Ik ben mijn eigen thuis: ik luister naar mezelf en vernieuw mezelf

Ik ben mijn eigen thuis. Mijn toevluchtsoord. Daarom ben ik soms niet beschikbaar voor anderen omdat ik op zoek ben naar mezelf. Ik weet dat naar jezelf luisteren, voor jezelf zorgen en jezelf genezen belangrijk is…

Ik ben mijn eigen thuis. Daarom open ik de ramen voor lucht, om de ranzige, giftige wind eruit te laten waaien en de bries met de geur van hoop en dromen binnen te laten.

Als onze innerlijke wereld echt een thuis zou zijn, zouden veel van onze huizen helaas rommelig zijn. Sommige zouden inderdaad een prachtige gevel hebben, met kleurrijke tegels, grote schoorstenen, verfijnde poorten en grandioze ramen met elegante gordijnen.

Als we echter deze imposante herenhuizen binnen zouden gaan, zouden we wel eens vervallen muren, zwakke pilaren en eenzame kamers kunnen vinden. Lege kamers die ruiken naar verdriet en donkere hoeken die het zonlicht nooit bereikt heeft.

Als ieder van ons echt een huis zou zijn, zouden we er ook goed voor moeten zorgen. We willen een comfortabel huis, vol licht en zonder afgesloten ruimtes.

We zijn ons eigen thuis, laten we dat toegeven. Wij zijn ons eigen toevluchtsoord, mooi en altijd groeiend. Laten we dus leren om zorg te dragen voor deze magische ruimte die we nooit moeten verhuren, maar beschermen.

Het toevluchtsoord waar je buiten naar zoekt, is binnen

George Bernard Shaw zei dat het in het leven niet gaat om jezelf vinden, maar om weten hoe je jezelf moet creëren. Daarom is degene die ervoor kiest om op reis te gaan om zijn doel te vinden, zijn grenzen te testen en te zien wie hij werkelijk is, op de verkeerde weg.

Want wat hij wil weten is niet aan de buitenkant, maar vanbinnen.

Er is iets wat we allemaal wisten, vooral tijdens de puberteit, dat stadium waarin we met al onze focus naar buiten leven, wachten om te zien wat het leven ons zal brengen, om te zien wat er gebeurt in de buitenwereld met zijn commotie, zijn smaken, geluiden en geuren.

Door los te leven van ons eigen hart, onze waarden en onze identiteit voelen we ons ontkoppeld. We hebben het gevoel dat er ‘iets ontbreekt’.

Dus, bijna zonder het te beseffen, laten we de eerste persoon die verschijnt het huis van ons eigen wezen binnenkomen. We geven hem de sleutels, we bieden hem onze beste bank en zelfs toegang tot onze kasten en zolder.

We doen dit met naïeve onschuld, zonder ons te realiseren dat er dieven zijn die alles wat ze vinden genadeloos zullen vernietigen: onze eigenwaarde, krachten, deugden, dromen en hoop.

Jezelf verzorgen, naar jezelf luisteren en aan jezelf werken is niet egoïstisch

Het hebben van een huis vol ruime kamers gevuld met boeken van oneindige wijsheid is niet egoïstisch. Het hebben van een huis zonder gesloten deuren, barsten of donkere hoeken is niet ijdel.

Genieten van een tuin vol ongelooflijke bloemen en mooie bomen met sterke wortels is niet oppervlakkig. Want het kost tijd, wilskracht en zelfzorg.

We leven in een samenleving die ons in staat stelt om te geloven dat jezelf liefhebben een egoïstische daad is. Maar daarna zijn we bijna genoodzaakt om zelfhulpboeken te lezen waarin we zien dat het uitgangspunt niet waar is. We zullen lezen dat het niet narcistisch is om de deuren van ons huis te sluiten voor wat we niet leuk vinden of willen.

Eigenlijk is het moed, zelfliefde en eerlijkheid. Het is zelfzorg en prioriteit geven aan onszelf in een wereld waar andere mensen dat niet doen.

Zoals Albert Ellis in zijn tijd al zei, onze samenleving leert ons vaak om onszelf te kwetsen. We moeten dat allemaal dus vergeten, zodat we kunnen leren anders te denken en te voelen. Om te onthouden dat er een delicaat wezen is dat onze aandacht, zorg en erkenning nodig heeft: wijzelf.

Dus laten we die reis terug naar ons eigen thuis maken. Laten we onze beperkende overtuigingen overboord gooien en de kamers van hoop openen. Trek de gordijnen van innerlijke conflicten open en reinig de pijpen van je emotionele wonden.

Laten we onze tuinen bezaaien met zaden van hoop en de sleutels van ons huis veilig in onze zak houden, want het zijn die sleutels die uiteindelijk de deuren naar geluk openen.