Hoe je je kind met je kunt laten samenwerken

Het is niet gemakkelijk om de aandacht van een kind te krijgen, aanwijzingen te geven, of ervoor te zorgen dat ze aandacht voor je hebben. In dit artikel geven we je vier nuttige richtlijnen.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Elena Sanz.

Laatste update: 14 december, 2022

Voor elke ouder is het vaak ergerlijk om te proberen de aandacht van hun kind te krijgen, vooral als ze moeten concurreren met een computerscherm. Vaak moeten ze dezelfde boodschap meerdere keren herhalen of een discussie met hun kind beginnen op onaangename voorwaarden. Wat kun je doen om je kind met je te laten samenwerken?

“Alles zou zoveel gemakkelijker zijn als ze naar me luisterden en deden wat ik de eerste keer vroeg, maar het lijkt erop dat ze het alleen begrijpen als ik mijn stem verhef of ze bedreigt.” Heb je ooit gemerkt dat je in deze trant denkt? Zo ja, dan zul je geïnteresseerd zijn in onze tips om je kind met je te laten samenwerken zonder dat je je kalmte hoeft te verliezen.

Dit soort moeilijkheden wordt vaak veroorzaakt door een gebrek aan begrip van hoe de geest van een kind werkt. Als ouder stel je misschien verwachtingen die onrealistisch kunnen zijn. Je weet misschien niet welke strategieën je moet gebruiken. Dit maakt interacties frustrerend voor beide partijen en er kunnen voortdurend machtsstrijdjes uitbreken. Gelukkig zijn er enkele alternatieven.

Sleutels die nodig zijn voor een kind om samen te werken

Een kind zover krijgen dat het naar je luistert, op je richtlijnen let en met je samenwerkt is geen vluchtige aangelegenheid. Je moet een solide relatie met hen smeden en een gezonde en positieve dynamiek tot stand brengen die hen ertoe aanzet een positieve houding te ontwikkelen.

Wanneer je iets van je kind wilt vragen of zijn gedrag wilt corrigeren, moet je ervoor zorgen dat de volgende elementen aanwezig zijn:

1. Verbinding

Als het erom gaat met je kind te communiceren, moet je een verbinding met hem aangaan, en niet alleen bevelen op hem afvuren. Ze moeten zich veilig voelen in de situatie en tegenover jou als hun referentiefiguur. Als je schreeuwt en dreigt, genereert dat een staat van alertheid (Engelse link) in hun lichaam die verhindert dat je contact maakt en het moeilijk maakt om iets te leren.

We zijn allemaal eerder bereid te luisteren naar iemand van wie we weten dat hij van ons houdt en het beste voor ons wil, dan naar iemand die ons hard en respectloos behandelt. Kinderen zijn precies hetzelfde. Daarom moet je ze rustig en met empathie aanspreken.

Bovendien moet je de emoties van je kind valideren. Dus, voordat je hun gedrag gaat corrigeren, neem even de tijd om te laten zien dat je begrijpt waarom ze zich zo gedragen. Zeg bijvoorbeeld “Ik weet dat je veel plezier hebt in het spelen met de bal in huis.”

2. Reflectie

Vervolgens moet je je kind in staat stellen om tot de conclusies te komen die je hem wilt overbrengen. In plaats van ze een lezing te geven (die niet echt zal bezinken), laat je ze zelf nadenken. Zeg bijvoorbeeld: “Wat zou er kunnen gebeuren als je met de bal in de woonkamer speelt? Denk je dat het veilig is?”

Nodig ze uit om naar oplossingen te zoeken. In de regel voorkom je waarschijnlijk dat ze doen wat ze doen, maar bied je geen alternatieven. Door hen echter te betrekken bij het zoeken naar opties, moedig je hen aan om deel te nemen aan de oplossing. Zeg bijvoorbeeld “Waar denk je dat je met de bal kunt spelen zonder iets te breken?” of “Welke andere spelletjes kunnen we hier thuis spelen die veilig zijn?”

3. Standvastigheid

Opvoeden vanuit liefde en respect betekent niet toegeeflijk of zwak zijn. Evenmin betekent het toegeven. Dat gezegd hebbende, grenzen zijn noodzakelijk en je moet weten hoe je ze kunt stellen en handhaven. Zo moet je, aansluitend op het vorige voorbeeld, standvastig blijven in je regel dat balspelen niet zijn toegestaan in de huiskamer, zelfs als je kind in eerste instantie niet meewerkt.

Als je toestaat dat de grens wordt overschreden, zal je kind in de war raken en verlies jij je gezag. Standvastig zijn betekent niet schreeuwen, je geduld verliezen of boos worden. Het betekent gewoon dat je de regels die je hebt opgesteld niet verandert. Je begrijpt de frustratie van je kind, maar jij leidt de weg.

4. Herhaling

Tot slot moet je bedenken dat voor alle leren herhaling nodig is. Dit werkt op verschillende manieren. Aan de ene kant moet je de regel misschien verschillende keren herhalen voordat je kind hem accepteert. Het is inderdaad volkomen natuurlijk dat ze aanvankelijk terughoudend en gefrustreerd zullen zijn. Ze kunnen zelfs huilen of proberen je op andere gedachten te brengen.

Wat belangrijker is, is dat je deze dynamiek in stand houdt en herhaalt in verschillende situaties van het dagelijks leven. Het doel is dat het proces van verbinding-reflectie-vastheid voor jullie beiden een gewoonte wordt en dat het steeds gemakkelijker uit te voeren is. Daarom moet je volharden en elke gelegenheid aangrijpen om deze richtlijnen te versterken.

Een kind laten samenwerken betekent zijn autonomie bevorderen

Een kind laten samenwerken is iets heel anders dan het laten gehoorzamen. Het proces dat we hier hebben beschreven (hoewel het tijd en inzet kan vergen, en lastig uit te voeren is) brengt je kind in feite kritische leer- en vaardigheden bij.

Allereerst voelt het zich gerespecteerd en gevalideerd door zijn rolmodellen. Dit bevordert een goed gevoel van eigenwaarde en emotionele beheersing.

Ten tweede moedigt het hen aan om na te denken, de redenen voor de grenzen te begrijpen en hun gedrag in twijfel te trekken. Dit is veel nuttiger omdat je kind zo kan leren zichzelf te reguleren zonder dat jij hem voortdurend hoeft te corrigeren.

Ten derde bevordert het een gezonde relatie tussen jullie. Dit voorkomt dat er thuis dagelijks ruzies ontstaan. Zorg er dus voor dat je bovenstaande elementen meeneemt in je interacties met je kinderen, en je zult snel zien hoe ze met je beginnen samen te werken.