De taal van je ogen
Je verbale communicatie beslaat maar een klein deel van wat je werkelijk uitdrukt. Bovendien worden je woorden meestal gefilterd door sociale conditionering of omstandigheden. Daarom zeg je niet altijd wat je echt wilt zeggen. Met je ogen is het echter anders. Men noemt de ogen niet voor niets de vensters van je ziel.
De taal van je ogen is in principe onbewust. In feite kun je niet echt constant controle houden over de manier waarop je naar anderen kijkt. Je kunt ook niet bepalen hoe wijd je ogen opengaan of hoe vochtig ze zijn. In deze kleine details zit echter heel veel informatie over wat er echt in je hoofd omgaat.
“De tong kan de waarheid verbergen, maar de ogen – nooit!”
Je pupillen hebben hun eigen alfabet
Je pupillen sturen uiterst subtiele boodschappen die meestal onopgemerkt blijven. Ze hebben echter hun eigen alfabet dat ontcijferd kan worden. Het meest zichtbare aspect is hun grootte, die automatisch verandert afhankelijk van verschillende omstandigheden. Je hebt hier geen controle over.
Normaal gesproken verwijden je pupillen zich als je voor een object staat dat je mooi vindt en dat je zonder aarzelen accepteert. Natuurlijk worden ze ook groter als het licht slecht is of als je moeite hebt om iets te visualiseren. Desalniettemin, als het licht en de zichtomstandigheden normaal zijn, is pupilverwijding altijd een teken van voorkeur en aantrekkingskracht.
Hetzelfde gebeurt andersom. Sterker nog, bij een confrontatie met iets waar je bang voor bent of dat je afwijst, hebben je pupillen de neiging om samen te trekken. Kleine pupillen verraden vijandigheid of humeurigheid, zelfs als je niet direct kijkt naar het object dat je dat gevoel geeft.
De taal van de ogen is waarschijnlijk al honderden jaren intuïtief bekend. In feite gebruikten oude Chinese en Egyptische prostituees belladonna in hun ogen om de grootte van hun pupillen te vergroten als ze een van hun klanten bedienden. Ze dachten dat ze daardoor begeerlijker zouden worden.
Wat betreft de vernauwde pupillen: die zijn gemakkelijk waar te nemen bij iedereen die klaar is om aan te vallen. Naast het vernauwen van hun ogen, worden hun pupillen ook kleiner.
De taal van je ogen
Je ogen bewegen voortdurend, zelfs als je slaapt. In de regel zijn dit kleine acties op de oogleden of de oogbol die vrij moeilijk vast te leggen zijn. Toch zijn er meer expliciete bewegingen die plaatsvinden in de fase van de REM-slaap (rapid eye movement), wanneer je ogen sneller bewegen.
Als je ogen omhoog bewegen en naar rechts kantelen, zijn waarschijnlijk de geheugenmechanismen van je hersenen in werking getreden. Deze beweging betekent dat je je bepaalde informatie of een situatie uit het verleden herinnert.
Als ze daarentegen omhoog en naar links bewegen, zijn waarschijnlijk je creatieve functies met betrekking tot je gezichtsveld geactiveerd. Deze beweging treedt meestal op als je een beeld ziet dat verrassend voor je is.
Als je je ogen naar beneden richt, geeft dat aan dat je in een proces van introspectie bent beland. Wanneer je blik naar links is gericht, is dat omdat je een berekening aan het maken bent over een situatie of een boodschap. Als ze naar rechts bewegen, betekent dit dat je geheugenproces met betrekking tot fysieke gewaarwordingen is geactiveerd.
Je oogbewegingen naar links zijn de duidelijkste indicator dat er een creatief proces wordt geactiveerd. Naar rechts wijzen ze op een geheugenproces. In beide gevallen zinspelen ze op ervaringen die te maken hebben met geluid.
Dit zijn maar een paar kleine voorbeelden van het enorme universum van non-verbale communicatie.
Duchenne-glimlach
Alle informatie die de ogen kunnen geven, zit niet alleen in de oogbol, maar ook in de spieren eromheen. In dit geval, de orbicularis oculi-spieren de hoofdrolspelers. Dit zijn spieren die zich dicht bij het oog bevinden en de sleutel vormen tot het herkennen of een glimlach echt is.
De Franse onderzoeker Guillaume Duchenne realiseerde zich dat een oprechte glimlach er een is waarbij de grote en kleine zygomaticusspieren bij de mond en de orbicularis oculi spieren betrokken zijn. Zo werd de spontane glimlach de Duchenne-glimlach gedoopt.
In dit geval trekken de orbicularis oculi spieren samen en zijn ze verantwoordelijk voor het uitrekken van je wangen en het plooien van je ogen.