Heb je altijd lief op de manier waarop er van je gehouden werd?

Heb je lief zoals je er van je gehouden werd in je kindertijd? Is het waar dat je een gevangene bent van het soort genegenheid dat je ouders je in je jeugd gaven? Herhaal je dezelfde patronen? Wij nemen een kijkje.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 december, 2022

Ze zeggen dat je liefhebt op de manier waarop er van je gehouden werd. Is dit waar? Klopt het dat je affectieve patronen in de kindertijd de manier bepalen waarop je als volwassene relaties opbouwt? Zeker, tot op zekere hoogte blijf je enigszins geconditioneerd -niet bepaald- door deze dynamiek die is opgebouwd met je primaire zorgverleners.

De wetenschap van genegenheid bevestigt dat het uiterst belangrijk is om kinderen met liefde op te voeden en op te voeden. In feite floreren en ontwikkelen we ons als mensen optimaal zolang we in onze kinderjaren de genegenheid, validatie en veiligheid van verrijkende figuren hebben ontvangen.

Desalniettemin garandeert een gelukkige jeugd niet noodzakelijkerwijs een gelukkige volwassenheid. Dat geldt ook voor het vermogen om bevredigende relaties op te bouwen. Het geeft echter wel een bepaald voordeel.

In feite bestaat er een basissubstraat in de vorm van een brein. Dat is ontwikkeld in een context van harmonie en vrij van angsten en onbevredigde behoeften. Bovendien zijn dit soort mensen bedreven in sociaal-emotionele hulpbronnen.

De manier waarop er van je gehouden werd, beïnvloedt je

Soms kun je boos worden als je denkt aan wat je ouders hebben gedaan (ten goede of ten kwade). Desalniettemin bepaalt je jeugd je niet (Engelse link), het conditioneert je alleen door bepaalde gedragspatronen en gedachten op je te drukken.

Om deze reden is het belangrijk om te onthouden dat het nooit te laat is. Ook niet om die meer pathologische of problematische patronen te doorbreken die in je geest blijven bestaan en je welzijn beperken. De manier waarop je ouders je hebben behandeld, heeft echter wel invloed op het soort relaties dat je opbouwt. Ze hebben zelfs invloed op het soort mensen waar je verliefd op wordt.

Hazan en Shaver (1987) betoogden dat we liefhebben zoals we werden bemind. In dit opzicht biedt Bowlby’s gehechtheidstheorie een ongeëvenaard referentiekader. In feite kunnen verliefdheid, het behouden van de band, verlatingsangst en relatiebreuken worden verklaard met de basispijlers van zijn gehechtheidstheorie.

Bovendien beweerde onderzoek (Engelse link) van de Universiteit van Michigan (VS)  dat de emotionele band van ouders met elkaar de toekomst van hun kinderen beïnvloedt. Met andere woorden, getuige zijn van de relatie die je ouders met elkaar hebben opgebouwd, kan ook bemiddelen in de manier waarop je liefde begrijpt in een romantische relatie.

Het belang van gehechtheidstypes

Het idee dat je zult liefhebben zoals je geliefd bent, houdt rechtstreeks verband met de hierboven aangehaalde gehechtheidstheorie. Hechting is gedefinieerd als de verbintenis die tot stand komt tussen verzorgers en een kind vanaf de geboorte. Het is een systeem van emotionele banden dat voorziet in de behoeften van het kind aan genegenheid en veiligheid om te kunnen overleven.

Deze theorie is in de jaren ’70 ontwikkeld door John Bowlby. Het beweerde dat we allemaal een model van interpersoonlijke relaties in de kindertijd ontwikkelen. Dit gebeurt op basis van de band die met onze ouders is opgebouwd. Deze banden hebben de neiging om ons op volwassen leeftijd te bepalen.

Daarom verhoud je je tot anderen op basis van de overtuigingen of verwachtingen die je hebt over hoe zij op jouw behoeften zullen reageren. In de regel zijn er drie soorten gehechtheid die relaties kunnen bepalen. Laten we ze eens bekijken.

Gehechtheid en partnerrelaties: hoe er als kind van je werd gehouden is belangrijk

• Angstig vermijden. In dit geval kreeg het kind niet de aandacht en zorg van zijn ouders. Er is niet aan hun emotionele behoeften voldaan en hun angsten zijn niet weggenomen. Dit geeft vorm aan wantrouwende en afstandelijke relaties op volwassen leeftijd. Daarnaast is er angst voor intimiteit, wantrouwen, emotionele afstand en duidelijke moeilijkheden bij het opbouwen van stabiele banden. Over het algemeen hebben ze de neiging om hun gevoelens voor zichzelf te houden. Daarnaast proberen ze hun problemen zelf op te lossen.
• Angstig ambivalent. Dit type gehechtheid bouwt afhankelijke banden op. Als een kind te maken kreeg met een angstige ambivalente genegenheid, betekende dit dat men soms wel en andere keren niet voor hem zorgden. Bijgevolg blijft hun angst voor verlating of verraad op volwassen leeftijd bestaan. In feite vertaalt het zich in jaloezie, emotionele afhankelijkheid en het zoeken naar liefde van de verkeerde mensen.
• Veilige bevestiging. Dit type gehechtheid omvat het verrijken van verzorgers die aandacht hebben voor de behoeften van hun kinderen. Het stelt het kind in staat vertrouwens- en autonome relaties op te bouwen. Dit betekent dat ze hun partners meestal beter kiezen. Ze hebben ook de neiging om meer volwassen relaties op te bouwen, gebaseerd op vertrouwen en tevredenheid.

Het is nooit te laat om gezondere en gelukkiger emotionele banden op te bouwen

Je hebt lief zoals er van je gehouden is. Inderdaad, net zoals je in je kindertijd bent behandeld, bouw je je romantische relaties op. Helaas zijn er veel mensen die hun affectieve banden opbouwen vanuit nood en gebrek. In feite zoeken ze in hun dierbaren wat ze in hun kindertijd niet hebben ontvangen.

Anderen herhalen misschien patronen die ze hebben geïntegreerd door hun eigen relatie met hun ouders te observeren. Dit is inclusief misbruik of afhankelijkheid. Er zijn ook mensen die niet weten hoe ze moeten liefhebben, omdat ze nooit op de juiste manier zijn geliefd en niet gewaardeerd. Is er een oplossing voor dit soort dynamiek? Het antwoord is ja, en het ligt in het bewust zijn van hen.

Om correct, gezond en gelukkig te leren liefhebben, moet je altijd leren van jezelf te houden. Vaak betekent dit dat je die hechtingsstoornissen bij kinderen moet behandelen. Dit zijn dezelfde die vaak leiden tot depressie of angst of zelfs trauma’s die nog moeten worden opgelost.

Met dit in gedachten, moet je niet aarzelen om deskundige hulp te vragen als je denkt dat je die nodig hebt. We verdienen het tenslotte allemaal om op een volwassen manier lief te hebben en ons vervuld te voelen.