De mensen die er toe doen zullen blijven

Mensen gaan door het leven omgeven door concentrische cirkels van intieme relaties die erg variëren in termen van nabijheid en type relatie. Het doel van de relatie zou kunnen zijn om een bron van belangrijke en betekenisvolle informatie te vinden, een stabiele steun in persoonlijke ontwikkeling of simpelweg een bron van sociaal welzijn.

Denk aan de knoop van een blouse, bijvoorbeeld. Hij zal eraf vallen als de draden die hem vastmaken aan het kledingstuk afbreken. Iets vergelijkbaars gebeurt ook met vriendschappen, ook al zijn de draden die onze harten samenbrengen in dit geval complexer en ontwikkelen ze zich door middel van eisen, behoeftes en verwachtingen.

Vriendschap, zoals elke band tussen twee mensen, is niet statisch. Deze dynamiek zorgt ervoor dat het zich ontplooit en de dingen eromheen zich moeten aanpassen. Soms is de verandering echter zo groot en zo negatief dat de draden breken en de knoop verloren is.

Deze verliezen laten bijna altijd een spoor van nostalgie achter, alsof ze onweerlegbaar bewijs waren dat we niet zijn wie we waren. We zouden ons echter niet moeten laten verwarren door die nostalgie, vooral wanneer deze relaties egoïstisch worden, omgeven door een halo van kilte.

Aan iets vast proberen te houden dat niet meer werkt

Gehechtheid is schadelijk wanneer het je verplicht om in een relatie te blijven die gebaseerd is op iets wat het was, maar niet meer is. Of wanneer een handvol goede herinneringen een langdradige routine vol met ontgoocheling in stand houden. De relatie, dat een illusie is geworden en nu slechts conflicten genereert, verdient niet meer tijd dan het al heeft gehad.

Het is niet zo dat afstand en problemen het niveau van affectie of de kwaliteit van de relatie verminderen. Noch doet routine dat. Het verandert de relatie in een vertrouwd plezier, maar het weerhoud je ervan het werkelijk waarderen wanneer de andere persoon jouw dagelijkse welzijn complementeert en bevordert.

Relaties gaan achteruit omdat een of beide partijen er niet meer voor zorgt. Het proces wordt versneld door het bewustzijn dat elkaars paden afwijken. Tenzij je je overgeeft aan emotionele chantage die je ontvangt van de mythe van stabiliteit, zal je bestaan onderhevig zijn aan veranderingen, en daardoor ook jouw relaties.

“Als ze niet van je houden op de manier waarop je wilt dat ze van je houden, wat maakt het dan uit dat ze van je houden?”
-Amado Nervo-

Als je erop aandringt om iets dat op een bepaalde, natuurlijke manier is geëindigd krampachtig in stand te houden, dan ben je alleen aan het rotzooien met je eigen gevoelens, evenals met die van anderen. Je zult je leven al vastklampend doorbrengen, wat niet hetzelfde is als er echt betekenis uit krijgen. Je hebt iets nodig dat jou en je relatie zal verrijken.

We hebben geleerd om vast te houden, niet om los te laten

Om de controversiële Osho te parafraseren: soms is het niet mogelijk iets te leren als je niet eerst jezelf bevrijdt van alles wat je daarvoor hebt geleerd. Dit staat natuurlijk niet gelijk aan tijdelijke stomheid of krankzinnigheid; het betekent alleen dat je stopt met het proberen te begrijpen, zodat je kunt beginnen met aandacht schenken aan dingen die gerelateerd zijn aan je intellectuele, sociale en morele ontwikkeling.

In de sociale psychologie zegt de regel van gelijkenis dat partners en vrienden die meer overeenkomsten hebben vaker stabielere relaties opbouwen. Alleen mensen die jouw waarden delen zullen in staat zijn om een hechte relatie met jou op de lange termijn te hebben.

Je moet vinden wat je nodig hebt. Neem niet simpelweg genoegen met dingen die je geen pijn doen, maar je ook geen voldoening geven. Sommige mensen zouden moeten vertrekken zodat anderen jou echt hun gezelschap kunnen bieden. Geen drama, geen trauma. Accepteer veranderingen in relaties als natuurlijke processen, als het vervellen van je huid.

Dit betekent het uitdagen van de lessen die je hebt geleerd over de liefde: liefde is niet worden tegengehouden, het is willen blijven. Zowel bij je vrienden als met je partner. Zowel met de boeken die je leest en de baan waar je je tijd aan toewijdt.

Soms moet je gewoon aandacht geven aan je basale intuïtie. Laat diegenen die er toe doen blijven en laat diegenen die niets willen bijdragen gaan, zelfs als je al voor een lange tijd met ze samen bent, waarin de onbehaaglijkheid vermomd wordt door routine.

Wanneer je wijzer bent en zonder wonden, zal je in staat zijn om er zeker van te zijn dat jouw groei naast mensen geschiedt die echt willen blijven in je leven. Mensen waarmee je kunt debatteren en die verschillende perspectieven hebben, maar waarbij je zelden op je tenen hoeft te lopen. En zorg ervoor dat ze op je kunnen rekenen, want jij rekent in jouw leven op hen.