Ik hou van jou zoals we van duistere dingen houden, stiekem

Ik hou van jouw gevaar, jouw verdriet, van elk hoekje van jouw ziel en geest. Ik hou van de manier waarop je naar me kijkt, de manier waarop je me streelt en kust. Ik weet dat er in elk van jouw glimlachen een hele wereld aan mogelijkheden schuilgaat, die ik door jouw wimpers heen leer te bespioneren.

Ik hou stiekem van jou, in een onmogelijke sfeer tussen de rede en het hart. Als mijn hart ik hou van je zegt, dan zal mijn rede dit voor altijd blijven ontkennen, maar mijn hartslag zal mij niet laten vergeten wat ik voel. Omdat ik het gevoel dat ik krijg wanneer ik naar jou kijk onmogelijk kan vergeten.

En dat geheim is van mij of van ons allebei, maar we weten dat het bestaat zonder er ook maar iets over te zeggen, zonder het te verklappen. Er wordt over gewaakt door de dromen die schuilen onder mijn kussen, die elke avond in mijn oren fluisteren.

Ik hou van je zonder te weten hoe, wanneer of waar

Ik weet niet vanaf wanneer ik van jou begon te houden. Dit gebeurde zonder dat ik het doorhad, zonder erover na te denken. Ik voelde gewoon steeds sterker dat ik van elk van jouw vingertoppen kon houden, van elk woord dat uit jouw mond komt, van elk van de volmaakte onvolmaaktheden van jouw lichaam.

Ik kan me het exacte moment waarop ik van jou begon te houden niet meer herinneren, omdat er zoveel momenten waren waarop jouw glimlach mijn blik ving. Zo vaak liet jij mij de wereld zien door jouw ogen, waarna ik niet meer op dezelfde manier naar jou kon kijken.

Ik weet niet hoe mijn liefde is gegroeid, gevoed door de manier waarop jij over de wereld wandelt, de manier waarop jij vooruit blijft kijken en je mij doet inzien dat hetgeen belangrijk is het leven is, de lucht boven ons hoofd en de wind die door de bomen waait.

Ik hou van jou zonder te weten waar ik ben, waar jij bent, waar het allemaal begon. Misschien begon het wel op de rand van jouw lippen, de bocht in jouw nek, in de wereld die gemaakt werd door jouw dromen. Het maakt niet uit of het nu één plek is of honderd-en-een plekken zijn, deze plekken hebben mij namelijk allemaal geleerd om jou te zien zoals je bent en mezelf te zien zoals ik ben.

Ik hou rechtstreeks van jou, zonder dat mijn trots in de weg zit

Er is geen plaats voor trots. Omdat ik van jou hou, ook al kan ik je misschien niet hebben, omdat jouw geluk het mijne is. Hoewel je mij niet kunt horen, weet ik dat jouw gedachten het beeld van mij in jouw geest zullen brengen en dat dit voor een seconde een glimlach op jouw gezicht zal brengen.

Ik ben niet afhankelijk van mijn gevoelens voor jou, of van jou. Ik aanbid je gewoon. Ik wil jou niet bezitten, omdat ik ervan hou dat je zo vrij bent en dat je mij ook vrij laat zijn. De vrijheid die ik heb is de vrijheid die mij in staat stelt van jou te houden zonder onduidelijke verplichtingen of gebondenheid. Wij zijn een geheel, zelfs wanneer we niet samen zijn. Omdat we niet afhankelijk zijn van elkaar, maar elkaar juist respecteren.

Zo dichtbij dat jouw ogen dichtgaan wanneer ik slaperig wordt

Ik bewonder jouw moed om de wereld te laten zien hoe kwetsbaar je bent, hoe gevoelig. Je doet dit zonder angst, wetende dat er risico’s aan verbonden zitten, maar dat het tegelijkertijd de enige manier is om het leven ten volle te leven. Je laat anderen zien welke dingen jou kwetsen, welke dingen jou zorgen baren. Je huilt en lacht, knuffelt, wordt boos en elk atoom van de lucht die jou omringt ontvangt jouw energie en vitaliteit, net als ik.

De combinatie die we hebben neergezet is prachtig. Jij kunt mij zien, zelfs wanneer je niet naar me kijkt. Jouw ogen sluiten zelfs wanneer ik slaperig ben, zodat jouw verbeelding het over kan nemen. Met één blik kunnen we elkaar duizenden dingen vertellen of helemaal geen. We kunnen knuffelen of kussen, simpelweg door oogcontact te maken.

Of je nu centimeters of juist duizenden kilometers van mij verwijderd bent, of ik je kan zien of niet, horen of niet, jouw huid kan aanraken of niet… het maakt allemaal niet uit. Het is namelijk de wind die mij de herinnering aan jouw glimlach brengt, aan hetgeen jij mij geleerd hebt, of juist hetgeen jij van mij geleerd hebt of hetgeen ik voor jou voel.