheden, verdrink niet in ongelukkig zijn.
Leer luisteren naar je tranen en haal er kracht uit. Ga op zoek naar de kans waarnaar je zo verlangt. Ontcijfer de betekenis van je tranen en ontdek wat jou zorgen baart. Zodra je dit weet, kan je het uit je leven verwijderen. Als het niet mogelijk is om vaarwel te zeggen, dan kunnen we een brug bouwen richting de lessen die we eruit kunnen leren.
Laten we niet vergeten dat er altijd een schouder is om op uit te huilen wanneer het nodig is dat we onszelf laten zien. We hebben altijd een paar armen die ons omhelzen en van ons houden. Na slechte stormen zijn er altijd momenten van kalmte en tijd om na te denken. Waar tranen zijn, daar is hoop. Achter elke reden om te huilen is er een open deur die wacht totdat je je leven verandert.