De legende van de regenboogbrug, de laatste rustplaats voor onze huisdieren

De legende vertelt ons dat wanneer onze vierpotige vrienden (en elk andere dier waar we van gehouden hebben) met een zucht afscheid van ons nemen, over de regenboogbrug lopen. Aan de andere kant van deze brug bevinden zich weiden en heuvels, een prachtig landschap waar ze in kunnen rennen, spelen en van hun vrijheid kunnen genieten.

Gezegd wordt dat er, aan de andere kant van de regenboogbrug, voldoende ruimte, voedsel, water en zonneschijn is zodat alle dieren zich goed kunnen voelen. Bovendien vertelt deze legende ons, dat alle dieren die ziek, verminkt of zwaar gewond waren toen ze overleden, daar hun volledige gezondheid weer terug hebben en blaken van gelukzaligheid.

Volgens deze prachtige legende, zijn onze vrienden daar gelukkig en tevreden op één puntje na, en dat is dat ze iemand speciaals missen die ze aan de andere kant van de regenboogbrug hebben moeten achterlaten. Daarom kan het zijn dat één van hen, terwijl ze allemaal rondrennen en spelen, plotseling opkijkt en zijn blik op de horizon richt.

De hereniging van onze zielen volgens de legende

Zijn lichaam trilt en opgewonden begint hij zichzelf te verwijderen van de groep en snel door het land te rennen. Dit is het moment waarop onze huisdieren ons zien staan midden op de brug en ze naar ons toe sjezen om ons gedag te zeggen. De legende vertelt dat mensen en dieren, intieme zielenmaatjes, op dat moment weer herenigd worden, om nooit meer van elkaar gescheiden te worden.

Ons huisdier kan niet stoppen met ons gezicht te likken en onze handen blijven alsmaar ons vierpotige vriendje aaien, ons geliefde wezentje. Vanaf dat moment blijven we voor eeuwig met elkaar verenigd, via een liefdevolle en nobele blik.

Deze legende vult ons hart met hoop wanneer we onze geliefde huisdieren verliezen. Het helpt ons, op metaforische wijze, te begrijpen dat een dier, wanneer hij deze wereld verlaat, voor altijd in ons hart blijft, ook al kunnen we niet meer genieten van zijn lichamelijke warmte.

De regenboogbrug van in de steek gelaten dieren

Gelukkig ziet deze legende ook die dieren die tijdens hun leven op aarde niet konden genieten van de liefde van een menselijk wezen, niet over het hoofd. Onze vertelling van deze legende gaat als volgt verder…

‘Plotseling brak de dag op de regenboogbrug op een hele andere manier aan dan op die normale, zonnige dagen; dit was een koude, grijze dag, de meest trieste dag die je je maar kunt voorstellen. De nieuwkomelingen wisten niet wat ze moesten denken, ze hadden nog nooit zo’n dag meegemaakt nadat zij over de regenboogbrug waren gelopen. Maar de dieren die al een langere tijd op hun geliefden aan het wachten waren, wisten precies wat er aan de hand was, en ze gingen naast elkaar staan op de weg die naar de brug leidt om te kijken naar wat er te gebeuren stond.

Ze bleven een poosje wachten en toen arriveerde er een zeer groot dier, met zijn hoofd omlaag en zijn staart tussen zijn benen. De dieren die al een tijdje aan de andere kant van de regenboogbrug waren wisten gelijk wat het verhaal van deze hond was, omdat ze dit voorval al meerdere keren hadden moeten aanschouwen. Het dier kwam langzaamaan steeds dichterbij, en het was maar wat duidelijk dat het erg veel emotionele pijn had, ondanks het gegeven dat er lichamelijk geen blijk was van pijn.

In tegenstelling tot de andere dieren die op de brug stonden te wachten, was de jeugd, gezondheid en gelukzaligheid van dit dier niet weer volledig hersteld. Terwijl hij naar de brug toe liep, keek hij hoe alle andere dieren naar hem stonden te staren. Hij wist dat dit niet zijn plek was en en dat hij zodra hij de brug over was, gelukkig zou zijn. Maar dit zou niet het geval zijn. Terwijl de brug naderde, verscheen er een engel, die bedroefd haar excuses aan de hond aanbood en hem vertelde dat hij niet naar de andere kant mocht gaan. Alleen de dieren die vergezeld werden door hun dierbaren mochten over de regenboogbrug lopen.

Aangezien hij nergens anders naartoe kon, draaide het grote dier zich om en zag in de weiden aan de andere kant een groep dieren net als zichzelf, sommige wat ouder, sommige zeer kwetsbaar. Deze dieren waren niet aan het spelen, ze lagen simpelweg op het gras, te kijken naar de weg die naar de brug leidde. De hond voegde zich toe bij de groep en ging ook naar de weg zitten kijken, wachtend.

Een van de nieuwkomelingen aan de andere kant van de brug begreep niet wat hij zojuist had gezien en vroeg aan een ander of hij kon uitleggen wat er was gebeurd. ‘Zie je dat arme dier en die andere dieren naast hem? Dat zijn de dieren die nooit een baasje hebben gehad. Tenminste is hij terechtgekomen in een dierenasiel; hij kwam het asiel binnen zoals je hem nu ziet, als een oud dier, met grijs haar en een enigszins wazig gezichtsvermogen. Maar hij werd nooit uit het asiel opgehaald en is gestorven in de zorg van zijn begeleider, die hem vergezelde terwijl hij wachtte om het land te verlaten. Aangezien hij geen familie had die hem liefde kon geven, heeft hij niemand om hem over de brug te helpen.’

De nieuwkomeling stond even stil en vroeg daarna: ‘En wat zal er nu met hem gebeuren?’ Voordat hij antwoord kon krijgen, begon de lucht op te klaren en zorgde een zeer stevige wind ervoor dat de dieren aan de andere kant van de brug uit het zicht verdwenen. Ze zagen een eenzaam persoon de brug naderen, en tussen de oudere dieren werd plotseling een hele groep ondergedompeld in goud licht, waardoor ze ineens allemaal weer jonge, gezonde dieren, vol leven waren. ‘Kijk en je zal het begrijpen’, zei de andere hond.

Een paar anderen dieren die ook zaten te wachten liepen naar de weg toe en bogen hun hoofden omlaag terwijl de persoon naderde. Terwijl hij langs alle hoofden liep, raakte hij elk hoofd even aan, sommige dieren streelde hij, en andere krabde hij liefdevol even achter hun oren. De dieren die weer jong waren geworden moesten in een rij achter hem gaan staan en hem volgen naar de brug. Toen liepen zij samen over de brug naar de andere kant.

‘Wie was dat’ vroeg de nieuwkomeling. En het andere dier zei: ‘Die persoon was een zeer grote dierenvriend en hij deed zijn best om dieren te beschermen. De dieren die uit respect hun hoofden omlaag hadden gebogen, waren de dieren die dankzij mensen als hij een nieuwe thuis hadden gevonden. Natuurlijk zullen al die dieren naar de andere kant van de brug worden gebracht wanneer het hun tijd hiervoor is, wanneer de mensen die hun nieuwe familie waren, hier aankomen.’

‘Maar de oudere dieren die je zag, die verjongd werden, waren de dieren die nooit een thuis hebben gevonden… en aangezien ze nooit een familie hebben gehad, konden ze de brug niet overgaan. Wanneer een persoon die op aarde zijn best heeft gedaan om dit soort dieren te helpen hier aankomt, krijgen deze dieren als een laatste gebaar van liefde de kans om naar de andere kant van de brug te lopen. Ze krijgen de kans om mee te lopen met al die arme dieren voor wie geen familie gevonden kon worden op aarde, zodat ook zij aan de andere kant van de regenboogbrug kunnen komen.