Hoe filosofie in het dagelijks leven kan helpen
Als je aan filosofie denkt, wat is dan het eerste waar je aan denkt? Je zou kunnen denken dat het het soort kennis is dat ver van de werkelijkheid afstaat. Het wordt inderdaad vaak bekritiseerd, omdat de maatschappij de neiging heeft het als weinig nuttig te beschouwen vandaag de dag. Wij gaan echter tegen dit idee in en leggen op een eenvoudige manier uit hoe filosofie je in het dagelijks leven kan helpen.
In feite willen we je dichter bij het idee brengen dat filosofie een praktische discipline kan zijn. Veel soorten therapieën zijn immers gebaseerd op filosofische ideeën.
Filosofie en beperkende situaties
We hebben allemaal wel eens bepaalde onbeheersbare situaties meegemaakt. Ze horen bij het mens zijn. Geconfronteerd met de angst of wanhoop die ze kunnen veroorzaken, kun je op zoek gaan naar betekenis of een oplossing voor deze problemen.
Hier verschijnt filosofie in de vorm van reflectie en vragen die je aan het denken zetten. Er wordt inderdaad gezegd dat deze discipline voorrang geeft aan vragen en niet aan antwoorden.
Je zou echter kunnen denken: waarom wil je meer vragen als je een uitweg zoekt uit de situatie waarin je verkeert? Als antwoord kunnen we zeggen dat de filosofie, met haar vragen, nieuwe perspectieven opent waarmee je over je probleem in het dagelijks leven kunt nadenken.
Uiteindelijk kun je met een verandering van gezichtspunt misschien wel een mogelijke oplossing bedenken. Bovenal is het belangrijk te benadrukken dat, hoewel filosofische vragen je geen antwoord kunnen geven, ze wel een deel van de oplossing kunnen zijn.
Argumentatie en kennis
Een van de belangrijkste thema’s van de filosofie is argumentatie. Hieronder wordt verstaan het uitbrengen van oordelen of meningen voor of tegen bepaalde zaken, altijd gebaseerd op logische argumenten. Je vraagt je misschien af wat dit met het dagelijks leven te maken heeft.
Wel, je bent voortdurend bezig met het geven van redenen voor of tegen bepaalde kwesties. Dat kan zijn in dialogen met andere mensen, over je voorkeuren of overtuigingen, of wanneer je iemand van iets wilt overtuigen.
Als argumentatie een dagelijkse praktijk is, is het daarom raadzaam om het zo te oefenen dat je in staat bent tegenstrijdigheden te vinden in wat anderen je vertellen of in wat je zelf denkt. Door dit te doen ben je in staat na te denken over de meningen, redenen en overtuigingen van zowel jezelf als anderen.
De ouden beweerden dat deze oefening, die zij opvatten als het in praktijk brengen van filosofische leringen, echt belangrijk was. Dit had te maken met het feit dat het een theorie omzet in een gewoonte. Daarom kun je streven naar een manier van leven volgens je gedachten en daden voorrang geven boven woorden. Dit leidt ertoe dat je rationeler en verstandiger bent als je spreekt.
Traditioneel was de grootste exponent (hoewel niet de enige) van deze dagelijkse praktijk Socrates. We weten dat weerlegging, de methode van het vinden van tegenstrijdigheden in een reeks argumenten deel uitmaakte van zijn dagelijks leven. Door dialoog wekte hij kennis op bij zijn gesprekspartner, en zij leerden nieuwe dingen of veranderden hun gevestigde overtuigingen en meningen.
Filosofie in het dagelijks leven
Vaak voel je verdriet, pijn, woede, verwarring of angst die je dagelijks leven kunnen beïnvloeden. Een ander gezichtspunt waarmee je deze emoties kunt aanpassen en mogelijk een oplossing kunt vinden komt van de Stoïcijnen (Spaanse link).
De vertegenwoordigers van dit soort denken postuleerden dat sommige werkelijkheden van ons afhankelijk zijn, maar andere niet en buiten onze mogelijkheden liggen. Hier zijn bijvoorbeeld enkele dingen waarover je geen volledige controle hebt:
- Je lichaam.
- Je reputatie.
- De toekomst.
- Je vrienden.
- Het verleden.
- De dood.
Je eigen gedachten
Aan de andere kant zijn enkele van de elementen waarover je de meeste controle hebt je gedachten, overtuigingen en overtuigingen. In feite heb je meestal gelijk als je je energie gebruikt om aan je emoties te werken en in te grijpen in wat je denkt of gelooft.
De rest is extern en daar kun je niets aan doen. Als je dit eenmaal begrijpt, zullen alle gevoelens die je dagelijks leven belemmerden dat niet meer doen. Zeker niet als je je gaat concentreren op het veranderen van je innerlijk.
“Er bestaat, dat verzeker ik je, een medische kunst voor de ziel. Het is de filosofie, waarvan de hulp niet, zoals bij lichamelijke ziekten, van buiten onszelf gezocht hoeft te worden. We moeten ons met al onze middelen en al onze kracht inspannen om in staat te worden onszelf te genezen.”
–Cicero–
In het licht van Cicero’s citaat kun je zien dat filosofie nuttig is omdat het je in staat stelt jezelf te genezen. Door je gedachten en overtuigingen te analyseren, word je je namelijk bewust van wat je dagelijks geneigd bent te doen zonder na te denken. Het geeft je het vermogen om je irrationele overtuigingen te veranderen en rationele tot een gewoonte te maken.
Het wonder in de dag van vandaag
De snelheid waarmee veranderingen tegenwoordig plaatsvinden, laat je weinig ruimte om na te denken. Een van de eerste drijfveren van de filosofie is dus je aan te moedigen om stil te staan. Als je dat doet, geeft het je versterking, in de vorm van resultaten.
Maar, waarom moet je jezelf of wat je omringt in twijfel trekken? Het antwoord is dat je, zonder je dagelijkse gedachten in twijfel te trekken, niet vooruit kunt komen. Daarom moet je filosofie in het dagelijks leven gebruiken als een manier om de werkelijkheid te problematiseren. Om die dingen die waar leken te zijn te ontwapenen en om te zetten in andere, nieuwe waarheden.
Zoals je ziet, moet het vakgebied filosofie niet langer worden beschouwd als een gebied dat alleen maar oude en achterhaalde kennis bevat. In werkelijkheid is het een heel andere zaak. Ben je het daar niet mee eens?
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Elorduy, E. (1970). El estoicismo. Arbor, 77(300), 315.