Als hersenbeschadiging je geliefde niet heeft afgepakt, maar voor altijd heeft veranderd
Als hersenbeschadiging je geliefde niet van het leven heeft beroofd, maar wel voor altijd heeft veranderd, bevind je je in een van de moeilijkste paradoxen van het leven. Je geliefde is niet fysiek verdwenen, en toch zijn ze niet meer hetzelfde. Ze zijn veranderd. En het is niet alleen vanwege de lichamelijke beperking die vaak gepaard gaat met hersenbeschadiging, maar ook vanwege persoonlijkheidsveranderingen.
Hoe kun je uitleggen dat je geliefde een vreemdeling is geworden? Dat ze niet zijn wie ze ooit waren? De manier waarop ze zijn verandert nog steeds. Misschien is de voormalige sociale vlinder nu apathisch en afgesloten. Een deel van ons herkent hem nog steeds en een ander deel niet.
Je man, vader, broer was ooit zeer respectvol en hoog opgeleid. Maar door hersenbeschadiging is hij dat niet meer. Zijn hersenen hebben de omschakeling naar sociale normen “uitgeschakeld”. Hij heeft niet langer bepaalde sociale filters. Er is geen zelfcontrole en iedereen die niet weet dat hij gewond is geraakt zal gewoon denken dat hij onbeleefd is.
Het is mogelijk dat je geliefde zich niet bewust is van zijn hersenbeschadiging
Vaak zijn mensen met een hersenbeschadiging zich minder bewust van de gevolgen dan hun familieleden. Hersenbeschadiging is soms zo. Het ziet eruit als een verdedigingsmechanisme dat hen beschermt tegen het volle gewicht van wat er met hen is gebeurd.
Feit is dat dit mechanisme bestaat. Het is een pathologische aandoening van mensen die een hersenbeschadiging hebben opgelopen en neurologische (cognitieve) problemen hebben, maar zich niet bewust zijn van de moeilijkheden die ze veroorzaken. Dit klinische fenomeen wordt “anosognosia” genoemd. Anosognosia verwijst naar degenen die geen waarneming van hun functionele neurologische stoornissen hebben.
Met andere woorden, ze zijn enigszins niet in staat om volledig te begrijpen wat de gevolgen van hun verwondingen zijn, of ze nu cognitief, fysiek of gedragsmatig zijn. Vaak zijn ze zich niet bewust van hun problemen als het gaat om bijvoorbeeld aandacht of explosieve reacties.
Er zijn gevallen waarin mensen met een hersenbeschadiging niet meer kunnen lopen, maar anderen de schuld geven dat ze hen dingen niet zelf laten doen. Ze kunnen het moeilijk hebben om te erkennen wat er met hen is gebeurd en hoe dat hen beïnvloedt.
Gezinnen treuren als er een geliefde overblijft, maar zeer veranderd is
Dit alles creëert gevoelens van machteloosheid en frustratie in de familie. Het enige dat erger is dan het feit dat hij niet meer hetzelfde is, is dat hij zich niet eens realiseert dat hij niet meer hetzelfde is. De verandering is moeilijk voor de mensen om hem heen.
Stel je voor dat iemand in je familie of vriendenkring nog leeft, maar niet meer de persoon is zoals je hem kende. Zijn manier van zijn en door het leven gaan is veranderd. Dit is een van de moeilijkste dingen waar de familie van een patiënt met hersenbeschadiging mee te maken heeft.
De dynamiek van het gezin zal veranderen. De puzzel breekt, de stukken vliegen weg. Nu is het tijd om ons perspectief aan te passen en orde te scheppen in deze plotselinge chaos. Verstorende gevoelens kunnen opduiken, zoals afgunst, wanhoop, onzekerheid… schuld. Je zult veel dingen voelen. Het is immers een verlies.
Daarom is het zo belangrijk om te benadrukken dat hersenbeschadiging het leven van alle betrokkenen zal veranderen. Het is van essentieel belang dat je je gemengde gevoelens deelt, zodat je je geliefde kunt helpen beter met de ervaring om te gaan. Herpositioneer de stukken van je leven met hen en geef het een nieuwe betekenis. Het is een oefening in moed en bewonderenswaardige wijsheid.
Tot slot willen we onze volledige steun betuigen aan gezinnen die zijn getroffen door hersenbeschadiging.
