Is de beleving van ontrouw bij vrouwen en mannen verschillend?

Ontrouw is één van de grootste tests die een relatie kan doormaken. In de meeste gevallen zal dit het einde van de relatie betekenen. Het probleem is vaak een gevolg van de verschillen die kunnen bestaan omtrent de omschrijving van ontrouw. Want wat blijkt? Vrouwen en mannen beleven het niet op dezelfde manier. De beleving van ontrouw is dus bij vrouwen en mannen verschillend.

Soms is het niet gemakkelijk om vast te stellen of er al of niet sprake was van ontrouw. De meest gebruikte omschrijving is dat ontrouw optreedt wanneer een persoon seks heeft met iemand buiten de relatie waarin ze zich momenteel bevinden.

Maar wat zeggen we dan over het sturen van berichtjes naar iemand en het geheim houden? Of wat met het ontvangen van onfatsoenlijke foto’s via de sociale netwerken of door middel van andere vormen van digitale communicatie? En kunnen we het ontrouw noemen wanneer iemand vrienden blijft met een vroegere partner? Vooral wanneer die persoon een nieuwe relatie heeft?

Dit zijn zeker belangrijke kwesties. Alle koppels moeten dit bespreken. Want het is nodig dat ze overeenstemming bereiken over wat de grenzen zijn. Dit is vooral belangrijk als we de bevindingen van een recente studie moeten geloven. In dit onderzoek heeft men gegevens gevonden die de volgende hypothese ondersteunen. In het algemeen hebben mannen en vrouwen erg verschillende ideeën over wat ontrouw zijn echt betekent. Het niet verduidelijken en niet tot een overeenkomst over ontrouw komen kan later in de relatie tot ernstige problemen leiden.

De beleving van ontrouw is bij mannen en vrouwen verschillend

Het tijdschrift Sexual & Relationship Therapy heeft een onderzoek gepubliceerd. Deze studie heeft de grootste verschillen tussen mannen en vrouwen in de definitie van ontrouw omschreven. De auteurs van dit onderzoek zijn nagegaan of de beleving van ontrouw op basis van het geslacht, het geloof, de angst voor intimiteit en de gevoeligheid voor afwijzing voorspeld kan worden. De studie stelt dat “Weten wat volgens je partner ontrouw is, kan een relatie redden als jullie beiden dezelfde visie delen. Dit maakt dat het onderwerp van verschillende belevingen een begrip is dat waardevol is om te onderzoeken.”

De factoren die de beleving van ontrouw beïnvloeden

De onderzoekers wilden dus bepalen op welke manier onder andere het geslacht de beleving van ontrouw beïnvloedt. Ze vroegen 354 universiteitsstudenten om een vragenlijst in te vullen. De deelnemers deelden verschillende handelingen in van 1 (absoluut geen ontrouw) tot 4 (absoluut ontrouw). Tot deze handelingen behoorden seksuele daden, zoals kussen of seksuele gemeenschap; emotionele handelingen, zoals verliefd worden maar niet tot daden overgaan; en fantaseren, zoals naar een stripclub gaan of pornografie bekijken.

De vragenlijst bevatte ook vragen met de bedoeling andere aspecten te bepalen die aanzienlijk relevant konden zijn in de beleving van ontrouw. Twee van deze factoren zijn de angst voor afwijzing en angstgevoelens. Wat betreft de angst voor intimiteit en de gevoeligheid voor afwijzing was er tussen de geslachten geen verschil. Maar vrouwen beschouwden vaker wel dat een “verbinding” op zich ontrouw betekent. Hier moeten we “verbinding” begrijpen als de uitwisseling van intieme gedachten en gevoelens, en dan vooral op het geestelijke of spirituele niveau.

In de studie waren vrouwen meer geneigd om handelingen gebaseerd op seks en emoties te beschouwen als vormen van ontrouw. Anderzijds vinden mannen dat alleen de eigenlijk daad van seksuele gemeenschap als ontrouw beschouwd kan worden. De vrouwen hadden het gevoel dat de uitwisseling van intieme gedachten en gevoelens ook als ontrouw beschouwd konden worden. Dit geldt dan vooral als het een geestelijke en spirituele uitwisseling is. Natuurlijk zijn er bij beide geslachten uitzonderingen.

Vrouwen zijn gevoeliger voor emotionele ontrouw

De stelling dat voor vrouwen een grotere verscheidenheid aan gedragsmatige of geestelijke handelingen daden van ontrouw zijn, wordt ondersteund door eerder onderzoek. Dit is wat andere auteurs geschreven hebben. “Dit patroon van bevindingen stelt dus dat vrouwen binnen de grenzen van een romantische relatie gevoeliger zijn dan mannen voor mogelijke schendingen die te maken hebben met ontrouw.” Want “de personen die hoger scoren op de “schaal van verbinding” zijn gevoeliger. Het is mogelijk dat dit een middel is om hun relatie met een geliefde te beschermen.”

Het rol van relatietherapie

De studie kon relatietherapeuten helpen om hun patiënten op te voeden. Het maakt niet uit wat partners gedaan hebben of kunnen doen. Maar als koppels beslissen om verder te gaan, dan moeten ze een duidelijke overeenkomst over de grenzen bereiken. Maar wat in sommige gevallen gebeurt, is dat de ene persoon vindt dat zijn partner ontrouw is geweest, terwijl die partner niet akkoord is. Het is dus cruciaal om aan dit kernpunt te werken. Want het is de manier om te komen tot een verzoening en tot de overeenstemming die we in dit artikel besproken hebben.

Als iemand niet beseft dat zijn partner sommige handelingen als tekenen van ontrouw beschouwt, dan is het geen verrassing dat hij ze zal blijven doen. “Een ideaal resultaat van een therapeutische tussenkomst is een groter begrip en communicatie tussen de partners. Er is dan een oprechte verbintenis met elkaar en een echt bevredigende relatie,” was het besluit van de studie.

Het is dus allesbehalve een zuiver abstracte kwestie. Want de individuele verschillen in de “criteria voor ontrouw” kunnen vorm geven aan de weg die de relatie volgt. Het kan wrevel en misverstanden laten ontstaan. Het is geen gemakkelijk onderwerp om over te praten. Maar het zou één van de gesprekken moeten zijn die elk koppel voert. In het ideale geval vindt dit gesprek plaats bij het begin van de relatie. Want zo kan het een gelukkige en gezonde relatie verzekeren.