Interne gezinssysteemtherapie: genezing van onze kwetsbaarheid
Interne gezinssysteemtherapie (IFS) is erop gericht om al die gewonde delen op te sporen en te genezen. Deze benadering werd in 1980 gecreëerd door Richard C. Schwartz.
Hij beweerde onder andere dat de geest uit meerdere delen bestaat en dat daaronder de kern van het ware zelf ligt. Alleen als we in staat zijn om in onszelf te kijken en harmonie te bereiken tussen al die fragmenten, zullen we welzijn bereiken.
Velen van ons hebben bepaalde kwetsbare gebieden. Dat komt omdat relaties met onze verzorgers of een andere traumatische ervaring uit het verleden ervoor hebben gezorgd dat we bepaalde delen van onszelf hebben opgesloten, en ze bijna in ballingschap zijn geplaatst. Als gevolg daarvan vormen wonden, net als pijnlijke emoties, kleine gebieden van onszelf waar we niet in willen gluren.
Ze blijven daar, als belemmerde groeigebieden of emotionele wratten die we koste wat kost verbergen. We nemen geen verantwoordelijkheid voor deze kwetsbare psychologische scenario’s en nemen in plaats daarvan subpersoonlijkheden aan om te proberen te overleven alsof er niets gebeurd is. Alsof onze geest niet ook de huilende geesten van gisteren bevat.
Dr. Schwartz gebruikte metaforische beeldspraak om uit te leggen wat er in onze geest omgaat. De ‘brandweermannen’, bijvoorbeeld, proberen ten koste van alles het lijden te sussen, te verstikken en te blussen. Daarbij kunnen ze ons doen vervallen in middelengebruik of eetstoornissen.
Interne familiesysteemtherapie: doel, kenmerken en geldigheid
Deze therapie stelt voor dat er in de menselijke geest een reeks subpersoonlijkheden bestaat die met elkaar in conflict zijn. Richard Schwartz realiseerde zich in zijn dagelijks werk als therapeut dat wanneer mensen hun problemen en ongemakken beschreven, ze vaak dezelfde zin gebruikten: “Er is een deel van mij dat mij vertelt” of “Er is een deel van mij dat lijdt,” enz.
Schwartz besloot dat deze ‘delen’ eigenlijk verschillende soorten subpersoonlijkheden waren. Metaforisch, volgens deze benadering, is het psychologisch universum als een familie met verschillende leden die op elkaar inwerken. Elk figuur symboliseert een behoefte, een probleem, een gedachte, of zelfs een onbehandeld trauma. Meestal hebben deze figuren te maken met geschillen en onenigheden.
Interne familiesysteemtherapie combineert een systemisch perspectief dat de patiënt uitnodigt in zichzelf te kijken. Vanuit die drempel ontdekken ze de delen die de harmonie verliezen (gedachten, emoties, gewaarwordingen, behoeften, enz.). Het doel is de innerlijke dialoog te verminderen, meer vertrouwen te brengen, en verzoening te bereiken in alle delen van het wezen van de patiënt.
Door de taal van de “delen” te gebruiken kan de patiënt ontdekken en begrijpen welk deel van zichzelf het is waaraan gewerkt en geheeld moet worden met de juiste hulpmiddelen.
De delen binnenin die je lijden triggeren
Toen Richard Schwartz zijn boek, Internal Family Systems Therapy (1995)publiceerde, bood hij een interessante en originele therapeutische strategie. De metafoor van delen en familiesystemen stelt het individu namelijk in staat te begrijpen hoe zijn geest werkt.
Door dit perspectief kunnen ze vaststellen welke processen hun problemen of pathologische gedragingen versterken. Schwartz definieerde drie bijzonder beslissende gebieden als het gaat om het opbouwen van lijden. Ze zijn als volgt:
- De manager is het deel van de geest dat geavanceerde plannen, redeneringen en ook strategieën uitvoert om te voorkomen dat iets ons pijn doet.
- De verbannene is het gebied dat we apart zetten, dat we moeite doen om op een verre plaats in ons mentale universum te laten om het niet te zien. Het is degene die zowel onze trauma’s als onopgeloste problemen met zich meesleept. Degene waarvan we maar willen dat hij weggaat.
- De brandweerman is onze valse beschermer. Hij wil de pijn blussen en verstikken, maar doet dat door middel van onbehulpzame en zelfs schadelijke strategieën. Hij belooft ons bijvoorbeeld dat ons lijden zal ophouden als we eetbuien hebben of ons tot alcohol wenden.
De zes stappen van interne familiesysteemtherapie
Therapeuten die in deze therapie zijn opgeleid begeleiden hun patiënten om hun kwetsbare gebieden te identificeren en deze vervolgens te genezen. Het proces is georganiseerd in zes stappen. Ze zijn verwoord in de volgende therapeutische doelen:
- Zoek de probleemgebieden die aandacht behoeven. Bijvoorbeeld onopgeloste trauma’s, emoties die het welzijn beperken, sluimerende angsten, fobieën, angsten, onvervulde behoeften, enz.
- Focus. Richt je op het problematische deel dat ongemak veroorzaakt.
- Beschrijf. De patiënt moet contact maken met zijn problematische interne werkelijkheid en die vervolgens beschrijven. In feite moeten ze die werkelijkheid, pijn of ontheemd verhaal onder woorden brengen.
- Voelen. De persoon moet zijn emoties en gevoelens verkennen en ventileren.
- Vriendschap. Het doel van interne familiesysteemtherapie is dat de patiënt zijn pijnlijke ervaringen accepteert. Ook voor hen om een positievere dialoog te ontwikkelen en een gezondere mentale benadering toe te passen.
- Angst. De laatste fase van de therapie probeert de patiënt te laten nadenken over welke veranderingen hij in zijn leven moet aanbrengen en ook om zich niet langer bang te voelen.
Het doel van Interne gezinssysteemtherapie is het coördineren en harmoniseren van het zelf en alle delen, zodat ze in harmonie kunnen samenwerken en in staat zijn elke moeilijkheid het hoofd te bieden.
Voor wie is Interne gezinssysteemtherapie bedoeld?
Interne Familiesysteemtherapie is niet geschikt voor patiënten met persoonlijkheidsstoornissen. Het is echter vooral effectief bij de volgende persoonlijke werkelijkheden en psychologische aandoeningen:
- Angst.
- Depressie.
- Posttraumatische stressstoornis.
- Eetstoornissen.
- Chronische pijn.
- Verslavingen.
- Familie- en relatieproblemen.
- Verslavingen.
Betrouwbaarheid en geldigheid
Deze therapie die al in de jaren tachtig van de vorige eeuw werd bedacht door Richard C. Schwartz is zowel betrouwbaar als geldig. Dit werd bevestigd in een studie (Engelse link) uit 2013, gepubliceerd in The Journal of Rheumatology.
Deze studie stelde onder andere dat patiënten die leden aan chronische pijn in verband met reumatoïde artritis verlichting vonden en hun kwaliteit van leven verbeterden na drie maanden Interne gezinssysteemtherapie. Daarom kunnen we met vertrouwen stellen dat dit therapeutisch perspectief zowel interessant als effectief is op bepaalde gebieden.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Breunlin, Douglas C.; Schwartz, Richard C.; Kune-Karrer, Betty Mac (1992). Metaframeworks: transcending the models of family therapy. The Jossey-Bass social and behavioral science series. San Francisco: Jossey-Bass. ISBN 1555424260
- Pais S. A systemic approach to the treatment of dissociative identity disorder. Journal of Family Psychotherapy. 2009;20(1):72-88. doi:10.1080/08975350802716566
- Lester RJ. Self-governance, psychotherapy, and the subject of managed care: Internal Family Systems therapy and the multiple self in a US eating-disorders treatment center: Eating disorders and managed care. American Ethnologist. 2017;44(1):23-35. doi:10.1111/amet.12423
- Schwartz, Richard C.; Rose, Michi (2002). “Internal family systems therapy”. In Carlson, Jon; Kjos, Diane (eds.). Theories and strategies of family therapy. Boston, MA: Allyn & Bacon. pp. 275–295. ISBN 020527403X
