Kijk verder dan je reflectie in de spiegel
Vandaag zat ik voor de spiegel om te praten met mijn reflectie, om te accepteren dat ik niet perfect ben, om van mezelf te houden zoals ik ben. Om voor het eerst verder te kijken dan mijn fysieke verschijning en te begrijpen wie ik werkelijk ben – een opeenstapeling van alle ervaringen die ik heb meegemaakt.
Vandaag heb ik geleerd dat het leven wordt weerspiegeld op de huid. Hoewel ze zeggen dat de ogen spiegels van de ziel zijn, zijn ze ook de deur naar hoop. Maar soms is het moeilijk om in de spiegel te kijken en verder te kijken dan je uiterlijk, om te zien dat we niet alleen bestaan uit vlees en botten, maar ook uit ervaringen, hoop en dromen.
We zijn niet alleen vlees en bot – we zijn alles wat we zijn geweest en alles wat we zullen zijn.
Rimpels reflecteren zorgen rond de ogen en een glimlach rond de mond. Ze weerspiegelen de woorden die we niet hebben gehoord en de woorden die we eruit flappen en later betreuren. Ze maken deel uit van ons, een deel dat de wereld laat zien wie we zijn.
Het kan best moeilijk zijn om in je ziel te kijken als je in de spiegel kijkt. We hebben de neiging om dit te doen wanneer we spijt hebben van het verleden in plaats van naar de toekomst te kijken, wanneer we ons vastklampen aan wat we verloren hebben in plaats van de waarde van wat we hebben opgedaan, wanneer we proberen onszelf er perfect uit te laten zien, zoals porselein, alsof we levenloze poppen zijn zonder enige levenservaring.
Leer van het verleden
Maar we zijn meer dan wat er te zien is. Wij zijn ons verleden, het is zichtbaar op onze huid. Het verleden toont ons waar we vandaan komen, maar het bepaalt niet waar we naartoe gaan. Wij zijn degenen die kiezen waar we onze volgende stappen willen zetten.
Het is echter belangrijk om te onthouden om te leren van het verleden zonder ons eraan vast te klampen. Het verleden maakt deel uit van wie we zijn, maar het definieert niet wat we kunnen zijn. Het zijn de bakstenen die onze basis vormen, maar niet wat er naar binnen gaat.
Vergeet niet dat we niet alleen een reflectie van het verleden zijn; we zijn ook wat we morgen willen zijn. We moeten het verleden eren en van onze fouten leren, maar ze niet elke stap laten bepalen die we zetten.
Als je ervoor kiest om op te geven en je verleden je heden te laten worden, ben je niet meer dan een toeschouwer in het leven en zul je ophouden echt te leven.
De toekomst is een reflectie van wat zou kunnen zijn
Luisterend naar mijn reflectie, onbevreesd sprekend over de toekomst die ik in de spiegel wilde zien, begreep ik dat de wil om te vechten voor wat ik echt wil waardevoller is dan de fouten die ik in het verleden heb gemaakt. Je hoeft de werkelijkheid niet altijd te zien precies zoals die is, maar wat je kunt bereiken als je doet wat je wilt doen.
Het kost tijd om de toekomst op te bouwen die je wilt, maar dat doe je alleen als je geduld hebt en niet opgeeft, hoe ver weg je doelen op dit moment ook lijken te zijn. Het is een deugd om te volharden in tegenspoed, een vaardigheid om te leren van je fouten, en een teken van intelligentie om je los te maken van de steen waarover je struikelde.
Vandaag zat ik voor de spiegel om te praten met mijn reflectie, en ik begreep dat ik alles ben wat ik heb meegemaakt, en ik alles zal zijn wat ik wil zijn. Het ligt in mijn handen om voor mijn dromen te vechten en van mijn fouten te leren. Uiteindelijk liggen onze dromen binnen handbereik als we onszelf leren kennen, verder dan het beeld dat we uitstralen. Niemand is volmaakt, maar we zijn wijselijk onvolmaakt.