De kunst van het loslaten
In het leven komt er een moment waarop we leren hoe we bepaalde dromen, vriendschappen en geliefden die ooit alles betekenden voor ons, moeten loslaten. Toch doen we het omdat de kunst van het loslaten inhoudt dat we weten dat de belangrijke dingen terugkeren. Wellicht zullen ze een ander gezicht en een ernstigere glimlach hebben. Maar ze zullen ook een frisse wind brengen die ervoor zorgt dat we steeds opnieuw kunnen beginnen.
De wereld van de kinderliteratuur leert ons prachtige lessen over persoonlijke groei. Het zijn interessante stukjes waaraan we eigenlijk meer aandacht zouden moeten besteden. Een van die verhalen is ‘De Tovenaar van Oz’ door Lyman Frank Baum. Het is een onvergetelijk werk uit de literatuur. In het verhaal ontmoeten we een jong meisje dat door een krachtige orkaan weggeblazen wordt en terechtkomt in een nieuwe en onbekende wereld.
“Ik kan niet naar gisteren terugkeren, want ik ben al een andere persoon.”
-Lewis Carroll-
The yellow brick road
Vanaf het eerste moment dat Dorothy aankomt in de wereld van Oz, denkt ze maar aan één ding: naar huis terugkeren. Maar de angst die ze ervaart voor deze nieuwe en verschrikkelijke situatie, vermindert beetje bij beetje dankzij haar nieuwe en wat vreemde vrienden. Ook haar zilveren schoenen en een erg concreet doel doen haar angst dalen. Haar doel is om de Tovenaar van Oz te vinden en hem te vragen haar naar huis terug te sturen. Om dit doel te bereiken moet ze alleen maar de weg met de gele steentjes volgen.
Na vele avonturen en tegenslagen ontdekt het jonge hoofdpersonage de realiteit. De kracht om terug te keren naar huis was altijd al aanwezig, in haarzelf. Toch is haar fascinerende reis de sleutel tot het één voor één ontwaken van haar persoonlijke sterktes. Ze ontdekt de weergaloze moed die iedereen van ons bezit en die ergens in een klein deel van onszelf verborgen zit.
De weg kwijtraken en ver afdwalen van ons gewoonlijke pad is niet zo slecht als het aanvankelijk kan lijken. Sommige dingen, mensen, projecten en ambities loslaten is niet het einde van de wereld. Wat uiteindelijk telt, zijn de stappen die we zetten en alles wat we leren. Dat is de enige manier om datgene wat moet terugkeren, naar ons te laten terugkeren. Tegelijkertijd gaan we verder op de weg met de gele stenen dat ons pad van persoonlijke groei is. Het boeddhisme spreekt van ‘het Gouden Pad’.
Wat naar ons moet terugkeren, zal op tijd en stond naar ons terugkeren. Intussen perfectioneren wij de kunst van het loslaten
Andrea is ingenieur. Ze heeft een ingewikkeld en origineel transportmiddel voor huisdieren uitgevonden. Het kan vastgemaakt worden aan de achterbank van wagens. Bovendien garandeert het dat je huisdier volledig veilig en comfortabel in de auto kan zitten. Elke keer dat ze haar project aan zakenmensen voorstelt, legt ze haar idee uit. Het zal de levens van ontelbare dieren redden die anders omkomen in verkeersongelukken omdat er te weinig bescherming is.
Tot op heden heeft slechts één persoon interesse getoond in het idee van Andrea. Maar na de aanvankelijke ‘ja’ kwam er toch geen investering. Het argument is steeds dat het project niet rendabel is. Toch heeft onze hoofdrolspeler haar idee niet laten vallen. Ze geeft niet op en laat ook niet toe dat haar dromen ineenstuiken. Andrea begrijpt dat ze verder moet blijven werken. Ze gaat ervan uit dat het misschien nodig is om meer betaalbare maar even veilige materialen te gebruiken. Misschien moet ze op zoek naar andere afzetmarkten of haar idee in het buitenland gaan voorstellen, enzovoort.
Vertrouwen in het leven
Ze weet dat de kansen zullen terugkeren. Maar ze zullen op hun eigen moment en op hun eigen plaats terugkeren. Ze heeft er het volste vertrouwen in. Meer mensen en meer organisaties zullen openstaan voor haar project. Dat is de reden dat ze elke dag opnieuw haar tijd, ideeën en inspanningen blijft investeren in haar project. Het meest waarschijnlijke scenario is dat deze jonge ingenieur vroeg of laat succes zal behalen. Om het met de woorden van de filosoof José Antonio Marina te zeggen, talent is intelligentie in actie. Hoewel we soms denken dat alles verloren is, is de weg met de gele stenen er altijd, voor ons uit.
Verlies meemaken, een negatief antwoord krijgen, falen, drie keer over dezelfde steen struikelen of zelfs verliefd worden op de meest ongeschikte persoon ter wereld, al deze ervaringen hebben hun doel: ons een les leren. Al deze putten in de weg betekenen dat we de kracht van ons levensdoel moeten verbeteren. Want na de ‘orkaan’ komt de rust en de nood om persoonlijke doelen te ontwerpen die nog mooier zijn, waardevol, sterk, en vooral tegen een stootje kunnen.
Vroeg of laat keren de kansen terug. Wanneer dat gebeurt, zullen we perfect voorbereid zijn.
Eerst laten we los en dan komt alles terug, maar op een andere manier
De sterren liggen zo ver van ons dat het licht van de meest dichtbije ster jaren nodig heeft om onze kleine planeet te bereiken. Maar soms vergeten we dat. Er zijn nachten waarin we ervan genieten om de sterren één voor één aan te wijzen. Tegelijkertijd vergeten we dat vele niet langer bestaan. Want lang geleden zijn ze ontploft en uiteen gevallen in sterrenstof in de kosmische leegte.
“Ga niet naar buiten maar keer terug naar jezelf. De waarheid ligt in het binnenste van de mens.”
– Sint Augustine-
We weten dat niet alles dat naar ons terugkeert, authentiek is, net als het licht van de sterren. Soms verliezen we liefde. We wachten dan op een betere, stralendere, meer passionele en romantische liefde. Op andere momenten laten we ons de kans ontglippen. Want we wachten tot hetzelfde geluk zo vlug mogelijk opnieuw langskomt, en liefst in een oogwenk. Maar niets zal zo snel gebeuren als we dat zouden willen. Het gebeurt ook niet op de manier waarvan wij dromen.
Alles keer terug
We moeten geduldig zijn en onthouden dat dingen uiteindelijk terugkomen, maar altijd op een andere manier. Misschien keert de liefde terug maar dit keer is ze kalmer en verrijkend. Of er biedt zich nog een andere kans aan die misschien niet zo indrukwekkend en schitterend is, maar meer voordelen biedt.
Alles draait rond ontvankelijkheid. Draag dezelfde zilveren schoenen als Dorothy in de Tovenaar van Oz. De film heeft ons doen geloven dat de schoenen rood waren. Maar de auteur van het boek, Lyman Frank Baum, zag om een erg concrete reden zilveren schoenen.
De schoenen van Dorothy stellen de ‘zilveren draad’ van spirituele groei voor. Dat is de verbinding waarmee we een meer heldere kijk op de dingen en op onze eigen identiteit krijgen. Op die manier verwerven we wijsheid. We leren begrijpen dat het leven een reis is waarin we dingen verliezen en winnen. Niets is blijvend en alles dat op onze weg komt, is een geschenk. We moeten alleen weten hoe we er het beste van kunnen maken.