De dapperste mensen kennen angst het best

Spanje is nog steeds aan het herstellen van de terroristische aanslag die plaatsvond in een van de belangrijkste steden, Barcelona. De mensen – alle inwoners van Barcelona, zelfs de dapperste mensen – voelen, ondanks hun ideologie, de verliezen en wonden alsof het hen is overkomen. Ze voelen ook angst.

Van alle berichten die mensen zijn gaan volgen, trok een mijn aandacht meer dan de andere. Het is niet erg origineel, het wordt veel herhaald, maar juist om die redenen is het interessant. Het is de boodschap dat we niet bang zijn. Nu is de vraag, is het waar? Is dit echt een emotie die de inwoners en toeristen in Barcelona niet in hun harten ervaren?

Zelfs de dapperste mensen onder ons zijn bang

Ik ben niet bang. Dit motto toont onschuldig alles wat we nog steeds niet over emoties hebben geleerd. Emotionele intelligentie is in zwang, het wordt in etalages weergegeven en is de titel van een hele hoop artikelen. Maar we hebben nog een lange weg te gaan voordat we het uiten in onze gesprekken, wat uiteindelijk de manier is waarop we laten zien hoe we dagelijks denken en voelen.

Laten we het hebben over angst, want zelfs de dapperste mensen hebben het, ik heb het en mijn grootmoeder heeft het ook als ze tegen me zegt dat ik geen voet in dat deel van de stad moet zetten. Voorzichtigheid, omzichtigheid, angst. Onze bezorgdheid dat het weer zal gebeuren, en angst voor het onvoorziene, voor het onvermijdelijke, voor de willekeur. De angst voor hoe snel we herinneringen vergeten, voor sirenes of de angst dat we de weg uit de val zullen vergeten, die val die eerder nog een prachtig park met rozen was.

Laten we het hebben over hoe we angst niet willen erkennen, omdat het tonen van onze kwetsbaarheid ons in paniek brengt. En omdat we van kleins af aan hebben geleerd dat kwetsbaarheid een teken van zwakte is. We raken in paniek als we angst in onze innerlijke stemmen horen, wanneer we ons kwetsbaar voelen. Daarom draaien we er continu omheen en ontkennen we het. Maar is het echt een goed idee om onze angsten te ontkennen?

Wat gebeurt er als we onze angsten ontkennen?

Wat zijn de gevolgen van het ontkennen van een emotie? In de eerste plaats komt de energie van deze emotie voort uit andere emoties die we wel erkennen, zoals woede of irritatie.

Doordat we meer energie in onze emoties verzamelen, verliezen we de controle over onze emoties. Dit zorgt er vaak voor dat we onnodig boos worden op de mensen die in onze ogen iets verkeerd hebben gedaan.

Iets waar we tegenwoordig meer op reageren, is religie, vanwege de associatie met terrorisme.

En wat zorgt ervoor dat we met een scheef oog kijken naar alle volgelingen van een religie? Hiermee geven we alleen maar meer macht aan mensen die wreedheid prefereren. Dat wil zeggen, hierdoor zullen groepen mensen die een paradijs willen vormen voor mensen zoals zij, zich alleen maar dubbel zo snel vermenigvuldigen. Soms zelfs ten koste van hun eigen leven en het leven van degenen die zij ‘haten’.

Vaak denken we ook dat wanneer we onze angst negeren, we onze moed verbergen. Een moed die het verdient om op zijn minst beloond te worden door middel van de erkenning van anderen. Angst stelt ons in staat de kracht en verdienste te erkennen van burgers die de straat op gaan om te protesteren tegen terrorisme en wangedrag. Bovendien stelt het ons ook in staat degenen te begrijpen die niet hebben deelgenomen aan deze daden.

Het erkennen van onze angst helpt ons om onszelf te begrijpen

Het erkennen van angst helpt ons ook om onszelf te begrijpen en onze angst te verklaren. Door onze angst te ontkennen, missen we deze kans en lopen we ook het risico verwijdert te raken van onze emoties.

De zorgen dat een terroristische aanslag kan gebeuren, zijn zeer adaptief. Angst zegt ons: “Wees voorzichtig!” Of “Er zal iets gebeuren, laten we voorbereid zijn.” Door dit te erkennen, kunnen we ons bovendien inleven in of ons aansluiten bij mensen die het ook voelen. Hiermee voorkomen we dat de dapperste mensen het gevoel hebben alsof ze raar of zwak zijn, als onze emoties consistent zijn met wat er is gebeurd. Dus misschien moeten we degenen die ontkennen hoe ze zich voelen, juist niet volgen.

Ik zeg tegen mijn grootmoeder dat ik haar angst begrijp en dat ik ook bang ben. Ik zeg tegen haar dat ze zich geen zorgen moet maken, dat ik voorzichtig zal zijn. Hierdoor zal zij zich meer op haar gemak voelen omdat ze weet dat mijn gedrag overeenkomt met hoe we ons beiden voelen. Angst is een emotie die ons allebei de mogelijkheid biedt om de dapperste mensen te zijn.