Ik ben er niet altijd voor iedereen. Ook ik heb mezelf soms nodig

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 december, 2022

Soms ben ik er niet voor anderen omdat ook ik mezelf nodig heb. Ik moet naar mezelf luisteren, de gebroken stukken weer samenvoegen en de scherpe kantjes van mijn leven verzachten. En jezelf nodig hebben is niet hetzelfde als egoïstisch zijn.

Als ik dus niet reageer of mijn telefoon voor enkele uren of voor enkele dagen uitzet, dan betekent dat niet dat ik compleet verdwenen ben. Het betekent alleen dat ik besloten heb om met mezelf te gaan wandelen. Een wandeling die ik al gedurende een lange tijd verwaarloosd heb.

Het is grappig hoe we onszelf vaak in de ‘spam-‘sectie droppen. Meestal hebben we het zelfs niet eens door. We verbannen onszelf naar de lade van onopgeloste zaken, naar de laatste pagina van onze agenda of naar de kleine post-its die verloren raken in de wanorde van ons bureau. Altijd is er wel iets dat belangrijker is.

We leven in een ongelooflijk veeleisende en competitieve wereld. Dat weten we allemaal. We hebben zoveel te doen. Onze dagen zijn hectisch en putten ons uit. Maar dat is nog niet alles. Want we hebben bovendien een constante en onmiddellijke vorm van communicatie binnen handbereik.

We leiden ons leven op de sociale media. Altijd zijn we bereikbaar. Het lijkt alsof er altijd wel een bericht is dat we moeten beantwoorden, een mail die we moeten checken of foto’s om te ‘liken’ – zelfs al willen we ze helemaal niet ‘liken’.

Het lijkt net alsof we alles kunnen zien behalve wat zich voor onze neus bevindt. Onze vermoeide ogen kunnen de behoeften van anderen lezen, maar zijn niet bij machte om onze eigen noden te ontcijferen… Alles is wazig. In ons hart en onze geest is alles één grote verwarring. Het voelt niet goed. Maar we weten niet wat er aan de hand is…

Zonder het te beseffen heb je je limiet bereikt

Mensen hebben je nodig. Dat weet je. Elke dag moet je tien bergen beklimmen. En het is ook waar dat het je lukt om dit te doen. Maar niemand geeft je hiervoor een medaille. Bijna niemand waardeert je toewijding of apprecieert wat je opoffert voor de mensen rond jou.

Beetje bij beetje verliezen de dingen hun betekenis en verliezen mensen hun aantrekking. De muziek in de wereld verdwijnt. De dingen rijmen niet langer. Ook de magie is verdwenen. Je zinkt steeds verder weg onder je eigen verantwoordelijkheden, net als een steen in een bodemloze put.

Er elk uur van de dag en elke dag zijn voor iedereen heeft een hoge prijs. Zonder dat je het merkt, wordt die kostprijs steeds groter. Dit soort stress kan ernstige gevolgen hebben en zelfs tot depressie leiden:

• Uitputting, een extreme vorm van vermoeidheid die soms niet verbetert door genoeg te slapen.
• Hoofdpijn, migraine.
• Rugpijn
• Slechte spijsvertering.
• Een gevoel van constante verveling. Je verliest bijna alle interesse in het leven.
• Ongeduld en geïrriteerdheid.
• Frustratie, cynisme, apathie, voortdurend een slecht humeur hebben…

Het klinkt misschien ironisch. Maar leven in een omgeving met een overmaat aan prikkels en eisen zorgt ervoor dat we uiteindelijk gevoelloos en verdoofd raken. We worden ongevoelig voor onze eigen noden, vreemden voor ons eigen hart. We zijn gestrand op dat eiland van Circe en compleet vergeten waar ons thuis is.

Vandaag ben ik er niet voor anderen. Vandaag heb ik mezelf nodig

Zeg luidop ‘Nu ben ik er voor niemand anders, ik heb mezelf nodig.’ Dat is niet egoïstisch. Je kwetst er niemand mee. Niets wordt verwaarloosd en de wereld blijft draaien. Maar iets prachtigs zal gebeuren: we openen de deur tot emotioneel helen. We geven onszelf een geschenk: tijd en ruimte voor onszelf. Een toevluchtsoord.

Het zal voelen alsof je in het binnenste van een boom kruipt en in contact komt met je wortels. Daar herontdekken we onszelf bijna in foetushouding. Zo kunnen we onszelf voeden en onze bladeren en onze mooie takken vrij en groot laten groeien. Ze zullen de hemel raken.

We geven je hier enkele ideeën om over na te denken. Ze zullen je helpen om dit doel te bereiken.

Hoe neem ik de controle in handen en zorg ik voor mezelf wanneer ‘ik mezelf nodig heb’?

In een wereld waarin we ons een gevangene voelen van onze verplichtingen, moet er een ruimte zijn, een kleine aangename en speciale plaats alleen voor ons. Het is net als je eigen reddingsboot wanneer je het gevoel krijgt te verdrinken.

• Wanneer je het gevoel hebt dat druk van buitenaf je tegenhoudt om jezelf te zijn, stop dan even en visualiseer jouw reddingsboot: stap in je boot.
• Het is tijd om een reddingsplan te ontwerpen. Benjamin Franklin gebruikte vaak de volgende uitspraak. ‘Als we in ons dagelijks leven geen overlevingsplan hebben, dan zijn we gedoemd om voor eeuwig op drift te slaan.’
• Dat overlevingsplan moet een doelstelling en prioriteiten hebben. (Mijn doel vandaag is om al mijn taken uit te voeren. Ik stel mezelf ook tot doel niet gestresseerd te raken. Mijn plan bevat bovendien twee uren voor mezelf. Goed overeenkomen met mijn collega’s of met mijn familie komt vandaag op de tweede plaats.)

Tot slot nog een laatste opmerking

We moeten anderen heel duidelijk maken dat we op sommige dagen de volledige en absolute prioriteit zullen geven aan onszelf. Dit duidelijk maken aan onze geliefden is in geen geval een vorm van egoïsme.

Je zet je GSM uit, gaat buiten wandelen, ademt diep in en vindt een toevlucht in je eigen gedachten. Dat is een daad van ware geestelijke gezondheid. Of je het nu gelooft of niet, aandacht geven aan de momenten waarop je jezelf nodig hebt en je eigen naam op je lijst van prioriteiten zetten, is veel meer dan louter advies. Het is VERPLICHT.