Aboulie: als besluiteloosheid ziekelijk wordt
We hebben allemaal weleens een moeilijke beslissing moeten nemen in ons leven. Tijdens deze momenten beginnen we aan onszelf te twijfelen en worden we nerveus omdat we gewoon niet weten welke optie we moeten kiezen. Besluiteloosheid op zijn tijd is normaal.
Als het echter invloed begint te krijgen op je persoonlijke relaties en zorgt voor stress, angst of depressie, kan besluiteloosheid ziekelijk worden. In dit geval spreken we van aboulie.
Allereerst is het belangrijk om te benadrukken dat aboulie een psychische aandoening is, niet alleen een kwestie van eigenwaarde of onzekerheid. Het maakt het jou onmogelijk om je leven te leiden, omdat het je ervan weerhoudt beslissingen te nemen.
Je voelt je niet langer in staat om te kiezen, tot op het punt dat zelfs de meest eenvoudige beslissingen, zoals het kiezen van een toetje, al als een onmogelijke prestatie voelen. Dit pathologische niveau van besluiteloosheid beïnvloedt vervolgens je volledige dagelijkse leven.
Wat ontketent besluiteloosheid?
Uit onderzoek is niet overtuigend gebleken wat nu precies de oorzaak is van aboulie. De patiënt moet daarom zorgvuldig worden bestudeerd om de onderliggende oorzaak van de aandoening te vinden. Vervolgens kan worden verwezen naar bestaande onderzoeken die verschillende hypotheses hebben geformuleerd.
Een mogelijke oorzaak voor aboulie kan liggen in de prefrontale cortex van de hersenen. Dit komt omdat dat het hersengebied is dat verantwoordelijk is voor de besluitvorming en daardoor rechtstreeks kan worden gerelateerd aan de aandoening.
Aboulie genereert een gevoel van verlammende besluiteloosheid.
Onderzoekers zijn echter ook van mening dat de extreme vorm van besluiteloosheid mogelijk nauw verwant is aan hoe iemand is opgevoed. Het hebben van overbezorgde ouders kan bijvoorbeeld de giftige omgeving creëren waarin we deze aandoening ontwikkelen.
Kinderen met overbezorgde ouders ontwikkelen een ongezonde afhankelijkheid en vertrouwen op anderen om beslissingen voor hen te nemen.
Daarbij komt nog dat als iemand het slachtoffer is van vernedering of verlating tijdens de kindertijd, de kans op aboulie toeneemt. Dit omdat schaamte, sterke onzekerheden en gebrek aan zelfvertrouwen allemaal de oorzaak kunnen zijn.
Ondanks dit alles hebben onderzoekers de onderliggende oorzaak van aboulie niet met empirisch bewijs kunnen onderbouwen. Zelfs al zijn er mogelijke oorzaken aangewezen, hebben ze dan ook geen antwoord gevonden dat elk geval van extreme besluiteloosheid verklaart.
Leven met aboulie
Emotionele afhankelijkheid en aboulie zijn niet hetzelfde. Aboulie en afhankelijkheid kunnen elkaar wel overlappen, waardoor we ze door elkaar zouden kunnen halen. Daarom is professionele hulp ook zo belangrijk, omdat het kan helpen vaststellen wat er precies aan de hand is.
Het komt vaak voor dat mensen met aboulie het vermijden om alleen te zijn wanneer ze een dilemma voorzien. Dit komt echter niet voort uit de angst om alleen gelaten te worden.
Nee, het komt voort uit de noodzaak om iemand naast zich te hebben om de beslissing voor hen te nemen en de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Hier is de angst om alleen te zijn niet de oorzaak van het probleem, maar eerder een symptoom van een dieperliggende aandoening.
Het is belangrijk om te vermelden dat deze afhankelijkheid het makkelijker maakt voor anderen om mensen met aboulie te manipuleren of om ze voor te liegen.
Hun onvermogen om keuzes te maken of onenigheid te uiten maakt ze vatbaarder voor misbruik en verlating. Als iemand met aboulie echter alleen wordt gelaten, kan hij zich machteloos en verloren voelen.
Diagnose en behandeling
Angst en depressie gaan vaak hand in hand met aboulie. Sterker nog, dit is vaak waarover patiënten het meeste klagen wanneer ze eindelijk besluiten om hulp te zoeken. Er zijn drie tests die helpen bij het bepalen van de diagnose:
- Millon Clinical Multiaxial Inventory (MCMI)
- Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI)
- Thematische Apperceptietest (TAT)
Na de diagnose wordt professionele hulp sterk aanbevolen om deze aandoening te overwinnen. Het proces bestaat in eerste instantie uit het behandelen van de symptomen, de angst, depressie of stress, en vervolgens van het mentale probleem zelf.
Om dit te doen, zal de specialist de patiënt helpen een grotere autonomie en sociale vaardigheden zoals assertiviteit te ontwikkelen. Bovendien moet de specialist in veel gevallen de patiënt helpen zijn zelfrespect te ontwikkelen.
Naar een psycholoog of psychiater gaan is erg belangrijk als het gaat om het omgaan met aboulie. Iemand die aan deze aandoening lijdt, kan denken dat zijn besluiteloosheid normaal is, maar het probleem kan ernstiger zijn dan het lijkt.
Iemand die aan aboulie lijdt, is niet in staat om zelfs de meest eenvoudige keuzes te maken. Een maaltijd, een knipbeurt, een baan kiezen… De besluiteloosheid bereikt een punt waarop nietsdoen een betere optie wordt dan een keuze maken.
Mensen met aboulie kunnen als lastige mensen worden ervaren, omdat anderen misschien het gevoel hebben dat ze ze voortdurend moeten pushen. In werkelijkheid is het echter de persoon met aboulie die de grotere last draagt.
Ken jij iemand die lijdt aan ziekelijke besluiteloosheid? Zoek dan naar manieren om hem te helpen de onafhankelijkheid en zekerheid te verwerven die hij zo hard nodig heeft. Probeer hem te begrijpen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Al-Adawi, S., Dawe, G. S., & Al-Hussaini, A. A. (2000). Aboulia: Neurobehavioural dysfunction of dopaminergic system? Medical Hypotheses. http://doi.org/10.1054/mehy.1999.0890