Inclusie voor mensen met een handicap
Hoewel de begrippen die we in dit artikel gaan gebruiken deel uitmaken van ons dagelijks leven, gebruiken mensen ze meestal niet goed of accuraat. Dit komt omdat het begrip ‘handicap’ in de loop van de tijd is veranderd en de maatschappij op een positieve weg naar inclusie lijkt te zijn.
De sociale vooruitgang heeft bijgedragen aan het creëren van meer context en zichtbaarheid voor functioneel diverse mensen. Met dat in gedachte hebben we besloten om te praten over de evolutie van het begrip ‘handicap’.
Een handicap is geen vaststaand idee. Het is voortdurend in beweging en afhankelijk van de functionele beperkingen van een persoon en de steun die hij of zij van buitenaf krijgt.
Het heeft ook te maken met de manier waarop iemand met zijn omgeving kan omgaan. We kunnen functionele beperkingen voor mensen met verschillende handicaps verminderen door middel van adaptief gedrag (Badía, 2014).
“Invaliditeit is een kwestie van perceptie. Ook als je maar in één ding goed bent, ben je door iemand nodig.”
-Martina Navratilova-
De evolutie van de term “handicap”
Om te begrijpen hoe we op weg zijn naar de inclusie van mensen met een handicap, moet je eerst meer weten over de geschiedenis ervan.
We zullen dus gaan kijken naar de verschillen tussen de classificatiesystemen van de Wereldgezondheidsorganisatie voor mensen met een handicap. We wilden ook het moment gebruiken om te het te hebben over de oorsprong van het concept “functionele diversiteit.”
De ICDIH van 1980
In de jaren tachtig heeft de WHO de International Classification of Impairments, Disab i lities, and Handicaps (ICDIH) in het leven geroepen. Zij beschouwen invaliditeit als een ziekte die bestond uit drie verschillende niveaus:
- Beperking. Permanente lichamelijke gevolgen van ziekten en ongevallen.
- Invaliditeit. Een handicap die iemands professionele activiteiten beperkt.
- Handicap. Een handicap die iemands vermogen beperkt of volledig belemmert om deel te nemen aan of bepaalde sociale taken uit te voeren die over het algemeen als normaal worden beschouwd.
De ICF van 2001
In 2001 werd het model de International Classification of Functioning, Disability, and Health.
- Invaliditeit is een overkoepelende term voor alle gezondheidsaspecten en andere factoren die verband houden met welzijn.
- Het zorgde ervoor dat termen als beperking en handicap, evenals het doorstroomconcept van de beperking-invaliditeit-handicap, niet meer nodig waren.
- Het suggereerde dat een handicap een gezondheidstoestand is. Met andere woorden, het was een ziekte of een stoornis die functioneringsproblemen veroorzaakte in verband met beperking, activiteit en/of participatie, met de toegevoegde factoren van omgevings- of persoonlijke contexten.
In 2005 werd het begrip “functionele diversiteit” in het leven geroepen. Het werd gepromoot door het Assisted Living Forum. Zoals Rodríguez en Ferreira (2010) stellen, was het doel van dit concept om de negatieve terminologie die mensen van oudsher gebruikten uit te bannen.
Sommige mensen, waaronder de Spaanse organisatie CERMI, hebben de term “functionele diversiteit” echter verworpen ten gunste van andere concepten. In plaats van dingen te zeggen zoals “gehandicapte mensen,” zijn ze van mening dat het beter is om termen als “mensen met een handicap” te gebruiken.
Volgens CERMI heeft de overgrote meerderheid van de mensen met een handicap en mensen in die sociale beweging de term “functionele diversiteit” afgewezen. Ze zeggen dat ze zich niet kunnen vinden in een uitdrukking die geen wijdverbreide sociale acceptatie heeft.
Van exclusie naar inclusie
Er zijn verschillende dingen die de moeite waard zijn om te noemen als we het hebben over inclusie, uitsluiting en handicap/functionele diversiteit. Hier zijn er een paar van:
Inclusie
Deze beweging gaat over het recht van mensen op zelfbeschikking en participatie. Volgens CILSA is dit model gebaseerd op het idee dat onze samenleving alle mensen gelijke kansen moet bieden.
Het is dus de verantwoordelijkheid van de samenleving om ervoor te zorgen dat mensen kunnen leven en zich kunnen ontwikkelen met dezelfde kansen als ieder ander. Als een samenleving geen barrières opwerpt en de interactie tussen verschillende omgevingen bevordert, moeten ontwikkeling en gelijkheid makkelijk te realiseren zijn.
Integratie
Dit model beschouwt mensen met speciale behoeften of verschillende capaciteiten als gelijken. Tegenwoordig “accepteren” we mensen, maar zien ze nog steeds als verschillend. Ze mogen dan wel deel uitmaken van onze samenleving, ze moeten zich echter wel aanpassen aan de omstandigheden om hen heen. Dit betekent dat de samenleving niet volledig inclusief is.
Segregatie
In dit model worden mensen met een handicap beschouwd als mensen die speciale zorg of een speciale leefomgeving nodig hebben. Het is een model waarbij mensen worden gediscrimineerd en een aantal van hun basisrechten worden ontnomen. In dit geval maken ze ook niet eens deel uit van de maatschappij. Ze bestaan daarbuiten in een gemarginaliseerde ruimte.
Uitsluiting
Dit is het model dat bepaalde mensen als normaal beschouwt en andere als abnormaal. Zo worden mensen met een handicap dus duidelijk gemarginaliseerd uit de samenleving. Er is geen mogelijkheid voor hen om er deel van uit te maken.
Dankzij de sociale vooruitgang van de afgelopen jaren komen we steeds dichter bij echte integratie van mensen met een handicap. Vergeet ook nooit hoe belangrijk een goede opleiding is om te begrijpen dat ieder van ons dezelfde rechten heeft. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen en verdienen we het allemaal om gelukkig en tevreden te zijn.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Badía, M. Psicología de la Discapacidad. Universidad de Salamanca. 2014
Díaz, S. R., & Ferreira, M. A. (2010). Desde la dis-capacidad hacia la diversidad funcional. Un ejercicio de dis-normalización. Revista internacional de sociología, 68(2), 289-309.
García, M. G., Corona, D. G., López, C. B., & Barberá, C. G. (2009). De la exclusión a la inclusión: una forma de entender y atender la diversidad cultural en las instituciones escolares. Revista psicopedagogia, 26(79), 108-123.
Pantano, L. (2014). La palabra ‘discapacidad’ como término abarcativo. Observaciones y comentarios sobre su uso.
Romañach, J., & Lobato, M. (2005). Diversidad funcional, nuevo término para la lucha por la dignidad en la diversidad del ser humano. Foro de vida independiente, 5, 1-8.