De kunst van het helpen: een andere kijk
Altruïsme, of anderen helpen, is een van de grootste gaven van het mens-zijn. Het is een gedrag dat morele inspanning impliceert. Tegenwoordig is het echter een zeldzaam goed geworden, in een wereld waar materialisme en egoïsme zo’n belangrijke rol spelen.
We hebben allemaal die geruststellende energie ervaren die we voelen wanneer onze steun de last van een ander verlicht. Onlangs heeft de wetenschap de neurologische basis van deze aangename ervaring ontdekt. Sterker nog, wanneer we iemand belangeloos helpen, wordt een deel van onze hersenen geactiveerd dat is gekoppeld aan de sensatie van plezier.
Alles wat blinkt is geen goud
Altruïsme is vanuit elk gezichtspunt gewenst gedrag. Biologisch gezien garandeert samenwerking tussen individuen het behoud van de soort. Vanuit een psychologisch perspectief (Spaanse link) verlicht het bieden en ontvangen van ondersteuning stress, versterkt het het gevoel van eigenwaarde en emotionele banden, terwijl het zelfverbetering bevordert.
Zelfs onze spiritualiteit wordt verrijkt door altruïsme omdat het ons opbouwt en ons verbindt met het transcendente.
In het licht van deze bevindingen lijkt het erop dat het helpen van anderen altijd zeer wenselijk en nuttig gedrag is. Hoewel gezien de complexiteit die ons als mens kenmerkt, is het antwoord niet zo eenvoudig.
In feite kunnen de motivaties die dit soort hulpgedrag sturen enorm divers zijn, en zij zijn degenen die het verschil maken. Aan de ene kant is oprecht medeleven.
Het doet zich voor wanneer we zien dat iemand overweldigd wordt door lasten, waardoor we onbaatzuchtig onze hulp aanbieden, onze enige wens is om hun situatie te verbeteren. In dit geval zit er geen verborgen agenda achter onze acties. Toch is dit niet altijd het geval.
Sommigen van ons bieden bijvoorbeeld onze hulp aan om ons ego te voeden, omdat we graag bewondering en sociale erkenning willen ontvangen.
Op andere momenten is het het voordeel dat we krijgen in ruil voor hulp dat ons ertoe aanzet dit te doen, of het nu gaat om een carrièrestap of het gevoel van superioriteit waaraan we verslaafd zijn. Het kan zelfs gebeuren dat we anderen helpen omdat we hun vermogen om problemen zelf op te lossen niet vertrouwen.
In feite kan het helpen van anderen een manier worden om onze medemensen te beheersen, bewust of onbewust. Zo maken we ze afhankelijk van de ondersteuning die ze krijgen en dus van ons. Evenzo kan vals altruïsme koud worden berekend om anderen te misleiden en te manipuleren, in de vorm van een val of een hinderlaag.
In de weg staan
Interessant is dat zelfs goedbedoelde hulp vaak het tegenovergestelde effect kan hebben. In plaats van het leven van de ander gemakkelijker te maken, verstoort het inderdaad zijn natuurlijke loop. Onze hulp belemmert dan de ontwikkeling van het initiatief en de autonomie van de ander.
Dit gebeurt bij overbezorgde ouders die, met de bedoeling problemen en lijden voor hun kinderen te vermijden, voor hen doen wat de kinderen zelf heel goed zouden kunnen doen.
Desalniettemin zal er onvermijdelijk een tijd komen dat hun kinderen de uitdagingen van het leven alleen moeten aangaan. Ze zullen het echter moeten doen zonder erop voorbereid te zijn, omdat ze ironisch genoeg te veel hulp hebben gekregen.
De kunst van het helpen
Helpen is een ware kunst. Om dit te doen, moeten we weten hoe we het moment moeten kiezen en welke vorm van hulp we moeten bieden. We moeten de gevolgen kunnen overzien die onze inmenging voor de ander zal hebben. Daarom moeten we erachter komen wat onze ware motivatie is om te helpen.
We moeten ons afvragen: wat hoop ik hier echt uit te halen? Zoek ik bewondering, controle of me belangrijk voelen? Bevoordeel ik de ander met mijn gedrag of ontneem ik hem of haar de ontwikkeling van zijn eigen capaciteiten? Tot slot, word ik echt geraakt door een oprecht gevoel het leven van mijn medemens te vergemakkelijken?
Altruïsme is een prachtige waarde die, in zijn pure staat, de wereld een betere plek kan maken. Een gebrekkige motivatie of een slecht gekozen moment kan er echter een vergissing van maken.
Laten we niet toestaan dat onze eigen tekortkomingen en behoeften de oorspronkelijke schoonheid van zo’n nobel gebaar overschaduwen. Laten we leren omgaan met de prachtige kunst van het helpen van anderen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Gallegos, W. A. (2015). Conducta prosocial y psicología positiva. Avances en psicología, 23(1), 37-47.
- CRUCHAGA, X. L. EGO-(ALTRU)-ISMO. EMOCIONES: PERSPECTIVAS ANTROPOLÓGICAS, 19.
