Interpersoonlijke psychotherapie: effectief tegen depressie

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Gema Sánchez Cuevas.

Geschreven door Lorena Vara González

Laatste update: 27 december, 2022

Wat is interpersoonlijke psychotherapie? Depressie, deze staat van intens en invaliderend innerlijk verdriet, associëren we vaak niet met de sociale context waarin we leven. In onze kern zijn we echter sociale wezens zijn en onze omgeving is net zo belangrijk voor ons als een vitaal orgaan.

Veranderingen in de sociale context zouden daarom een depressie uit kunnen lokken bij iemand die daar gevoelig voor is. Deze gedachte zorgde voor de ontwikkeling van nieuwe soorten therapieën die belang hechten aan de relatie met de sociale omgeving in de behandeling van depressie. Een van deze therapieën is interpersoonlijke psychotherapie.

In dit artikel zullen we uitleggen wat interpersoonlijke psychotherapie is en hoe het depressie behandelt. We zullen ook de geschiedenis ervan onderzoeken en wat het zo anders maakt dan de andere psychologische benaderingen om dit probleem te behandelen. Daarnaast zullen we het hebben over de effectiviteit ervan bij volwassenen, kinderen en tieners.

Interpersoonlijke psychotherapie werd oorspronkelijk ontwikkeld door Gerald L. Klerman en zijn team als een therapie om mensen te helpen niet in een depressie te vervallen. Na het analyseren van de voordelen ervan, concludeerden ze echter dat dit type therapie mensen sterker en resistenter maakte tegen andere problemen.

Interpersoonlijke psychotherapie is zo krachtig omdat het rekening houdt met de belangrijkste emotionele en interpersoonlijke relaties van de patiënt. Ook houdt deze therapie rekening met de sociale context waarin de patiënt leeft.

Kenmerken van interpersoonlijke psychotherapie

IPT (interpersoonlijke psychotherapie) conceptualiseert depressie als een set van drie componenten: symptomatologie, sociale werking en persoonlijkheid. Het doet dit met het doel om de eerste twee componenten te beïnvloeden. Het therapeutische model richt zich op vier interpersoonlijke problemen:

• Interpersoonlijke conflicten: deze kunnen familie-, sociaal of werkgerelateerd zijn. Deze conflicten zijn onvermijdelijk omdat ze hun oorsprong vinden in de contrapositie van twee of meer standpunten. Ze worden alleen in therapie behandeld als ze grote onrust veroorzaken. Interpersoonlijke therapie is de beste manier om ze te benaderen.
• Rolovergangen: interpersoonlijke geschillen of onenigheden over rollen komen voort uit conflicten. Deze doen zich voor wanneer verschillende mensen verschillende verwachtingen hebben bij de bepaalde rol die een persoon vervult. Met andere woorden, er is onenigheid over de gedragsverwachtingen voor bijvoorbeeld een moeder, vader of baas.
• Rouw: wanneer de pijn van het verliezen van een geliefde te intens is of langer aanhoudt dan zou moeten, zouden we pathologisch verdriet kunnen ervaren. IPT helpt ons met onze emoties en het opvullen van de leegte die we op een gezonde en positieve manier voelen.
• Interpersoonlijke tekorten: dit probleem doet zich voor wanneer de persoon niet beschikt over een adequaat sociaal ondersteuningsnetwerk. Hierdoor ontstaan ​​gevoelens van eenzaamheid en isolement. In dit geval helpt interpersoonlijke therapie ons onder andere om onze eigen sociale ruimte te vinden en onze sociale vaardigheden te verbeteren.

Deze variabelen zijn extreem belangrijk in de context van depressie, omdat wanneer één ervan een rol gaat spelen, mensen het risico lopen in een ‘vitale crisis’ terecht te komen. Deze crises maken plaats voor een groot aantal psychische problemen, waaronder depressie.

Dit type interventie is echter niet alleen effectief gebleken in de behandeling van depressie. Interpersoonlijke psychotherapie is bijvoorbeeld ook een effectieve behandeling voor eetstoornissen.

Interpersoonlijke psychotherapie in de kindertijd en adolescentie

Volgens deskundigen is interpersoonlijke psychotherapie effectief in de behandeling van depressie bij zowel volwassenen als tieners. De effectiviteit ervan ligt in het benadrukken van het belang van ons vermogen om sociale relaties te beheren. Het beheren van emoties die kunnen voortvloeien uit onze relaties is hierbij net zo belangrijk.

Het is belangrijk om te onthouden dat we in een sociale omgeving leven die voortdurend verandert en dat we ons eraan moeten aanpassen. We moeten leren onze sociale problemen het hoofd te bieden en te begrijpen dat onze emoties worden beïnvloed door sociale oorzaken.

Dit betekent dat we ons vermogen om onze problemen te confronteren moeten verbeteren. Depressie hoeft geen persoonlijk of intern probleem te zijn, het kan ook een contextueel of relationeel probleem zijn.