Aan mobiele telefoons verslaafde ouders en kinderen die genegeerd worden

Ouders, het is tijd om je los te koppelen van je mobieltje en contact te maken met wat het belangrijkst is: je kinderen. Want kinderen hebben je aandacht en bevestiging nodig als ze willen opgroeien tot gelukkigen en zelfverzekerden. Laat technologie dus geen belemmering zijn.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 27 december, 2022

“Pap, kijk eens wat ik getekend heb,” “Mam, waarom veranderen de wolken ‘s middags van kleur?” Kinderen eisen 24/7 je aandacht op. In feite zijn weinig werkelijkheden natuurlijker dan een kind dat wacht op de bevestiging van zijn ouders. We zien echter steeds meer aan mobiele telefoons verslaafde ouders die, bijna zonder het te beseffen, de behoeften van hun kinderen verwaarlozen.

Ouder-kind aandacht voedt evenveel als voedsel. Het voedt ook genegenheid en verleent essentiële veiligheid voor de ontwikkeling van kinderen. Weten hoe we aanwezig kunnen zijn vereist dat we weten wanneer we ons losmaken van technologie om ons met onze kinderen te verbinden. Helaas is het een feit dat we dat steeds meer verwaarlozen en daardoor de ernstige gevolgen ervan ondervinden.

In feite hebben we het gebruik van onze apparaten zo genormaliseerd dat we ons niet bewust zijn van de mate waarin ze onze levenskwaliteit aantasten. Het hebben van één of tien mobiele telefoons is geen probleem.

Evenmin is het hebben van twee computers en telewerken. Het conflict ligt in het niet weten wanneer we het scherm opzij moeten leggen en terug moeten keren naar wat het belangrijkst is: het hier en nu met degenen die ons het meest na aan het hart gaan.

Emotioneel verwaarloosde kinderen

Veel ouders negeren hun kinderen terwijl ze hun mobiele telefoon gebruiken. We zijn waarschijnlijk allemaal nogal gewend aan dit soort gedrag bij onze vrienden, maar als het binnen een gezin gebeurt, wordt het een behoorlijk ernstig probleem.

Drexel University (VS) deed onderzoek (Engelse link) waaruit bleek dat bijna 70 procent van de ouders toegeeft dat ze door hun mobieltje worden afgeleid als ze bij hun kinderen zijn. Bovendien benadrukken ze dat het hen moeite kost om niet naar het scherm te kijken als ze een melding krijgen of om het apparaat weg te leggen.

We kunnen zeggen dat elektronische apparaten aandachtskapers zijn die we moeilijk kunnen beheersen. Echter, hoeveel aandacht stelen ze van ons? Veel, een beetje, te veel misschien? Als we het echt willen weten, moeten we het aan de mensen in onze omgeving vragen, vooral aan onze kinderen. Want zij zijn de echte slachtoffers van deze werkelijkheid die snel uit de hand loopt.

Emotioneel verlaten kinderen

Laten we even bedenken hoe het voelt om genegeerd te worden door iemand van wie we houden. Laten we ons nu eens verplaatsen in de schoenen van een vierjarig kind dat zich door zijn ouders genegeerd voelt. Want een van de gevolgen van aan mobieltjes verslaafde ouders is dat ze zich niet bewust zijn van de ‘pijn’ die ze hun kinderen berokkenen.

We zeggen pijn om een eenvoudig feit. Het gevoel genegeerd te worden wordt door de hersenen op dezelfde manier verwerkt als lichamelijk lijden. Hieraan moeten we toevoegen hoe de geest van het kind de situatie verwerkt en interpreteert. Ze nemen aan dat hun vader of moeder niet van hen houdt en dat alles wat ze doen of zeggen ofwel niet gepast is, ofwel geen waarde voor hen heeft.

Het kleintje dat zich emotioneel in de steek gelaten voelt ontwikkelt gevoelens van waardeloosheid. Ze vinden zichzelf niet belangrijk of waardevol omdat hun ouders hun woorden, vragen en daden niet bekrachtigen. Bovendien kunnen ze storend of negatief gedrag vertonen alleen maar om wanhopig te proberen de aandacht van hun ouders te trekken.

Aan mobieltjes verslaafde ouders en kinderen met depressie

Northeast Normal University (China) deed onderzoek (Engelse link) dat beweerde dat dit ouderlijk gedrag in verband staat met een verhoogd risico op depressie bij kinderen en adolescenten. Dit gevoel van emotionele verlatenheid leidt ertoe dat ze zich waardeloos voelen en negatief over zichzelf gaan denken.

Bij het bereiken van de adolescentie kunnen ze angsten vertonen die tot suïcidaal gedrag leiden. Verder is er kans op een grotere neiging tot risicogedrag zoals drugsgebruik.

Een ander belangrijk aspect is dat het kind dat opgroeit met ouders die verslaafd zijn aan mobiele telefoons, uiteindelijk ook verslaafd raakt aan technologie. Om nog maar te zwijgen van de slechte band die ze met hun ouders scheppen.

Wat kunnen aan mobiele telefoons verslaafde ouders doen?

Iets waar aan mobiele telefoons verslaafde ouders zich bewust van moeten zijn is hun eigen gedrag. Een verslaafde geeft niet altijd zijn afhankelijkheid van een stof of gedrag toe en in dit geval gebeurt bijna hetzelfde. Het gebeurt omdat we het gebruik van onze apparaten zo hebben genormaliseerd dat we niet meer weten hoe we grenzen moeten stellen.

We weten dat het waardevolle hulpmiddelen zijn voor werk en communicatie. Maar soms wenden we ons tot ze om stress te verlichten en zelfs om aan de werkelijkheid te ontsnappen. We zijn gevangenen van onze meldingen, slaven van eindeloos scrollen en de angst iets te missen. Wat we eigenlijk missen is de opvoeding van onze kinderen.

Leg daarom je mobieltje weg als je bij je kinderen bent. Installeer een app die je vertelt hoeveel tijd je voor je scherm doorbrengt. Dit zal je doen beseffen hoeveel van je leven je er aan kwijt bent.

Als je het gevoel hebt dat je hulp nodig hebt, vraag dan een professional, maar houd nooit op de vragen van je kinderen te beantwoorden, ze aan te kijken als ze tegen je praten, en te vertellen hoeveel je van ze houdt en hoe waardevol ze zijn.