Een afscheidsbrief: dingen die ik je nooit heb verteld
Ik weet niet wanneer ik begon je te verliezen of hoe het gebeurde. Alles wat ik voel is jouw afwezigheid en de daaruit voortkomende beroering van emoties.
Misschien is het niet dat ik je heb verloren, maar dat mijn gevoelens zijn veranderd door oorzaken die ik nog steeds probeer te begrijpen en te ontcijferen… Zelfs ik kan niet begrijpen hoe vuur in ijs kan veranderen in zo’n kort moment.
Begrijp je wat ik bedoel? Als je iemand verliest, of de connectie met die persoon, voel je een ondraagbare leegte in jezelf. Dit is wat er is gebeurd.
Ik heb nog zo veel te doen, zo veel tegen je te zeggen… Maar wanneer je voor me staat voel ik een brok in mijn keel en komen de woorden niet. Ik heb je teleurgesteld. Ik ben niet in staat geweest om me aan mijn belofte te houden, de belofte dat ik mijn leven met het jouwe zou samenvoegen zodat we de reis samen kunnen maken.
De waarheid is dat ik geen spijt heb van wat we tot nu toe samen hebben gedaan. Niets dat is gezegd, gedaan of gevoeld. Ik heb bijzondere momenten met je gehad, ik heb geweldige dingen gevoeld en we hebben dingen gedaan die ik nooit met iemand anders zou kunnen doen.
Niemand heeft ooit liever of oprechter van me gehouden dan jij. Niemand anders heeft me geleerd dat liefde niet alleen wordt gevonden, maar ook moet worden opgebouwd. En dat het belangrijkste is dat je je eraan overgeeft, dat je toegeeft aan de feiten en erin mee gaat. Of dat de mogelijkheden alleen maar komen als we ernaar op zoek zijn.
Ik wil je bedanken dat je bij me bent gebleven, voor alles wat je me hebt geleerd en voor alles dat we samen geleerd en ontdekt hebben. Ik ben namelijk van een ding zeker: je hebt me een betere persoon gemaakt. Dankzij jou heb ik mezelf gevonden en ben ik met mezelf in contact gekomen. En dat is van onschatbare waarde.
De dingen die ik je nog nooit heb verteld, zijn die dingen die ik niet met woorden uit kan drukken. De gevoelens, de liefde, de genegenheid en de nostalgie die ik diep van binnen voel.
Ik zal je nooit vergeten en je vertellen wat ik je nog nooit heb verteld, maar wat je waarschijnlijk al wist en gerespecteerd hebt.
Er is geen dag voorbij gegaan dat ik er niet dankbaar voor ben geweest dat ik je heb ontmoet. Want hoewel we niet hetzelfde zijn, ben jij de belangrijkste persoon die ik ooit heb gekend, de meest oprechte en authentieke. Ik zie het in je ogen.
Jij en ik, we hebben geheime paden bewandeld, en andere meer bezochte, maar we liepen voor en door onze emoties. We leerden dat liefde meer dan een gevoel is, dat het iets onverklaarbaars kan worden. Het kan worden gevoeld als een innerlijke explosie en het kan je helpen de essentie te ontdekken van de persoon die weet hoe hij je in de ogen moet kijken en met je moet praten zonder iets te zeggen.
We spraken lange tijd dezelfde taal, totdat ik het niet meer begon te verstaan. En dat spijt me.
Ik wil je ook vertellen dat je moet blijven wie je bent, van je hoofd tot je tenen, en dat je moet blijven liefhebben met de eenvoud en puurheid die zo karakteristiek is voor jou. Ik wil je vertellen dat ik er voor je zal zijn, dat beloof ik, zolang als jij en mijn gevoelens dat toelaten. Ik zal je nooit vergeten. Jij bent een deel van mij. Van mijn verhaal, mijn leven en mij als persoon.
Er is een stukje van jou in mij en ik denk dat er ook een stukje van mij in jou zit.
Misschien willen we niet meer hetzelfde pad bewandelen, maar alles tussen ons was zo gezond en oprecht, zo eerlijk en lief, dat je altijd belangrijk voor me zult zijn. Mijn keerpunt.
En hoewel dit een afscheidsbrief is, zie ik het niet zo, want ik wil niet dat het zo is. Ik denk dat ik nooit afscheid van jou zou kunnen nemen. Je zal er altijd zijn, hier, deel van mij op zo veel manieren. Als er iemand in je leven komt, ondanks alles, is het onmogelijk om hem uit te wissen.
Het is onmogelijk om uit te wissen hoeveel liefde je me hebt gegeven. Onmogelijk om uit te wissen hoeveel liefde er in deze brief zit.
