Het gaat niet om wat je ervaren hebt, maar om hoe je ermee bent omgegaan

Verschillende onderzoeken hebben bewezen dat herinneringen niet onveranderlijk zijn, maar dat er eigenlijk continu nieuwe details aan worden toegevoegd terwijl andere weer worden losgelaten. Dit betekent, met andere woorden, dat wat je ervaren hebt in de afgelopen jaren een stempel op jou achterlaat die jij je niet precies herinnert, maar dat jouw begrip van wat er gebeurd is afhankelijk is van hoe jij het interpreteerde.

Het is zelfs zo dat de rode draad die door de meeste van jouw herinneringen loopt niet de feiten zelf zijn. Eigenlijk zijn het de betekenissen die deze feiten voor jou hadden.

Laten we kijken naar een voorbeeld.

Twee kinderen werden op zeer jonge leeftijd verlaten door hun ouders. Op beide kinderen heeft de verlating een zeer sterke invloed gehad, maar een van hen besluit om een proces in te leiden om te begrijpen waarom het gebeurd is.

Jaren later, herinnert deze persoon zich alles als een verdrietige gebeurtenis. Hij kent en begrijpt de omstandigheden echter wel. De andere persoon, die de ervaring niet verwerkt heeft, heeft slechts vage en onnauwkeurige herinneringen. Hij ervaart echter tevens een sterk gevoel van pijn en woede.

Uiteindelijk gaat het nooit om wat je ervaren hebt, maar om hoe je met de situatie bent omgegaan. Een groot deel van ons verdriet of onze angsten wordt veroorzaakt door ervaringen uit het verleden die ons leven nog altijd negatief beïnvloeden. Dit komt doordat ze niet naar behoren verwerkt zijn.

Jouw ervaring en de interpretatie hiervan

Mensen zijn geen computers die simpelweg gegevens verzamelen om deze beschikbaar te houden, herinneringen zijn dan ook niet hetzelfde als gegevens op een harde schijf. Het geheugen speelt een hele speciale rol in het leven van mensen. Het verleden is eigenlijk een ingewikkeld concept. Hoewel het iets is dat je al eens hebt meegemaakt, kan het een zeer significante invloed hebben op jouw heden. Dit gebeurt zelfs zonder dat je het doorhebt.

Om dit te begrijpen kunnen we de oude metafoor van het gebouw gebruiken.

Eerst maak je de fundering en op deze fundering laat je elke verdieping rusten. Als de fundering niet degelijk is, zal een van deze verdiepingen waarschijnlijk beginnen af te brokkelen zonder duidelijke reden. Of het gebouw als geheel zal misschien al beginnen af te brokkelen of in te storten bij de eerste de beste schok die het moet verdragen.

Dit is precies wat er gebeurt bij een mens. De basis van wie iemand is, wordt tijdens de eerste levensjaren opgebouwd. Dit zijn, over het algemeen, de jaren waar we ons bijna niets van kunnen herinneren. Vanaf dit punt, wordt elke ervaring toegevoegd en geïnterpreteerd volgens dat basisbewustzijn dat al gevormd is. Als de fundering om de een of andere reden is aangetast, dan is het mogelijk dat er zich een breuk of instabiliteit voordoet in het volwassen leven.

Het goede aan dit alles is dat, hoewel de metafoor van het gebouw ons kan helpen om dit concept te begrijpen, een mensenleven veel complexer en tegelijkertijd veel flexibeler is. Dankzij het menselijk begrip kan dat wat er in het verleden gebeurd is op een constructievere en behulpzame wijze worden gelezen. Dat wil zeggen dat dat wat je ervaren hebt jou een beter mens of een slechter mens kan maken, het is maar hoe jij het interpreteert.

Je kunt dat wat je ervaren hebt herinterpreteren

Het zit in onze aard om negatieve ervaringen te willen vermijden en vergeten. Als je bent verlaten, afgewezen of een traumatische ervaring hebt meegemaakt, zul je eerder geneigd zijn om te proberen het te verdringen en er niet te veel aan te denken. Je doet dit zodat je jezelf niet hoeft te confronteren met een reeks gedachten die niets positiefs bijdragen aan je emotionele welzijn.

Wanneer je jezelf echter niet de tijd geeft om te verwerken wat je hebt meegemaakt, zul je de ervaring, in plaats van deze te vergeten, juist levend houden in je onderbewuste. Dit uit zich vervolgens in de bezorgdheid of angst die je later ervaart en waarvoor geen verklaring lijkt te zijn.

Het is niet hetgeen je ervaren hebt dat er het meeste toe doet, maar de manier waarop je de herinnering gestructureerd hebt. Als je ervoor kiest om het perspectief van het slachtoffer aan te nemen om te interpreteren wat er gebeurd is, dan zul je jouw ervaringen uit het verleden zien door een lens van zelfmedelijden. Als je ervoor kiest om er een defensieve visie op na te houden, dan zal hetgeen je ervaren hebt veranderen in nog een reden om anderen te wantrouwen of op wraak te zinnen. Dit kan zelfs gebeuren als deze mensen jou niets hebben aangedaan.

Het is belangrijk om te leren hoe je hetgeen je ervaren hebt kunt deconstrueren. Dit betekent dat je de gebeurtenissen die zich hebben voorgedaan moet overwegen en een standpunt aan moet nemen dat ervoor zal zorgen dat je begrip ontwikkelt. Het gaat niet alleen om rekening houden met wat er gebeurd is, maar ook om proberen om jezelf te verplaatsen in degenen die jou misschien pijn hebben gedaan.

Je zult misschien ontdekken dat het niet wreedheid of egoïsme was dat hen bewoog, maar hun eigen beperkingen en frustraties. Je zult misschien tevens begrijpen dat de beste manier om jezelf recht aan te doen niet is door te vergeten, maar door jezelf te zien als iemand die een negatieve ervaring heeft meegemaakt maar die het verdient om deze te overwinnen en gelukkig te zijn.