Boudica, de opstandige koningin van de Kelten

Heb je wel eens gehoord van Boudica, de woeste Keltische koningin? In dit artikel kom je alles over haar te weten.

Haar naam betekent overwinnaar, en zij leidde de grootste strijdmacht die de Romeinen op de Britse eilanden durfde te trotseren. Lees verder en leer over de geschiedenis van Boudica, een moedige krijger en een echte persoonlijkheid.

In het jaar 61 AD, op de Britse eilanden, lag Watling Street, een enorme snelweg die de Romeinen hadden aangelegd. Het doel van deze snelweg was om Wales met de rest van het eiland te verbinden.

Boudica was een lange vrouw voor die tijd, met lang bruin haar en een sterk postuur. Zij nam snel een dodelijk gif in, misschien gesteund door haar dochters. Volgens Tacito was dit het einde van een van de oude tragedies.

Deze vrouw was niet zomaar een legendarische krijgerkoningin van de Iceni. Zij schreven haar naam Boudica in haar moedertaal en ze was beroemd omdat zij de opstandige stammen van de Britse eilanden verenigde tegen de Romeinse invasie, net als de leider van Wales, Vercingetorix.

Daardoor verwierf zij het recht om op de lijst van de grote rivalen van Rome te staan. Daarmee voegde zij zich bij de lijst waarop ook Virato, Hannibal, Armino, en Spartacus staan.

Rome, een uitdijend rijk

Na de beroemde verovering van Wales door Julius Cesar, zocht het Romeinse Rijk naar nieuwe gebieden en veroveringen waar ze hun legioenen heen konden brengen en de ambities van hun generaals konden waarmaken.

Aangezien de legendarische generaal de invasie van de Britse eilanden plande, was hij waarschijnlijk ook geïnteresseerd in de inname van het land van de Keltische Druïden. Het begin van de onvermijdelijke verovering was echter al begonnen met de komst van keizer Caligula.

Shakespeare’s Cymbeline speelde zich af tijdens deze eerste veldslagen. Later zette ook keizer Claudius de veldtochten voort. In deze tijd verenigden bepaalde stammen zich om zich tegen de Romeinen te beschermen, terwijl andere generaals, zoals Caradawc, voor opstanden kozen die min of meer overwinningen opleverden.

In deze tijd stichtten de veroveraars Lodinium, het huidige Londen, aan de oever van de rivier de Theems. De oorlog werd in de bossen voortgezet met weinig resultaat. Helaas begon hun geluk op te raken.

Boudica, de weduwe-koningin

Een van de koningen die zich aansloten bij de Romeinen was Prasugatus, van de Iceni. In ruil voor de bescherming en steun van keizer Nero, beloofde deze vorst zijn titel en landerijen op te geven wanneer zijn kinderen zouden sterven.

We weten niet wat er daarna met hem is gebeurd, maar het was wel de aanleiding tot het conflict. Omdat het Romeinse recht geen erfenissen voor vrouwen erkende, konden zijn dochters niet legaal erven van de koning.

Waarschijnlijk kon de keizer al snel oneerlijk zijn, maar hij wilde het verhaal van de vrouw van Prasugatos niet veranderen. Dit is het moment waarop je Boudica leert kennen, als een weduwe die haar rechten opeiste volgens de traditie van haar volk.

Zij beantwoordden het verzet van de koningin echter met mishandelingen, zoals die van haar dochters en de dood van haar luitenants. Intussen waren de Romeinse bondgenoten land aan het veroveren en traditionele plaatsen aan het aanvallen.

De opstand was toen echt begonnen. Omdat overgave geen optie was voor Boudica, vluchtte ze niet. Boudica won het recht om haar naam op de lijst van de grote rivalen van Rome te krijgen, samen met Viriato, Hannibal, Arminio, Spartacus, en Vercingetorix.

De opstand van Boudica

Haar naam, of misschien haar bijnaam, betekende in die dagen overwinnaar. Ze reed in haar koets naar haar volk, aangemoedigd door de vernederingen die zij had ondergaan.

Bovendien slaagde zij erin een aantal stammen en andere krijgers ertoe te brengen zich met haar te verenigen. Ook leidde zij de strijdkrachten die de Romeinen op de Britse eilanden zouden confronteren.

Nog indrukwekkender was het beeld van haar wapperende haar en de oorlogsschilderingen die op haar koets stonden. Dit is eigenlijk de afbeelding die je ziet op het standbeeld in Londen dat aan haar nagedachtenis is gewijd. Voor haar vijanden was het uiteraard een angstaanjagend tafereel.

Met haar troepen viel ze Londen binnen en plunderde deze en andere steden in het zuiden van het land, dat op dat moment bezet was door de Romeinen. Zelfs de Romeinen beweerden dat zij geen genade toonde, net zomin als de Romeinse soldaten. Zij vernietigde op brute wijze het machtige Spaanse Legioen, in één klap.

Door haar overwinningen namen haar volgelingen toe. Na ongeveer een jaar van strijd, kwam de Romeinse generaal Suetonius echter aan de macht.

De laatste tragedie

In een smalle stenige vallei vond een zeer ongelijke strijd plaats, van vijf Romeinse soldaten tegen één van de Britten. Nog oneerlijker was dat de Romeinen zeer gedisciplineerd waren en voerden de grote eindstrijd.

Daardoor waren de Kelten niet in staat de Romeinse formatie te doorbreken, en moesten snel vluchten en zich terugtrekken. Zo eindigde hun hoop. Helaas was er voor elke honderd Britse slachtoffers slechts één slachtoffer voor de Romeinen en hun bondgenoten.

Vóór het onvermijdelijke einde verkoos Boudica de dood boven gevangenschap, zich bewust van wat er zou gebeuren als zij levend gevangen zou worden genomen. Suetonius wilde de verslagen koningin niet eren, maar Groot Brittannië heeft nooit meer een generaal zoals zij gehad. Uiteindelijk doorstond ze verraad, vernederingen en wraak.

Ondanks het feit dat er nooit grote Keltische legers zijn gevormd, zijn er zeker veel vrouwelijke strijders geweest. Deze vrouwen vochten ook voor leven, vrijheid en land.