Als we weten wat ons te doen staat, waarom doen we het dan niet?

Je voelt je verlamd en observeert jezelf als zodanig: in deze psychosomatische verstarring en roerloze verwarring. Toch weet je tegelijkertijd, diep in je hart, precies wat je moet doen om je geest en gemoed te verlichten en weer gelukkig te maken. In die onvervreemdbare innerlijke helderheid besef je namelijk ten volle dat verandering – de volgende stap zetten –  in jouw handen en voor jouw voeten ligt, maar dat je desondanks niet in actie komt. Intern heb je al gehoord wat je nodig hebt, maar iets in jou blokkeert deze wijsheid en vooral diens praktische implementatie. Waarom? Wat gebeurt hier?

Angst is normaal gesproken de grootste oorzaak van allerlei negatieve situaties en penibele omstandigheden waar we onszelf in terugvinden. Terwijl angst overwinnen juist tot geweldige vreugde kan leiden. Het is mogelijk dat de dingen eenvoudiger in elkaar zitten dan hoe jij ze voorstelt. En er bestaat een zeer reëele kans dat jij jouw mentale of emotionele dilemma’s intuïtief eigenlijk al lang en breed hebt opgelost, dat het antwoord je reeds ingefluisterd is vanuit je hogere, transrationele bewustzijn. Onderhuidse spanning, paniek en beklemming houden je echter gevangen in je verkrampte, bevroren pose.

Hoe voel ik me?

Inwendig wezenlijk en spontaan een respons op deze vraag toelaten, is tamelijk gecompliceerd. Het vergt geduld en affectie jegens jezelf. In de poging deze vraag intern de ruimte te geven, om intern vrijuit het antwoord te vinden, vergt dit eerlijkheid, kwestbaarheid en een onbevooroordeelde, open dialoog met je geweten. Dit niveau van vertrouwen en overgave bereiken, kan emotioneel een gigantische uitdaging vormen.

In je huidige positie word je geplaagd door een gevoel van onbehagen, een onvermogen om je te concentreren en alledaagse, om zich heen grijpende onhandigheid. Het is alsof je heus wel wéét dat je op de verkeerde plek staat, maar tóch geen vin kunt veroeren, waardoor het sluimerende ongemak al je gedachten en gevoelens besmet, en zelfs je stemming aantast.

De sleutel: verstandelijke kennis versus emotionele kennis

We beschikken globaal gezien allemaal over twee verschillende soorten intelligentie die we gebruiken in ons subjectieve, of persoonlijke, besluitvormingsproces. Het ene type is meer gebaseerd op het intellectuele, redelijke, logische, conceptuele deel van ons brein en het andere type drijft eerder op onze instincten, emoties en impulsieve reacties. Eerstgenoemde wordt doorgaans geassocieeerd met het uitoefenen van controle, planning en de zoektocht naar zekerheid en is aldus buitengewoon nuttig op momenten van kalme of zelfs koude berekening: koel, en kordaat optreden. Laatstgenoemde daarentegen kan ons redden in gevallen van nood, wanneer het gaat om overleven: vechten, vluchten, maar ook in de liefde.

Beide bronnen zijn namelijk onder de oppervlakte verbonden, stromen zelfs in elkaar over, ook al geven we ons (afhankelijk van onze individuele voorkeur en dispositie) meer over aan de éne, of juist aan de andere, onuitputtelijke innerlijke bron. Zo zijn sommige mensen bijvoorbeeld van nature empathischer dan gemiddeld. Mocht jij keer op keer constateren dat je jezelf rationeel exact kan vertellen wat je (idealiter) zou moeten doen en gevoelsmatig maar niet begrijpt waarom je nochthans niet naar die weldoordachte instructies handelt, dan ligt de verklaring wellicht verscholen in je door vorst verstijfde emotionele aquifer, die je enkel met jouw aandacht en zuivere aanwezigheid weer kunt laten vloeien.

Reorganiseer je beweegredenen

Het conflict hoeft niet gekaapt te worden door of verstrikt te raken in ons verstand. Integendeel, het zou juist graag uit de frictie en uit het hogedrukgebied gegidst worden door de inherente wijsheid van zonder weerstand ervaren emotie. Want als je iets – wat dan ook – moet doen, dien je éérst van binnenuit te voelen dat je dat ook echt wilt en daartoe bereid bent. Stel dat het, vanwege een tanende gezondheid, steeds scherper en acuter tot je doordringt dat je gauw je eet- en leefgewoonten zou moeten aanpassen. Toch komt het er nooit van. Het probleem is dat je emotioneel helemaal niet aan een dieet wenst te beginnen, zodat een ernstig gebrek een wilskracht je haast bij voorbaat parten speelt.

Bezin je onbevangen op jouw intrinsieke motivatie en luister zorgvuldig naar de ongeformuleerde aanwijzingen van je zielskompas. Ga niet op de automatische piloot naar de meest betamelijke bestemming, naar de locatie die volgens je ratio het redelijkst is. Wees niet doof en blind voor de wenken van je hart. Geef jezelf genoeg tijd en ruimte om het pad vanuit jouw eigen inborst te ontdekken en vol vertrouwen te volgen. Ontworstel je aan de trauma’s en benauwdheden die je de hoop en het zicht op jouw gedroomde toekomst ontnemen. Je zult vroeg of laat de bovenliggende partij zijn en dit gevecht definitief naar je toetrekken en in je voordeel beslechten. Alleen dán heb je de garantie dat je daden harmoniëren met je ware verlangens.