Een fantastisch liefdesverhaal te midden van de verschrikkingen van Auschwitz

Niemand had gedacht dat het mogelijk zou zijn geweest om een liefdesverhaal te ontwikkelen in Auschwitz. David Wisnia en Helen Spitzer bewezen echter dat het kon. Inderdaad, midden tussen de dood ontmoetten de twee elkaar en klampten zich aan elkaar vast om te overleven.
Een fantastisch liefdesverhaal te midden van de verschrikkingen van Auschwitz

Laatste update: 07 juli, 2022

Dit is een fantastisch liefdesverhaal in Auschwitz dat pas vele jaren nadat het gebeurde aan de wereld werd onthuld. Natuurlijk is er iets magisch in elk liefdesverhaal. Sommigen, zoals deze, laten echter zien dat liefde echt in staat is om een mens te redden, in dit geval in letterlijke zin.

De hoofdrolspelers van dit liefdesverhaal waren een Pool genaamd David Wisnia en een Hongaarse genaamd Helen Spitzer. Ze was als eerste in het concentratiekamp aangekomen en kwam uit Slowakije, waar ze net haar universitaire opleiding had afgerond. Het was 1942 en haar Joodse status maakte haar een van de 2.000 alleenstaande vrouwen die gevangen zaten.

Helens toestand was erbarmelijk. Aanvankelijk werd ze aan het werk gezet om enkele kleine gebouwen te slopen. Het duurde niet lang of ze was ondervoed, kreeg tyfus en daarna malaria, maar moest nog steeds elke dag werken. Als klap op de vuurpijl stortte een oude open haard op haar en verbrijzelde haar rug. Dit betekende dat ze haar werk niet meer kon doen.

Wat voor liefde wordt gedaan, gaat verder dan goed en kwaad .”

Friedrich Nietzsche

Auschwitz

Helen Spitzer en de wil om te overleven

De nazi’s merkten op dat Helen een goed opgeleide vrouw was, en in de nasleep van haar ongeluk dachten ze dat ze misschien meer uit haar zouden kunnen halen in andere beroepen. Ze was tenslotte een meisje met een universitair diploma, ze sprak Duits en had ook een stevige basis in grafische vormgeving. Dankzij deze kwaliteiten en een gelukje belandde ze in een kantoorbaan.

Aanvankelijk was ze alleen belast met het klaarmaken van de rode verf waarmee een streep werd getrokken op het uniform van de vrouwen die in Auschwitz aankwamen. Later won ze echter het vertrouwen van haar bewakers en was ze verantwoordelijk voor het registreren van de aankomst van elke vrouw die het kamp binnenkwam.

Nog later werd ze belast met het organiseren van nazi-papierwerk en het maken van maandelijkse rapporten over concentratiekamparbeiders. Ze had een bevoorrechte positie en daardoor kon ze vaak baden, naast het dragen van fatsoenlijke kleding.

Toch heeft Helen nooit met de nazi’s samengewerkt. In feite maakte ze misbruik van haar positie om doodstraffen of overplaatsingen te veranderen.

David Wisnia

Het verhaal van David Wisnia was anders. Hij arriveerde begin 1943 in Auschwitz en kreeg de taak om de lichamen te verzamelen van gevangenen die op de hekken van het kamp waren geëlektrocuteerd.

Het duurde niet lang voordat het nieuws verspreidde dat hij een geweldige zanger was en dat de nazi’s belangstelling voor hem hadden. In feite werd hij gedwongen voor hen te zingen op hun privébijeenkomsten.

Tegelijkertijd kreeg hij een betere positie in het kamp. Hij moest de kleding van de nieuwkomers ontsmetten op een plek die iedereen kende als ‘de sauna’. Terwijl hij daar was, zag hij Helen voor de eerste keer, een vrouw die anders was dan alle andere mensen in het kamp. Ze rook lekker en was altijd verzorgd.

Het was ook duidelijk dat Helen volledig op de hoogte was van de werking van het kamp en dat de nazi’s haar vertrouwden. David zag haar als iemand die ver van hem verwijderd was. Op een middag kwam ze echter langs ‘de sauna’ en ineens waren ze alleen. Zo begon hun liefdesverhaal.

Twee harten, die het liefdesverhaal van Auschwitz uitbeelden

Het liefdesverhaal van Auschwitz

Bij die eerste ontmoeting spraken ze uitgebreid met elkaar. Bovendien spraken ze af om elkaar een week later weer te ontmoeten. Hun ‘date’ was in een kleine ruimte tussen twee crematoria. Helen betaalde andere gevangenen met eten om hen te laten weten of er iemand zou komen. Deze ontmoeting herhaalde zich de volgende maanden keer op keer. Zo verliep hun liefdesverhaal.

Hoewel ze weinig spraken en nauwelijks tijd met elkaar hadden, beloofden de twee elkaar na de oorlog in Warschau te ontmoeten. Enkele maanden later werd David overgebracht naar een ander kamp, maar hij wist te ontsnappen.

Helen ontsnapte ook, een paar weken later. Terwijl David echter enkele Amerikaanse soldaten vond en met hen meeging, ging Helen naar Warschau en wachtte tevergeefs op hem.

Ze trouwden allebei met andere mensen en leidden een onafhankelijk leven. David had twee kinderen en verschillende kleinkinderen, terwijl Helen geen kinderen had. Uiteindelijk kwamen ze bij toeval allebei in de Verenigde Staten terecht. Een wederzijdse vriend probeerde hen ooit te herenigen, maar Helen weigerde. Toch wilde David haar zien en hij drong aan op de ontmoeting.

72 jaar na hun ontsnappingen ontmoetten ze elkaar eindelijk weer. Ze lag in bed, ziek en al weduwe, en hij zong nog steeds. Tijdens de bijeenkomst zong David zelfs een lied voor haar in het Hongaars.

Hij wilde ook dat ze een vraag wilde beantwoorden. Hij vroeg zich af of de nazi’s hem ooit hadden willen vermoorden in Auschwitz en of zij had ingegrepen om dat te voorkomen. Heleen glimlachte. Ze stak een hand op en liet haar vingers zien: ‘Vijf keer’, antwoordde ze.


Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.


  • Paci, F. (2017). Un amor en Auschwitz: una historia real. Aguilar.


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.