De kenmerken van verwende kinderen en hoe je grenzen moet stellen
In dit artikel gaan we het hebben over verwende kinderen, of liever, kinderen die verwend gedrag vertonen. Er zijn twee variabelen die hierbij een belangrijke rol spelen. Enerzijds is er het temperament van elk kind dat te maken heeft met de invloed van hun genen.
Aan de andere kant is er hun opleiding. Als het onderwijs opvalt door gebrek aan grenzen of samenhang, is het trouwens gemakkelijk voor kinderen om verwend gedrag te ontwikkelen.
De sleutel ligt in het leren om grenzen te stellen en vooral om het juiste gedrag te versterken. Dit zal het kind weghouden van het hebben van driftbuien om te krijgen wat ze willen. Hier hebben we het over vier specifieke kenmerken van verwende kinderen, mogelijke oorzaken van hun gedrag en hoe je kunt leren grenzen voor ze te stellen.
1. Ze proberen ermee weg te komen
Een van de kenmerken van verwende kinderen is dat ze in staat zijn om vrijwel alles te doen wat ze maar kunnen bedenken om te krijgen wat ze willen. In feite is er niets dat ze niet overwegen, of het nou mag of niet.
Waarom is dit? Dat komt omdat ze geen frustratie of grenzen tolereren. Ze willen dat de dingen op hun manier worden gedaan, volgens hun regels, en ze verwachten de resultaten te krijgen die ze willen.
Dit is een gedragsproces. Met andere woorden, hun manier van handelen is niet het product van reflectief denken, vooral niet als ze jong zijn. Met hun gedrag manifesteren ze echter een idee in de trant van “Ik krijg geen versterking, dus ik stop me goed te gedragen.”
2. Ze hebben een lage tolerantie voor frustratie
Zoals we al zeiden, hebben verwende kinderen een lage tolerantie voor frustratie. Sterker nog, ze zijn eraan gewend dat de werkelijkheid aan hun wensen voldoet, ongeacht de prijs die anderen daarvoor moeten betalen.
Het zijn kinderen die geen strategieën hebben kunnen ontwikkelen om frustratie te tolereren, omdat ze te weinig kansen hebben gehad om ermee om te gaan.
3. Ze zijn ongehoorzaam
Een ander opvallend kenmerk van deze kinderen is ongehoorzaamheid. Ze negeren de eisen van hun ouders en voldoen gewoon aan hun eigen eisen. Dit hangt nauw samen met het ontbreken van grenzen.
Als grenzen niet op tijd worden aangegeven, bestaat het risico dat kinderen de opdrachten of eisen van hun ouders niet gehoorzamen, omdat ze zich nooit goed hebben hoeven gedragen of bepaalde richtlijnen hebben gevolgd.
4. Ze gebruiken driftbuien om te krijgen wat ze willen
Verwende kinderen gebruiken driftbuien, chagrijnigheid en woede om te krijgen wat ze willen. Dit kan aandacht zijn, of dat hun ouders toegeven aan hun wensen, enz.
Dit betekent op zijn beurt dat ze geen onderhandelings- of empathisch vermogen ontwikkelen. Om deze reden is het extreem moeilijk voor hen om met anderen te delen en ze te begrijpen. Waarom is dit? Omdat ze zich altijd uitsluitend hebben gericht op hun eigen gedrag en op wat ze nodig hebben.
Terugkomend op de driftbuien, is het belangrijk om te weten dat toegeven aan hen een tweesnijdend zwaard is. Dat komt omdat ze in het begin de driftbui van het kind zullen verlichten. Maar na verloop van tijd blijft het kind die strategie gebruiken om te krijgen wat het wil.
Oorzaken van verwende kinderen
Zoals we eerder vermeldden, spelen zowel genetica (temperament) als omgeving een rol bij het ontstaan van verwend gedrag. Binnen deze tweede variabele vinden we opvoedingsstijlen van ouders.
Deze hebben grote invloed op de ontwikkeling van het functioneren van een kind. In feite weten we, naast hun temperament en karakter, dat verwende kinderen vaak “geboren” worden vanwege bepaald overbezorgd gedrag van hun ouders, of de afwezigheid van grenzen. Onder deze en andere gedragingen vinden we dat dit soort ouders:
- Geen grenzen stellen.
- Toegeven aan driftbuien of wangedrag.
- Thuis geen regels stellen.
- Ongepast gedrag versterken.
- Goed gedrag juist niet versterken.
- Inconsequent handelen (vooral met betrekking tot grenzen stellen).
Hoe grenzen stellen?
Hoe bepaal je grenzen voor kinderen? Welke strategieën zijn er om te helpen? Hier zijn er een paar:
Bespreek de grenzen met hen
Het is belangrijk dat de grenzen op een duidelijke, eenvoudige en bij de leeftijd passende manier aan kinderen worden uitgelegd. Ze kunnen er ook baat bij hebben dat ze zelf een inbreng kunnen hebben. Met andere woorden, om hun mening te uiten, te zeggen wat ze voelen met betrekking tot de grenzen, enzovoort.
Hier is het niet zozeer een kwestie van toegeven aan wat ze “vragen” of zeggen, maar van hen een stem geven en, waar mogelijk, een gemeenschappelijk akkoord bereiken, vooral als het oudere kinderen zijn. Zo voelen ze zich ook onderdeel van het proces.
In feite betekent het onderhandelen met hen. Logischerwijs zullen er echter altijd grenzen zijn waarover niet kan worden onderhandeld. Als ouders moet je ze duidelijk maken dat ze deze grenzen moeten respecteren en dat er geen kans is om ze te veranderen.
Alternatieven aanbieden
Als je een kind ‘verbiedt’ om bepaald gedrag te vertonen, dat wil zeggen als je een bepaalde grens stelt, moet je ook een alternatief aanbieden. Bijvoorbeeld: “Je mag niet op de keukenvloer spelen, maar wel in de eetkamer.”
Kinderen hebben bewegingsruimte nodig om zich als autonome wezens te kunnen ontwikkelen. Daarom moeten ze weten wat ze niet mogen doen. Maar ze moeten vooral weten wat ze wel mogen doen.
Versterk goed gedrag
Als het gaat om het stellen van grenzen, kan het versterken van gepast gedrag ook een goede strategie zijn. Waarom is dit? Het is omdat het een manier is om de kans te vergroten dat dit gedrag in de toekomst weer zal optreden en op zijn beurt leer je je kinderen wat ze mogen doen.
Laten we niet vergeten dat kinderen voortdurend in ontwikkeling zijn. Bovendien heeft tijdens deze ontwikkeling praktisch alles invloed op hen. In die zin is hun opvoeding van het grootste belang.
Als je wilt voorkomen dat je kinderen verwend kindergedrag vertonen, is het daarom belangrijk om te beginnen met het stellen van grenzen met respect voor hun eigen ritme en ontwikkeling.
“Het geheim van goed onderwijs is om de intelligentie van het kind te beschouwen als een vruchtbaar veld waarop zaden kunnen worden gezaaid, om te groeien onder de hitte van vlammende verbeelding.”
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Arce, M. (2015). Crecimiento y desarrollo infantil temprano. Rev Peru Med Exp Salud Publica, 32(3): 574-8.
- Guerra, V. (2000a). Sobre los vínculos padres-hijo en el fin de siglo y sus posibles repercusiones en el desarrollo del niño. Revista uruguaya de psicoanálisis, 91.
Recuperado de: http://www.apuruguay.org/apurevista/2000/1688724720009109.pdf - Torío, S. et al. (2008). Estilos educativos parentales: revisión bibliográfica y reformulación teórica. Publicaciones periódicas EUSAL. Teoría de la Educación, 20.