Deze korte film zal je de rijkdom van onze verschillen laten zien
Ik breng je licht in je dagen van duisternis. Jij brengt kalmte in mijn stormachtige dagen. Ik geef je glimlachen op je momenten van verdriet. We zijn als dag en nacht. Maar we ontmoeten altijd bij zonsondergang om onze verschillen samen te laten smelten met de horizon.
Vandaag hebben we weer een heerlijke korte film door de Pixar studio. Een geanimeerde productie die je in het gezelschap van de kleintjes in je familie moet kijken, zodat je een mooie glimlach van verbazing, zelfvoldaanheid en wijsheid op hun gezicht zult zien tekenen.
Als dag en nacht zijn betekent niet dat onze verschillen ons richting tegengestelde kanten zullen sturen. Als we in staat zijn om onze geest te openen en ons hart te begrijpen, zullen we in staat zijn om af te spreken op een warme middag en van elkaar te leren.
In een wereld waar regels, mode en tradities ons het grootste deel van de tijd bevelen om altijd op een bepaalde manier te handelen, is er niets authentieker dan weten hoe we anders kunnen zijn, weten hoe we op kunnen komen voor onze kwaliteiten en gedachten, om onszelf en anderen te kunnen verrijken.
Toch is het duidelijk dat het niet gemakkelijk is om dingen die van ons verschillen te accepteren. En dat is precies waar de korte film van Pixar vandaag over gaat. Want Day and Night is een eenvoudige overdenking van die “alledaagse tegenstellingen” waar we af en toe aandacht aan moeten besteden.
Wanneer de nacht en de dag hun verschillen samen laten smelten in de zonsondergang
Dag rekt zich rustig uit bij het zien van de komst van de ochtend. Alles is rustig en hetzelfde proces van alledag begint, die activiteiten die leven geven en het heelal samenweven met licht, activiteiten en leven. Dan, op een gegeven moment, struikelt Dag over een vreemd en donker wezen dat ligt te dommelen in een hoek…
Accepteren dat onze verschillen ons verrijken is een blijvende uitdaging voor de mensheid zelf. En hoewel het iets is dat bij gelegenheid op kleine schaal kan worden bereikt, is het iets dat de samenleving moet overwinnen.
Het schepsel dat zo vreedzaam ligt te slapen onder zijn donkere deken is Nacht. Zijn manier van leven is heel anders dan waar Dag aan gewend is. Hoe kunnen we onze verschillen accepteren? Het is moeilijk, zo niet onmogelijk. Het zijn twee werelden die zo verschillend zijn, dat alles wat ze kunnen doen naar elkaar staren in wantrouwen is.
Het is heel moeilijk voor mensen, vanuit een evolutionair oogpunt, om dingen die verschillend van hen zijn te accepteren. We beschouwen ze als een bedreiging.
Op een dagelijkse basis genereren we onbewust veel vooroordelen en vele kenmerken die zich niet altijd aan de realiteit aanpassen. We doen dit om een duidelijke controle op alles om ons heen te handhaven en voelen ons daardoor veilig. Als er desondanks iets verschijnt dat dit evenwicht verandert, is het eerste wat we voelen angst vanwege deze duidelijke verschillen. Achter de angst ligt de daaropvolgende afstoting.
Ons brein is eraan gewend om bepaalde cognitieve schema’s over mensen en sociale groepen te genereren. En we voegen de negatieve overtuigingen die de ervaring ons soms heeft gegeven daaraan toe.
Als iemand van een bepaalde nationaliteit me slecht behandelt, zou ik kunnen denken dat alle mensen uit dat land zich op dezelfde manier zullen gedragen. En als ik als kind ben opgevoed om iedereen die mijn sociale of religieuze overtuigingen niet deelt als een “bedreiging” te zien, dan zal ik als ik ouder word zeker een zeer beperkte visie op de wereld en de rijkdom van haar waarden in diversiteit hebben.
We moeten elkaar bij zonsondergang ontmoeten. Het is van essentieel belang dat we in staat zijn om te begrijpen dat onze verschillen stukjes zijn die kennis opbouwen. Ze verrijken ons als mensen en laten ons ontdekken dat we niet zo verschillend van elkaar zijn als we dachten.
Je moet gedurende de dag dromen. Je moet ‘s nachts dromen. Je moet elke dag van je leven genieten van onze gelijkenissen en ontdekken hoe onze verschillen soms niets meer zijn dan een onbeduidende lijn in de zon bij zonsondergang.
We moeten voortaan ophouden de dingen zo veel te polariseren. Niets is helemaal wit of volledig zwart. Geen dag zal ooit de nacht kunnen verslaan. En geen nacht zal ooit niet verdwijnen in de vroege ochtend.
Het leven is gewoon een eeuwige cyclus waarin we allemaal elke seconde die voorbijgaat een beetje vooruit gaan. En alles zal gemakkelijker zijn als we dingen met respect dragen en vooral zorgen voor de mensen om ons heen. Het is mogelijk dat ze van binnen een fantastische wereld om te ontdekken verbergen. Ze kunnen zelfs in staat zijn om je licht in je dagen van duisternis te geven en je zelfs laten houden van de verschillen die ons scheiden. Aarzel niet en geniet van dit kleine audiovisuele genot…
