De "Ja, ik kan het"- generatie

Mensen hebben het over de “het kan mij niet schelen”-generatie. Dan bedoelen ze de jonge mensen die geen interesse voor school of werk of de toekomst hebben. Want ze leven in zo’n rustig tempo dat ze denken dat het nooit zal eindigen. Jonge mensen stopten met hun opleiding aan hogescholen omdat het bouwbedrijf aan de overkant arbeiders nodig had en goed betaalde. Ze hadden geen flauw benul dat deze baan een keer zou kunnen stoppen.

De open deuren van de arbeidsmarkt sloegen plotseling weer dicht. En de jongeren gingen bijna uit gewoonte terug naar school. Het maakte niet uit welke baan ze hadden. En het was ook van geen belang of ze al of niet hun studies door wilden zetten. Zonder werk en met weinig ervaring waren ze niet langer gewenst op de arbeidsmarkt.

Een generatie met erg veel kansen

Dit is gedeeltelijk de reden waarom we uiteindelijk de best voorbereide generatie in de geschiedenis hebben. Het lijkt misschien tegenstrijdig. Want het is ook een generatie met de slechtste academische prestaties.

We hebben een generatie van jonge mensen die op een volledige en schokkende manier de wegversperringen en de vereisten aanvaard hebben die de zakenwereld hen voorlegt zodat ze zich bij hun bedrijven aansluiten. Dat is de reden dat we met barista’s zitten die vijf talen spreken en in C++ kunnen programmeren. Of we hebben magazijnmedewerkers die een doctoraat in de kwantumfysica hebben.

We hebben ook een nieuw soort leerling, die we stagiaires noemen. Ze helpen de zakenwereld overleven. Het zijn gekwalificeerde, gemotiveerde en laagbetaalde mensen. En vaak betekenen ze subsidies en prestige voor de bedrijven die ze aannemen. We kunnen niet zeggen dat ze werken. Want als we dat zouden doen, dan moeten we hen aangeven, toch?

Natuurlijk zijn er verwachtingen. Veralgemeningen laten die er echter altijd uit. Maar we zouden willen dat er meer verwachtingen waren in de vorm van bedrijven die een serieuze, gespecialiseerde en eerlijk betaalde training aanbieden. Of waar een baan op de stagiaire wacht zodra de stageperiode voorbij is.

Je gelooft wat men je belooft. En dan besef je dat het niet waar is. De kansen zijn allemaal voor de vrienden van de bazen. Iedereen die dus zijn tijd stak in vriendjes maken, zal uiteindelijk succesvol zijn.

Hoop voor deze generatie

Ik denk dat deze generatie van jonge mensen goede kansen verdient. Ze verdienen het omdat ze de harde regels van dit spel, genaamd het leven, aanvaard hebben.

Want in het algemeen weten ze dat er niet veel mogelijkheden zijn. Maar toch blijven ze ernaar op zoek gaan. Ze geven de generaties die hen voorafgegaan hadden, niet de schuld van hun verlies van hoop. Ze hebben hen ook niet hard veroordeeld.

We hebben het hier over een groep opgeleide uitermate energieke jonge mensen. Ze rennen ‘s morgens naar een baan, dan ‘s avonds naar een andere, terwijl ze ondertussen ook nog aan hun studie werken. Dit is een generatie die meer toegang tot technologie heeft dan enige andere generatie in de geschiedenis. Aan hen is het idee verkocht dat ze stabiliteit kunnen verwerven om een gezin te beginnen. Maar eigenlijk is dat niet langer zo gemakkelijk meer.

We kunnen misschien op enkele gebreken van deze jonge generatie wijzen. Maar we kunnen niet zeggen dat ze niet werken of niet op zoek gaan naar mogelijkheden. We kunnen ook niet beweren dat ze niet bereid zijn om hun tijd, vriendschappen en zelfs relaties op te offeren om naar een andere stad te verhuizen, waar er meer ruimte voor hen is.

Misschien waren de dingen op vele manieren beter in het verleden. Maar in het verleden blijven hangen betekent dat je slechts één deel van de werkelijkheid ziet. En dat is niet eerlijk tegenover het heden dat we vandaag allemaal moeten beleven.