De beroemdste seriemoordenaars van Spanje

Met sadistische patronen en verontrustende motivaties werden deze criminelen even gevreesde als onbegrepen figuren. Wat dreef hen tot zulke onvoorstelbare gruweldaden? Wij vertellen het je.

Spanje is geen land dat traditioneel geassocieerd wordt met seriemoordenaars. Toch heeft het wel ijzingwekkende gevallen geregistreerd die de natie schokten en littekens achterlieten in het collectieve geheugen.

Deze personen trotseerden niet alleen de autoriteiten, maar veranderden de straten in een plaats van constante angst. Elk van hen draagt een geschiedenis van psychopathie, trauma’s en gewetenloos geweld met zich mee die hen in de publieke horror katapulteerde.

En hun nauwgezette en repetitieve manieren hebben een onuitwisbare stempel gedrukt op het criminele archief van het land. Daardoor zijn hun namen synoniem geworden met terreur.

Manuel Delgado Villegas (48 slachtoffers)

Manuel Delgado, bekend als “el Arropiero” (Spaanse link)“, wordt beschouwd als de grootste seriemoordenaar in de Spaanse criminele geschiedenis. Tijdens zijn leven bekende hij 48 mensen te hebben vermoord tussen 1964 en 1971, hoewel slechts acht van deze moorden bewezen konden worden.

Delgado is geboren in 1943 in Sevilla. Hij was een zwerver die door Spanje en andere Europese landen reisde en zijn doelwitten willekeurig koos.

Zijn modus operandi bestond uit het wurgen van zijn slachtoffers met zijn blote handen of het slaan op hun hoofd met stenen of stompe voorwerpen. Naast het extreme geweld van zijn misdaden, had deze man verontrustende seksuele parafilieën en gedragingen die hem nog banger maakten.

Hij had seksuele relaties met zowel mannen als vrouwen en pleegde bij een aantal van zijn moorden necrofilie. Dat voegde nog een extra laag aan zijn profiel toe. “El Arropiero” leed aan ernstige psychische stoornissen en was een zeer gevaarlijk en onvoorspelbaar figuur. Hij werd per ongeluk gevangen genomen in 1971 en na zijn arrestatie ontdekten de autoriteiten de omvang van zijn misdaden.

Villegas werd nooit berecht vanwege zijn psychiatrische diagnose. Hij bracht de rest van zijn leven door in psychiatrische inrichtingen tot hij in 1998 stierf aan een longziekte.

2. José Antonio Rodríguez Vega (16 slachtoffers)

Ook bekend als “el Mataviejas”, was hij een van de meest beruchte seriemoordenaars van Spanje, verantwoordelijk voor de dood van 16 oudere vrouwen (Spaanse link) tussen 1987 en 1988.

Hij werd in 1957 geboren in de stad Santander, hoofdstad van de regio Cantabrië. Rodríguez Vega had al een strafblad voor aanrandingen voordat hij seriemoordenaar werd.

Na zijn vertrek begon hij zijn misdaadgolf, gericht op oudere vrouwen, die hij als een gemakkelijke prooi beschouwde vanwege hun kwetsbaarheid.

Vanwege meerdere verkrachtingen werd hij in 1978 veroordeeld tot 26 jaar gevangenisstraf, maar hij hoefde maar acht jaar uit te zitten en werd in 1986 vrijgelaten wegens goed gedrag. Hij won het vertrouwen van zijn slachtoffers, allemaal tussen de 61 en 93 jaar oud, door zich voor te doen als een vriendelijke reparateur of iemand die bereid was hen te helpen met huishoudelijke klusjes.

Eenmaal bij hen thuis viel hij hen op brute wijze aan, verkrachtte en vermoordde hen, bijna altijd door verstikking of wurging. De autoriteiten pakten deze moordenaar in 1988, nadat een onderzoek zijn gedragspatroon aan het licht had gebracht.

Tijdens het onderzoek werd ontdekt dat José Antonio niet alleen ijzingwekkend nauwgezet te werk ging, maar ook seksuele relaties had met zijn slachtoffers, zowel voor als na het doden.Tijdens het proces toonde hij een totaal gebrek aan berouw en een uitdagende houding tegenover de rechtbank.

In 1991 werd hij veroordeeld tot 440 jaar gevangenisstraf voor 16 moorden, maar zijn einde was net zo wreed als zijn misdaden: in 2002 staken twee celgenoten hem dood in de Topas gevangenis in Salamanca.

3. Francisco García Escalero (11 slachtoffers)

García Escalero, bijgenaamd “el Matamendigos”(Spaanse link) , is een van de meest beruchte Spaanse seriemoordenaars, met 11 bevestigde slachtoffers.

Hij werd in 1949 geboren in Valladolid en begon zijn criminele carrière in de jaren 90. García verhuisde van de ene stad naar de andere en gebruikte zijn uiterlijk als bedelaar om het vertrouwen van zijn slachtoffers te winnen. Hij richtte zich op kwetsbare mensen, vaak in nood, en viel hen aan.

Door zijn smerige uiterlijk en bedelarij kon hij een tijdlang achterdocht vermijden, omdat hij zich onder de bevolking mengde zonder al te veel alarm te slaan.

Zijn methodes waren onder andere ophangen en neersteken. Er wordt aangenomen dat zijn misdaden werden gemotiveerd door een mengeling van haat tegen de maatschappij en een drang om te domineren.

Hij werd in 1998 gearresteerd en tijdens zijn rechtszaak werd vastgesteld dat zijn schizofrenie hem ontoerekeningsvatbaar maakte. Hij getuigde verder dat “ik van binnen stemmen hoorde, die me riepen, me opriepen om dingen te doen, rare dingen, die ik moest doden”.

Na zijn veroordeling werd hij door de autoriteiten opgenomen in het psychiatrisch ziekenhuis van de Fontcalent gevangenis (Alicante). Daar stierf hij in 2014 nadat hij was gestikt in een pruimenpit.

4. Joaquín Ferrándiz Ventura (5 slachtoffers)

Joaquín Ferrándiz, alias”Ximo”(Spaanse link), komt uit Valencia. Hij werd een van de meest beruchte seriemoordenaars van Spanje nadat hij tussen 1995 en 1996 vijf vrouwen had vermoord in de provincie Castellón.

In tegenstelling tot andere criminelen leek Ferrándiz Ventura, geboren in 1963, een normaal leven te leiden. Hij werkte als verzekeringsagent, waardoor hij zich vrij kon bewegen zonder argwaan te wekken.

Maar achter deze façade ging een geest schuil die geobsedeerd was door seksueel geweld. In 1989 werd Ferrándiz veroordeeld voor aanranding. In mei 1995 werd hij echter vrijgelaten wegens goed gedrag.

N a zijn vrijlating uit de gevangenis nam zijn drang toe. Hij begon hij met het verkrachten en vermoorden van jonge vrouwen, die hij op een berekende en nauwgezette manier aanviel.

Hij benaderde zijn slachtoffers onderweg als zegingen liften of na het verlaten van bars en nachtclubs. Vervolgens nam hij ze mee naar afgelegen plekken waar hij ze verkrachtte, wurgde en hun lichamen achterliet.

Ferrándiz werd in 1998 gearresteerd en veroordeeld tot 69 jaar gevangenisstraf. Hij werd echter in 2023 vrijgelaten na 25 jaar te hebben gezeten. Dit kwam omdat de herzienbare permanente gevangenisstraf, die zijn straf had kunnen verlengen, niet van kracht was toen hij werd veroordeeld. Daarom mocht hij worden vrijgelaten nadat hij de vastgestelde tijd had uitgezeten.

5. Alfredo Galán (6 slachtoffers)

Tussen 24 januari 2003 en 20 maart 2003 beleefde Madrid de angstaanjagende periode van de moorden gepleegd door Alfredo Galán Sotillo, bekend als “el Asesino de la Baraja”(Spaanse link) .

In die twee maanden vermoordde Galán zes mensen en liet bij elk van zijn slachtoffers een speelkaart achter. Hij was een ex-militair die in Bosnië had gediend en bij wie na zijn terugkeer neurose en angst werd vastgesteld. Hoewel zijn veroordeling geen psychiatrische pathologie erkende, vertoonden zijn misdaden verontrustend gedrag.

H ij doodde van achteren en van dichtbij, op zoek naar de sensatie van het nemen van een leven. De politie arresteerde Galán in 2003 in Puertollano, nadat hij de misdaden had bekend. Later herriep hij zijn bekentenis, bewerend dat hij was gedwongen door een neonazi.

Ondanks zijn herroeping bevestigde bewijsmateriaal zoals kogelhulzen en getuigenissen van overlevenden zijn schuld. Hij werd veroordeeld tot 140 jaar. De Spaanse wet beperkte zijn gevangenisstraf  echter tot 25 jaar, net als voor Joaquín Ferrándiz. Hierdoor zal hij naar verwachting in 2028 vrijkomen.

6. Joan Vila Dilmé (11 slachtoffers)

Joan Vila Dilmé werd ook wel “de Cellador de Olot” en “de Geriatrische Moordenaar” (Spaanse link) genoemd.  Men beschouwt hem als de grootste Spaanse seriemisdadiger van deze eeuw, met in totaal 11 slachtoffers. Vila werd in 1968 geboren in Girona en volgde in 2005 een opleiding tot verpleegassistent.

Hij pleegde zijn moorden tussen 2007 en 2009 in de geriatrische residentie La Caritat, in Olot, Girona. Daar  vermoordde hij negen vrouwen en twee mannen. Hij gebruikte verschillende methoden om de ouderen te vergiftigen, waaronder het toedienen van bijtende producten zoals bleek, wat ernstige inwendige schade en pijn veroorzaakte.

Daarnaast mengde hij barbituraten in de drankjes van de bewoners en diende hij dodelijke doses insuline toe, die ernstige hypoglykemie veroorzaakten en tot de dood leidden. De zaak kwam aan het licht in 2009 toen Vila zijn laatste slachtoffer vermoordde, Paquita Gironès. Die gaf hij bleekwater te drinken. De autoriteiten grepen in omdat ze niet geloofden dat ze een natuurlijke dood was gestorven.

Het daaropvolgende onderzoek onthulde het patroon van de moorden en de modus operandi van de dader, wat resulteerde in een gevangenisstraf van 127 en een half jaar, waarvan hij er slechts 40 zal uitzitten.

Vila zit zijn straf momenteel uit in de Puig de les Basses Penitentiary. Daar deelt hij een cel met een andere gevangene en neemt hij actief deel aan activiteiten. Zijn familie, die getekend is door het stigma van zijn misdaden, leeft in een staat van afzondering en stilte in zijn woonplaats. Journalist en schrijver Matías Crowder vertelt over de zaak van Vila Dilmé in zijn boek El Celador de Olot ( 2022).

Seriemoordenaars: een onuitwisbare vlek op de Spaanse geschiedenis

Het leren van de verhalen van de beroemdste seriemoordenaars van Spanje leidt ons niet alleen naar hun duistere misdaden, maar ook naar de complexe factoren die hen dreven.

De verhalen over seriemoordenaars zijn schokkend, maar bieden ook een kijkje in de mysteries van de menselijke geest. Het kwaad kent geen grenzen. Nadenken over deze gebeurtenissen helpt om het belang van gerechtigheid, steun voor slachtoffers en de opbouw van een veiligere en bewustere samenleving te waarderen.