Differentiële diagnose: definitie, stappen en voorbeelden
Het is verontrustend om te denken dat je anders bent. Dat je gedachten, emoties en gedrag verschillen van degenen om je heen. Het kan ervoor zorgen dat je je gebrekkig, geïsoleerd en onbegrepen voelt. In veel gevallen kan het krijgen van een diagnose deze gevoelens van ongemak echter verlichten. Aan de andere kant kan een verkeerde diagnose dat het weer teniet doen. Vandaar het belang van differentiële diagnose.
Het identificeren van een psychische aandoening is niet altijd gemakkelijk. Bovendien zoeken patiënten over het algemeen traag hulp. Bovendien is het niet ongebruikelijk dat een persoon in de loop van de tijd verschillende diagnoses krijgt. Ook kan het even duren voordat de resultaten arriveren, en soms zijn de uitgevoerde interventies niet de meest geschikte.
De labels die je krijgt, lijken misschien niet relevant. Maar eigenlijk zijn ze van groot belang.
Definiëren labels jou?
Er zijn gemengde en controversiële meningen over labels. Sommige mensen vinden termen als ‘angst’, ‘depressie’, en ‘persoonlijkheidsstoornis’ beperkend en veroordelend.
Ze suggereren dat het individu, nadat hij een diagnose heeft gekregen, in veel gevallen wordt gereduceerd tot dit label in de ogen van anderen en zelfs van zichzelf. Dit kan schadelijk voor hen zijn en zelfs de ontwikkeling van een aandoening aanmoedigen.
Aan de andere kant valt de waarde van het ontvangen van een reactie die de symptomen verklaart die worden ervaren niet te ontkennen. Het verkrijgen van een nauwkeurige diagnose is inderdaad gunstig op verschillende niveaus:
- Het stelt de patiënt in staat de ervaring te begrijpen, te begrijpen waarom hij op een bepaalde manier voelt, denkt of handelt, en verantwoordelijkheid voor zichzelf te nemen.
- Het helpt hen de mogelijke oorsprong van hun aandoening te identificeren. Bovendien, ook waarom het is ontstaan in de context van hun eigen biologische en omgevingsvariabelen.
- Het biedt de patiënt de mogelijkheid om in contact te komen met andere mensen met dezelfde ervaringen. Dit vermindert gevoelens van isolement en onbegrip.
- Het is de eerste fundamentele stap naar het begin van een adequate behandeling. Inderdaad, de diagnose is ontvangen en de professional kan met de aandoening beginnen te werken om de kwaliteit van leven van de patiënt te verbeteren.
Het belang van differentiële diagnose
Differentiële diagnose kan worden gedefinieerd als het proces dat wordt uitgevoerd om een specifieke ziekte te onderscheiden van andere soortgelijke ziekten. Met andere woorden, de deskundige kan tijdens de psychologische evaluatie rekening houden met andere soortgelijke of verwante aandoeningen om te bepalen aan welke de patiënt lijdt.
Deze schijnbaar eenvoudige taak vereist het volgende:
- Diepgaande kennis van de professional van de verschillende diagnostische categorieën en hun criteria.
- Een geïndividualiseerde evaluatie, waarin de achtergrond van de patiënt, zijn levensgeschiedenis en specifieke omstandigheden en symptomen worden geanalyseerd.
- De actieve deelname van de patiënt bij het aanbieden van alle relevante informatie. Dit komt omdat soms een verkeerde diagnose kan worden gesteld indien de patiënt geen sterk genoeg vertrouwensrelatie met de therapeut heeft opgebouwd om bepaalde essentiële informatie te verstrekken. Veel mensen zijn bijvoorbeeld terughoudend om toe te geven dat ze stemmen horen.
Differentiële diagnose en comorbiditeit
Een van de belangrijkste problemen komt voort uit het feit dat het vaak voorkomt dat verschillende psychische stoornissen elkaar overlappen, tegelijkertijd optreden of van elkaar afhankelijk zijn. In deze gevallen moet de professional alle aanwezigen identificeren en de relatie tussen hen verduidelijken.
Als een patiënt bijvoorbeeld om hulp vraagt vanwege de hoge angst die ze voelen tijdens het socialiseren, kan de professional denken dat ze een sociale fobie hebben. Als ze echter ook stotteren, kan dit juist de oorzaak zijn van hun sociale angst.
Een differentiële diagnose kijkt naar de mogelijke aandoeningen die deze symptomen kunnen veroorzaken. Meestal gaat het om meerdere testen. Deze kunnen meestal bepaalde aandoeningen uitsluiten, terwijl ze ook bepalen of er meer tests nodig zijn.
Aan de andere kant kan een patiënt die lijdt aan morfodysforie (een obsessie met een reëel of denkbeeldig fysiek defect) ook lijden aan eetstoornis. Daarom moet men beide problemen aanpakken
Follow-up is essentieel voor een succesvolle differentiële diagnose
Gezien al deze complexiteiten is het belangrijk dat de diagnose open blijft staan voor herziening en wijziging. Zelfs als deze eenmaal is vastgesteld. Het is zelfs mogelijk dat voorheen onbekende gegevens in de loop van deze sessies worden ontdekt en dat de behandeling moet worden aangepast.
Of, als de interventie niet effectief blijkt te zijn, kan het zijn dat er een element is dat nog niet is overwogen en dat wijst op een andere diagnose.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Wittchen, H.-U. (1996). Critical issues in the evaluation of comorbidity of psychiatric disorders. The British Journal of Psychiatry, 168(Suppl 30), 9–16.
- Behar, R., Arancibia, M., Heitzer, C., & Meza, N. (2016). Trastorno dismórfico corporal: aspectos clínicos, dimensiones nosológicas y controversias con la anorexia nerviosa. Revista médica de Chile, 144(5), 626-633.
