Degenen die je hebt verloren, zijn nog steeds op zoveel manieren bij je

Degenen die je hebt verloren, zijn niet echt verdwenen. In feite zijn ze elke dag op veel manieren bij je.

Omgaan met de dood van een geliefde voelt vaak als een nare droom. Geleidelijk word je echter wakker met een nieuwe dageraad. Bovendien realiseer je je dat hoewel ze weg zijn, degenen die je hebt verloren, op zoveel manieren nog steeds bij je zijn.

De beroemde auteur, Daphne Du Maurier, zei ooit dat de dood zou moeten zijn als afscheid nemen op een treinstation. Het moet ons de tijd geven om afscheid te nemen en te smelten in een lange knuffel waarin we niets ongezegd laten en onze geliefde een goede reis wensen.

Maar zoals je weet, ben je in werkelijkheid niet altijd in staat om op het platform te staan en uit te zwaaien. Omdat het lot soms wreed is en je graag wegrukt van je dierbaren, degenen die je het meest koestert. Daarom benader je de meeste van je verliezen met een mix van woede, verdriet en ondefinieerbaar ongeloof.

Er wordt vaak gezegd dat je na de dood van iemand die heel dichtbij je staat, gewoon bestaat, in plaats van te leven. Bovendien heb je de neiging om tegen de stroom in te gaan. Dit is echter niet de beste manier om met verdriet om te gaan.

Omdat je je leven opnieuw moet opbouwen en tegelijkertijd hulde moet brengen aan degenen die je hebt verloren. Degenen die je een mooie erfenis hebben nagelaten en die nog steeds bij je zijn, in veel opzichten, vandaag. Laten we dat eens van dichterbij bekijken.

Degenen die je hebt verloren, zijn nog steeds bij je en verdienen het niet om je te verliezen

Soms aarzel je niet om de mensen die je hebt verloren te herinneren. Ze zijn inderdaad niet zo ver weg. Er is geen dikke muur of eindeloze lucht die de doden van de levenden scheidt. In feite leven ze in een kostbaar hoekje van je emotionele brein. Ze zijn versmolten in je ziel en ze drijven elke slag van je hart aan.

Als mens ben je opgebouwd uit herinneringen, ervaringen en emotionele erfenissen. Ze vormen wie je bent. Ze inspireren je ook om door te gaan, ondanks de omstandigheden van je verlies.

Julian Barnes zei in zijn boek “Levels of Life” dat hij zich na de dood van zijn vrouw veel dingen realiseerde. De eerste is dat de wereld verdeeld is tussen degenen die de pijn van de dood van een geliefde hebben ervaren en degenen die dat niet hebben gedaan.

Hij ontdekte dit van een vriend, die hem tactvol vertelde dat een voordeel van het verlies van zijn vrouw was dat hij nu kon doen wat hij wilde. Dat maakte Barnes verdrietig, omdat hij zijn leven begreep als een plek die hij deelde met zijn vrouw. Sterker nog, wanneer hij ook maar iets deed, kreeg hij er later plezier in wanneer hij het deelde met zijn vrouw, de liefde van zijn leven.

De tweede les die Julian Barnes leerde, was dat het leven de moeite waard is, ondanks de bloedende leegte en de lege ruimte aan de andere kant van het bed. Omdat nee zeggen tegen vooruitgaan hetzelfde is als je geliefde helemaal opnieuw verliezen, die persoon die in jou is geïnternaliseerd. Ze zouden tenslotte graag geëerd willen worden door je geluk, je herinneringen en je glimlach.

Ze zullen altijd bij je zijn

Er is geen gebrek aan mensen die je vertellen dat “overleven betekent dat je degenen die je hebt verloren achterlaat.” In werkelijkheid gaat het er echter niet om ze achter te laten, maar om je heden opnieuw op te bouwen om je een meer uitgebreide toekomst te bieden waarin je nieuwe herinneringen maakt en nieuwe ervaringen opdoet.

Er is een buitengewoon interessant boek over dit onderwerp, getiteld “Love Never Dies: How to Reconnect and Make Peace with the Deceased.” Daarin biedt Dr. Jamie Turndorf een nuttige strategie, niet alleen om met verdriet om te gaan, maar ook om te beseffen op welke manieren je dierbaren die zo wreed van je zijn weggenomen, elke dag bij je zijn.

Maak emotioneel contact met je geheugen om je verdriet geleidelijk te verminderen

De strategie die Dr. Turndorf voorstelt is eenvoudig en louterend. Het is gebaseerd op een interne dialoog waarin je openstaande problemen kunt oplossen, je wonden kunt helen en de emotionele erfenis kunt behouden die je geliefde je heeft nagelaten.

Hier zijn de sleutels:

• Voorkom dat je geest teruggaat naar de laatste momenten die je samen had. Laat je geheugen wijs en selectief zijn en zichzelf elke dag voeden met gelukkige momenten, glimlachen en die herinnerde momenten van saamhorigheid. Op deze manier zal de vreugde van gisteren je motiveren in het heden.

• Praat met je geliefde. Vertel ze dat je ze mist, maar dat je langzaamaan begint te accepteren dat ze ver weg zijn. Je begrijpt echter dat ze oké en gelukkig zijn. Leg uit dat er dagen zijn dat je dingen moeilijk vindt, maar dat je daarna sterker wordt omdat je je alles herinnert wat ze je hebben geleerd, alles wat ze je hebben aangeboden dat je heeft gemaakt tot de persoon die je nu bent.

Deze innerlijke dialoog kan een grote hulp zijn. Het is alsof je een privéruimte creëert waar je geleidelijk aan kunt genezen. Dan kun je verder gaan, wetende dat liefde, in tegenstelling tot het fysieke , nooit sterft. In feite is het een eeuwige emotie die je troost en je leven verlicht. Laat het je omringen en verwarmen totdat je weer in staat bent te glimlachen.

Afbeeldingen met dank aan Catrin Welz-Stein