Emotionele wonden uit de kindertijd helen: 4 dingen die een therapeut zou kunnen zeggen
Emotionele wonden uit de kindertijd zijn sporen van traumatische ervaringen uit het verleden die het heden binnensluipen en conditioneren. Als je ervoor kiest om dit soort verwondingen te verwerken en te helen, doorloop je een herstellend proces dat je in staat stelt om vollediger te leven. Maar hoe ziet dit pad eruit en waar eindigt het?
In dit artikel laten we je vier dingen zien die therapeuten kunnen zeggen om hun patiënten te helpen hun emotionele wonden uit de kindertijd te helen. Misschien kun je je met sommige dingen identificeren.
Emotionele wonden uit de kindertijd
Emotionele wonden zijn overblijfselen van schade, meestal ontstaan in de kindertijd. Deze fase staat bekend als de ‘gevoelige ontwikkelingsperiode’ omdat het een fundamenteel moment is in de vorming van de persoonlijkheid. Daarom bepalen de emotionele sporen die in de kindertijd zijn ontstaan voor een deel de volheid van volwassen ervaringen.
We hebben allemaal in zekere mate emotionele wonden. We gaan ermee om door nieuwe relaties aan te gaan. Sommige kunnen echter zo pijnlijk zijn dat ze de neiging hebben om ons te verankeren in onze pijn uit het verleden.
In de regel doen zich in deze gevallen onder andere symptomen voor als angst en somatisatie. Deze zetten de lijder er meestal toe aan om psychologische hulp te zoeken.
Hoe ontstaan emotionele wonden?
Emotionele wonden ontstaan meestal door traumatische ervaringen. Bijvoorbeeld ernstige nalatigheid van de ouders of situaties van geweld. De lijder zelf kent er de classificatie trauma aan toe. Het is een emotionele wond die ontstaat wanneer iemand een ervaring meemaakt die hij als negatief ervaart en die gevolgen heeft in zijn volwassen leven.
De belangrijkste gehechtheidsfiguren moeten een kind verschillende functies bieden. Bijvoorbeeld emotionele begeleiding, snel en adequaat reageren op de behoeften van het kind, of vertrouwen in hun kwaliteiten. Dit geeft het kind autonomie. Falen op een van deze gebieden kan leiden tot een aantal van de zogenaamde emotionele wonden van de kindertijd.
Sommige van deze wonden kunnen in verband worden gebracht met de gehechtheidsstijl van het kind. Met andere woorden, de relatie van het kind met zijn ouders. Deze relatie vormt hun interpretatie van de wereld en van de relaties die ze later opbouwen. Er zijn vier soorten emotionele gehechtheidswonden.
Dit zijn de angst voor verlating, de angst voor afwijzing, de wond van vernedering en de angst voor inefficiëntie.
Vier dingen die een therapeut zou kunnen zeggen bij het helen van emotionele wonden
Het helen van deze wonden is een complex proces. Sommige wonden genezen echter tijdens psychologische consulten of via andere herstellende levenservaringen.
Hier volgen vier dingen die een therapeut tegen zijn patiënt zou kunnen zeggen om de vier belangrijkste emotionele wonden te helpen helen.
1. “Alleen zijn zal niet zo erg zijn als je dacht.”
Deze zin is verbonden met de emotionele wonden die te maken hebben met de angst om verlaten te worden. Deze emotionele wond wordt meestal zichtbaar door de vermijding en angst van de patiënt om in elke situatie alleen gelaten te worden. Daarnaast creëren deze mensen vaak afhankelijke relaties en blijven ze voortdurend alert vanwege de angst om verlaten te worden.
De persoon die lijdt aan dit soort wonden vraagt meestal om hulp wanneer hun mechanismen om niet alleen te blijven zich tegen hen keren, waardoor hun dierbaren afstand nemen.
Na een therapeutische evaluatie van deze emotionele schade en de zoektocht naar de wortels ervan in hun kindertijd, is de patiënt vaak in staat om hun ergste angsten onder ogen te zien. Bovendien gaan ze er na verloop van tijd zelfs van genieten.
2. “Je verdient genegenheid, begrip en medeleven.”
Emotionele pijn gerelateerd aan de angst voor afwijzing kan voortkomen uit gevoelens van niet geaccepteerd worden door dierbaren. In feite hebben deze mensen de neiging om het idee te ontwikkelen dat ze de genegenheid of het mededogen van anderen niet waard zijn.
Mensen met deze angst hebben vaak een pijnlijk zelfbeeld en voelen zich extreem onzeker. Als de wond uit hun kindertijd echter begint te helen, beginnen ze een basis van eigenliefde te leggen en het idee te ontwikkelen dat ze positieve dingen en de genegenheid van anderen waard zijn.
3. “Je kunt het niet iedereen naar de zin maken, en dat moet je ook niet echt willen.”
Er zijn bepaalde emotionele wonden die ontstaan door ervaringen met vernedering in de kindertijd. Deze onaanvaardbare last voor een kind kan veranderen in verdedigingsmechanismen, zoals zelfkastijding of het voortdurend zoeken naar goedkeuring van anderen.
Als deze kinderen opgroeien, wordt deze verdediging vaak een probleem op zich, waardoor ze het moeilijk vinden om zich te verbinden met hun eigen verlangens en zorgen. Als het ze echter lukt om los te laten, stoppen ze met het constant tevreden stellen van anderen en beginnen ze houdingen te vertonen die te maken hebben met hun eigen zelfzorg en autonomie.
4. “Je kunt niet alles onder controle houden. Zo is het leven.”
Het komt vaak voor dat dit soort emotionele wonden opduiken bij volwassenen van wie de opvoeding buitensporig autoritair of emotioneel kil was. Deze kinderen leven overgeleverd aan een buitensporige en constante eis waarmee ze wanhopig worstelen. Maar als ze volwassen worden en zich losmaken van hun ouders, is de kans groot dat ze deze eis internaliseren.
In feite worden ze volwassenen die angstvallig proberen overal controle over te krijgen en die star zijn in hun overtuigingen. Over het algemeen vragen ze psychologische hulp als ze instorten omdat ze bepaalde aspecten van hun leven niet onder controle hebben. Later in het therapeutische proces zullen ze kunnen waarderen dat het onverwachte niet altijd negatief is.
Emotionele wonden genezen betekent de mal doorbreken
Emotionele wonden zijn verwondingen die meestal ontstaan in de kindertijd, in lijn met de relaties die zijn opgebouwd met hechtingsfiguren. In feite hebben we allemaal in meer of mindere mate dit soort wonden. Sommige zijn echter extreem pijnlijk, waardoor mensen besluiten om psychologische hulp te zoeken.
De oorsprong van emotionele wonden wordt in verband gebracht met traumatische ervaringen, die een diepe afdruk vormen wanneer de persoon volwassen wordt. Het kind dat lijdt onder deze negatieve ervaringen ontwikkelt afweerstoffen die een bron van lijden worden op volwassen leeftijd.
Het helen van emotionele wonden vereist een therapeutisch proces, dat meer of minder complex kan zijn en dat een herstellende ervaring inhoudt. Om het proces te beginnen, moet de persoon de emotionele wond zelf en de oorsprong ervan herkennen.
In veel gevallen begrijpen ze uiteindelijk dat, hoewel hun afweermechanismen hen als kind hebben gered, ze nu niet meer werken, waardoor ze schade lijden. In feite moeten ze zichzelf opnieuw uitvinden.