Het verband tussen psychologie en fotografie
Psychologie en fotografie lijken misschien niets met elkaar gemeen te hebben. Ze lijken echter meer op elkaar dan je zou denken. Het artikel van vandaag gaat in op de diepten van het beeld, de waarneming, en het perspectief, zodat je de associatie beter kunt begrijpen.
Wat zou de wereld van vandaag zijn zonder fotografie? Deze technologie is hier om te blijven. Hoewel, ben je je ervan bewust dat ze er altijd al geweest is? Ze waren niet zo verfijnd als de huidige, maar de mens is al eeuwen in staat beelden vast te leggen.
“Je maakt een foto niet alleen met een camera. Je brengt in de handeling van het fotograferen alle foto’s die je gezien hebt, de boeken die je gelezen hebt, de muziek die je gehoord hebt, de mensen van wie je gehouden hebt.”
De taal van psychologie en fotografie
Laten we beginnen met elk van deze disciplines voor te stellen en dan overgaan tot de brug die ze verbindt. Psychologie is gewijd aan de studie van gedrag, cognitie, en affectiviteit, terwijl fotografie een techniek is waarmee stilstaande beelden van de werkelijkheid verkregen kunnen worden door de inwerking van licht op een gevoelig oppervlak of sensor. Het is een weergave en beschrijving van grote omvang.
Zoals je ziet, zijn beide disciplines die door mensen worden uitgeoefend en bestudeerd. Enerzijds neemt de psycholoog contact op met andere mensen om in te grijpen of verschillende processen te onderzoeken. De fotograaf legt op zijn beurt beelden vast.
De fotograaf legt niet altijd beelden van anderen vast, maar houdt niet op in contact te staan met zijn innerlijke zelf. Hetzelfde gebeurt met de psycholoog, zij het op andere niveaus.
Er is een overdracht in zowel psychologie als fotografie:
- Beiden wekken, vervoeren en inspireren emoties; de psycholoog door woorden en de fotograaf door beelden.
- Mentale voorstellingen zijn aanwezig als symbolen of beelden die voortkomen uit het werk van elk beroep.
- De cognitieve wereld is in beide beroepen aanwezig en het denken komt voort uit verschillende processen.
Er zijn verschillende soorten communicatie. Bedenk dat er een non-verbale taal is die elke professional met zijn eigen lichaam kan hebben en spreken. Ook de fotograaf spreekt. Niet alleen door de beelden die ze vastleggen, maar ook door hun lichaam en spraak terwijl ze dat doen.
Fotografie en therapie
Er is een openbaring van onbewuste dingen in beide, psychotherapie en fotografie. Deze inhouden zijn voor de meeste mensen onaanvaardbaar en verontrustend en dus moeilijk toegankelijk.
Het onbewuste manifesteert zich via woorden en creativiteit. In de psychologie is een van de resultaten van de interventie de ontdekking door de patiënt van wat er met hem gebeurt. Bovendien wordt toegang tot deze afgeschermde wereld verkregen via voorstellingen in de fotografie.
Psychologie en fotografie bouwen identiteit op
Verschillende dingen die met identiteit te maken hebben kunnen geconstrueerd of gereconstrueerd worden door de tussenkomst van psychologie en fotografie. Dit zijn er enkele van:
- Zelfconcept. Dit is de definitie die je van jezelf hebt. Psychotherapie werkt eraan om iemand te helpen een gezond perspectief van zichzelf op te bouwen. Een dat hen helpt groeien en comfortabel is.
- Eigenwaarde. Dit is hoe je je voelt over je zelfbeeld. Het is het emotionele deel van de visie op het zelf en heeft veel te maken met hoe je jezelf projecteert in de tijd (verleden, heden en toekomst).
- Zelfverzekerdheid. Nauw verbonden met zelfvertrouwen, conditioneert het de houding waarmee je een uitdaging tegemoet treedt, tot op grote hoogte.
Zo kunnen zowel psychologie als fotografie deel uitmaken van de constructie van identiteit en je gevoelens ten opzichte van de waarneming ervan conditioneren. Zo zijn er op elk gebied verschillende processen waarin de professional zichzelf vormt door voortdurende zelfcommunicatie en die met anderen.
In zijn artikel “Psicología e imágenes: el proceso de narración digital en la investigación sobre la identidad en la infancia en riesgo de exclusión” bespreekt Adolfo Pizzinato het gebruik van digitale vertelproducties als analytisch materiaal voor psychologisch onderzoek naar identiteit.
Fotografie als therapeutisch element
Onbewuste dingen manifesteren zich via fotografie die mensen anders niet zouden kunnen overbrengen, misschien door het ongemak dat ze zouden opwekken. Zo kan fotografie een belangrijk hulpmiddel zijn voor het psychotherapeutische proces. Dat wil zeggen, fotografie kan een goede manier zijn om het onbewuste te onderzoeken.
Foto’s in psychologische therapie kunnen helpen diepe relaties tot stand te brengen en verhalen vanuit een ander perspectief te vertellen. Dus, waarom niet communiceren via foto’s? In feite is het grootste deel van het verkeer op sociale netwerken tegenwoordig gebaseerd op visuele elementen.
Mensen plaatsen en verwijderen foto’s afhankelijk van de vraag of die hen zullen helpen om volgers aan zich te binden of de verkoop te verhogen. Dat is niet nieuw, want reclame gebruikt al jaren beelden om te proberen iemands verlangen naar iets op te wekken of te versterken.
Fotograferen gaat over het vertellen van verhalen waarbij je psyche betrokken wordt door de gewaarwordingen, emoties en gedachten die je voor en na het proces ervaart. Een psychotherapeutisch proces beleven is ook het weergeven van wat er met je gebeurt door middel van beelden. Het gaat over het vinden van nieuwe betekenis in pijnlijke en verstikkende ervaringen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Pizzinato, A. (2008). Psicología: el proceso de la narración digital en la investigación sobre la identidad en la infancia en riesgo de exclusión. Hallazgos, 5 (10), pp. 55-63.
