Kintsukuroi: mijn littekens hebben mij sterker gemaakt
Kintsukuroi is een methode om emotionele wonden te genezen. Het is geïnspireerd door de oude Japanse kunst met dezelfde naam. Deze techniek wordt gebruikt om voorwerpen uit aardewerk te herstellen. Het geheim van Kintsukuroi zit hem niet in een manier om de barsten te verbergen. Maar deze methode gaat de littekens integendeel versieren met goud en zilver.
Wonden moeten eerst genezen. Pas daarna ontstaan de littekens. Door ons gedrag laten we dit vaak niet toe.
In het begin zwichten we voor die dingen die onze pijn verlichten. Maar op lange termijn verhinderen we dat onze kwetsuren genezen. Wonden van anderen willen we te snel doen genezen. We geven ze de kans niet om littekens te vormen.
In dit artikel willen we het dus hebben over een proces waarbij zich het litteken vormt. Het begint bij de erkenning van lijden…
Minimaliseer mijn pijn niet
Hou op met mij te vertellen dat het niet zo belangrijk is. Zeg mij niet dat er mensen zijn die het nog erger hebben dan ik. Wat weet jij over gevoelens?
Je hebt geen empathie. Je minimaliseert mijn pijn en onderschat mijn waarde en volwassenheid. Want het is dezelfde volwassenheid die mij zal beschermen. Het zal voorkomen dat ik in de valkuil trap van troostend en zelfgenoegzaam zelfbedrog.
Ik ben een moedig persoon. Je zal niet merken dat ik mezelf bedrieg. Want ik heb het lef naar mijn kwetsuren te kijken, ze te reinigen en te genezen. Ik heb het lef mijn littekens te verfraaien, want ze zijn een teken dat ik leef.
Ze tonen dat ik het leven op een intense manier geleefd heb. Ik ben bereid de confrontatie aan te gaan met alle soorten angsten om op een volle manier te blijven leven. Ik verzeker je dat ik dat voornemen op z’n minst niet zal opgeven aan de duisternis.
In mijn littekens zit trots. Dit is deels te wijten aan het feit dat ik aanvaard heb dat de tijd die ze nodig hadden om zich te vormen, een kans om te leren is.
Mijn kinderen zullen mijn pijn niet herhalen. Mijn vrienden zullen zich niet alleen en beoordeeld voelen. De mensen die ik graag zie, vinden in mij een voorbeeld om te volgen. Dit voorbeeld toont hen dat je het leven niet hoeft te vrezen. Iedereen kan pijn overwinnen als je maar weet hoe.
Ondanks het feit dat we meestal niet over pijn praten, is het een deel van het leven. Zowel lichamelijke als emotionele pijn. We hebben ongetwijfeld allemaal geleden. Als iemand dit ontkent, dan bedriegt hij zichzelf.
Heb jij niet ook geleden?
Kijk me in de ogen. Zie mijn littekens. De liefde heeft mij gebroken. Ik heb dezelfde pijn gevoeld als mijn dochter voelde. Ik heb gehuild over verlies. Dit zinloze lijden heb ik meer dan eens vervloekt.
Met empathie en medeleven kijk ik mensen in de ogen. Want ik geef om wat met de mensen dichtbij mij gebeurt, net als met jou…
Ik ben erin geslaagd de stukken van mijn gebroken ziel op te rapen. Elke scherf heb ik opgeraapt. Woede, wrok en rancune heb ik op afstand gehouden.
Nadat ik het dieptepunt bereikte, heb ik ze opgeraapt en ze weer samengevoegd. Het was een opdracht die me hielp begrijpen wat er gebeurd was en hoe ik het geïnterpreteerd heb.
Leef op een intense manier zonder bang te zijn om te breken. Maar je hoeft je geen zorgen te maken. Net als je lichaam bezit je geest een aanpassingsmechanisme dat we een herstelimpuls noemen. Dit mechanisme neemt de taak op zich onze pijn te genezen en onze littekens te verfraaien.
Wanneer je je ergste kwetsuur zelf veroorzaakt hebt…
Ik heb een analyse gemaakt van wat mij overkomen is. Tegelijkertijd heb ik geprobeerd om mezelf te bevrijden van de filters, de valse interpretaties en bedrog. Ik wou niet langer vastgeketend zijn aan de pijn. Maar ik moest de wonden die mij zoveel pijn bezorgde, opnieuw openen, zodat ik me ervan kon bevrijden.
Ik dacht dat de kwetsuur al zuiver was, maar ik vergiste mij. Dus moest ik het reinigen. Terwijl ik dit deed, begon ik te begrijpen wat er gebeurd was.
Uiteindelijk realiseerde ik mij dat ik mijn ergste criticus was. Want ik moest begrijpen wat gebeurd was door vanuit het gezichtspunt van liefde en medeleven te kijken.
Ik bekeek opnieuw wat mijn wonden voor mij betekende. In mijn verdriet was ik tot overhaaste conclusies gekomen. Ik moest die dus herzien. Het was datzelfde verdriet dat mijn ziel onderdrukte.
Voortdurend proberen mensen ons ervan te overtuigen dat we gelukkig moeten zijn. Maar niemand vertelt ons hoe we met tegenslag moeten omgaan, hoe we onze emotionele letsels moeten genezen en grote en kleine problemen in ons dagelijks leven moeten overwinnen.
Kintsukuroi: maak verbinding met je emotionele kracht
Ik besefte dat ik verbinding moest maken met mijn emotionele kracht. Bovendien moest ik leren hoe ik mensen kan analyseren, beslissingen kan nemen en om kan gaan met tegenslag. Ik leerde wat afstand te nemen, op een andere manier te denken en de dingen te bekijken vanuit een opbouwend gezichtspunt.
Op dat moment begreep ik dat daden en moed de motoren zijn voor emotionele groei.
Toen analyseerde ik mijn innerlijke dialoog. Ik verwierf het vermogen een onderscheid te maken tussen de dingen die ik kan veranderen en die niet veranderd kunnen worden. Zo kwam ik tot de aanvaarding dat ik niet in staat ben om tegen titanen te vechten. Maar ik veranderde alles wat binnen mijn bereik lag.
Tenslotte hield ik ook op te proberen muren af te breken. Ik ging integendeel op zoek naar deuren. Uiteindelijk overwon ik mijn angst voor de oceaan en leerde ik zwemmen. Ik vervloekte niet langer de rivier maar gebruikte mijn tijd om bruggen te bouwen.
Ik werkte, dacht na en was dapper… Bovendien begon ik in te zien dat angsten mij kunnen vertragen maar niet verslaan.
Aan het einde van dit volledige proces ontdekte ik de schoonheid die in mijn littekens weerspiegeld werd. Deze emotionele littekens vertellen veel over mij en over mijn kracht. Ze spreken over mijn vermogen om uit lijden te leren en tegenslag te overwinnen.
Mijn littekens herinneren mij eraan dat ik tegelijkertijd kwetsbaar en sterk ben. Wanneer ik naar ze kijk, dan zie ik niet de pijn. Ik zie integendeel kracht en alles wat ik overwonnen heb…
Wanneer ik naar mijn littekens kijk, dan voel ik mij sterker, zekerder en… misschien zelfs gelukkiger… Misschien is dit het geheim van gelukkig zijn?
Ik hield op de rivier te vervloeken en wijdde mijn tijd aan het bouwen van bruggen.
Kintsukuroi: verander je littekens in lessen
Ik heb besloten om alles wat ik geleerd heb, te delen. Want je hoeft jezelf niet te verbranden om in te zien dat vuur je kan verwonden.
Wat normaal was, heb ik hersteld. Ik hielp andere mensen zich niet vreemd en alleen te voelen. Maar ze leerden integendeel te aanvaarden dat hun lijden overeenstemde met de omstandigheden die ze op dat moment meemaakten. Dit is iets dat strikt gereserveerd is voor mensen die op een intense manier leven en liefhebben.
Tegenwoordig pronk ik onbevreesd met mijn littekens, zonder schuld of schaamte. Sommige tegenslagen die ik te verduren kreeg, waren het resultaat van puur toeval. Maar andere waren een ander verhaal.
Ik heb soms mijn eigen lijden veroorzaakt zonder het te beseffen. Het was een gevolg van de beslissingen die ik nam of verkoos niet te nemen. Of het kwam door de mensen die ik niet analyseerde en door de verwachtingen die ik had of de ontgoochelingen die ik ervoer.
Net als porseleinen aardewerk is het leven tegelijkertijd breekbaar en mooi. Het leven kan ons op elk moment in duizend stukken breken. Maar het kan ook heropgebouwd worden. Als we in staat zijn uit wat er gebeurd is, te leren, dan zullen we mooier en sterker worden.
Ik wil mijn lessen, mijn littekens, mijn pijn delen
Vandaag heb ik een nieuwe realiteit opgebouwd. Het is een werkelijkheid waar medeleven, empathie en liefde de vooroordelen, stereotypen en leugens uitgeroeid hebben.
Ik maak deel uit van deze nieuwe realiteit. Hier kan ik aanvaarden dat ik geleden heb en dat mijn ziel gehuild heeft. Maar geen enkele traan is tevergeefs gestort. Want al mijn tranen, samen met mijn littekens hebben me iets geleerd wat ik moest leren.
Dankzij Kintsukuroi ben ik vandaag een sterker en zekerder individu. Dankzij Kintsukuroi schaam ik mij niet langer voor mijn littekens, mijn gevoeligheid, mijn breekbaarheid en mijn kracht.
Sommige mensen geloven dat Kintsukuroi een oude Japanse techniek is om gebroken aardewerk te herstellen. Maar ze vergissen zich. Kintsukuroi is veel meer dan een eenvoudige techniek. Het is een kunst, de kunst van het genezen van emotionele wonden.
