Zelfmoord onder kinderen - het verhaal van Samantha Kuberski

Kinderen vormen het meest kwetsbare deel van onze samenleving. Hun eerlijkheid en vindingrijkheid maken hen makkelijke mikpunten voor elke vorm van spot of bedrog. Tegelijkertijd kunnen kinderen ook erg naar zijn tegen elkaar, zonder echt te beseffen welke schade ze aanrichten. Om die reden is zelfmoord onder kinderen nog altijd een ingewikkeld onderwerp. Het heeft veel nuances en het gevaar om een fout te maken bij kinderen met zelfmoordgedachten is erg groot.

De dood is een gebeurtenis die moeilijk te begrijpen is voor kinderen. Wanneer ze geconfronteerd worden met de dood van een dierbare, blijven veel kinderen er vragen over stellen. Anderen blijven de dierbare betrekken in hun huidige leven. Ondertussen zijn weer andere kinderen tevreden met de uitleg: ‘ze zijn naar een betere plek gegaan’. Feit is dat een kind meerdere verklaringen over dit onderwerp kan krijgen. Deze kunnen allemaal van elkaar verschillen en hoeven niet stuk voor stuk correct te zijn.

Dat gezegd hebbende, accepteren dat kinderen gedachten kunnen hebben over zelfmoord, is iets dat ons begrip te boven gaat. Bij volwassenen komt het vrij vaak voor dat sommigen onder bepaalde omstandigheden kunnen fantaseren over het idee om zelfmoord te plegen. Zonder dit ook daadwerkelijk te doen natuurlijk. Een volwassen persoon is zich er namelijk van bewust dat de dood iets onomkeerbaars is. Voor een kind hoeft dit echter niet per se zo duidelijk te zijn. Zelfmoord onder kinderen blijft daarom een onderwerp met veel vragen, maar heel weinig antwoorden.

Zelfmoord onder kinderen – het verhaal van Samantha Kuberski

Op 2 december 2009 vond de moeder van Samantha Kuberski het dode lichaam van haar 6-jarige dochter. Ze had een riem om haar eigen nek gewikkeld en zichzelf opgehangen aan de bovenkant van een wieg. Ondanks de pogingen van haar familieleden en gezondheidswerkers, kon er niets worden gedaan om haar leven te redden.

Een paar uur daarvoor had het meisje ruzie gehad met haar moeder. Zowel de moeder als een van haar zussen zaten in een andere kamer toen de tragedie plaatsvond. Volgens de politie was er geen bewijs dat haar familie iets te maken had met het tragische incident.

Het lijkt ongelooflijk dat zo’n jong meisje de beslissing zou nemen om zoiets te doen. Er werd veel gespeculeerd over de vraag of deze zelfmoord een ongeluk was. Deze theorie kwam echter niet overeen met het bewijs dat de politie vond. Toch deed het veel vragen rijzen. Was het een spel dat verkeerd was afgelopen? Was het gewoon haar manier om weg te rennen van de woede die veroorzaakt werd door de discussie met haar moeder? Was haar gedrag een manier om haar moeder pijn te doen? Of was het haar eigen schuldgevoel dat naar boven kwam?

Karl Menninger en de componenten van zelfmoordgedrag

Zelfmoord onder kinderen kan worden bestudeerd vanuit een sociologisch of psychologisch oogpunt. In het specifieke geval van Samantha speelde de psychologische factor een fundamentele rol. Een van de theorieën die beter bij dit verhaal past, is die van de Amerikaanse psychiater Karl Menninger.

Aan de hand van verschillende studies over dit onderwerp kwam hij tot een interessante conclusie. Zelfmoord kan worden opgevat als een omgekeerde moord. De woede en haat die een patiënt voelt tegenover een ander kan de oorzaak zijn van zijn eigen dood. Hij ontdekte drie componenten van vijandigheid: het verlangen om te doden, het verlangen om gedood te worden en het verlangen om te sterven.

Tegelijkertijd is het echter zeer zeldzaam dat zelfmoord onder kinderen zich op zo’n jonge leeftijd voordoet. Kinderen jonger dan tien jaar denken meestal niet aan zelfmoord tenzij er bepaalde risicofactoren bij betrokken zijn. De belangrijkste onderwerpen die door de politie onderzocht moesten worden, waren dus de onderwerpen in Samantha’s meest nabije omgeving, haar directe familie.

Geweld uitsluiten

Hoewel je hier misschien als eerste aan zou denken, waren er geen aanwijzingen dat Samantha op enige manier was mishandeld. De mensen die haar kenden, benadrukten juist haar vrolijke en vriendelijke karakter. Dit maakte het gegeven dat ze zichzelf van het leven had beroofd nog onbegrijpelijker. Was Samantha zich echt bewust van wat ze op het punt stond te doen? Volgens psychiater Kirk Wolf was dit niet helemaal het geval.

Deze verklaring werd sterk ondersteund door de agenten die de leiding hadden over deze zaak. Van begin af aan ontkenden ze dat een 6-jarig meisje zelfmoord had kunnen plegen. Zelfs nadat het forensisch onderzoek had aangetoond dat het inderdaad om zelfmoord ging, was het idee dat Samantha niet begreep wat er met haar zou gebeuren nog steeds geldig.

Moeten we met kinderen praten over zelfmoord?

Al deze informatie zorgt ervoor dat we onszelf moeten afvragen of het verstandig zou zijn om met kinderen te praten over zelfmoord. Het is noodzakelijk dat de dood, over het algemeen, geen taboe voor hen blijft. Het is een zeer lastige en ingewikkelde kwestie, daarom moeten we er met respect en empathie mee omgaan.

Met kinderen praten over een kwestie waar ze vroeg of laat ongetwijfeld mee te maken zullen krijgen, is zeer nuttig. De dood is een onvermijdelijk proces waar we op een dag allemaal mee zullen worden geconfronteerd. We moeten allemaal hele moeilijke situaties doorstaan ​​in ons leven. Om zelfmoord onder kinderen te voorkomen, moeten we kinderen duidelijk maken dat er altijd een alternatieve oplossing voor zelfmoord bestaat. Hoewel we deze soms niet kunnen zien.

In die zin moeten we hen laten weten dat zelfmoord een onderwerp is waar ze, net als elk ander onderwerp, gewoon over kunnen praten. Zodoende zullen ze leren om hun gevoelens erover te uiten, of ze nu te maken hebben gehad met de zelfmoord van een familielid of niet. Kinderen de kans geven op te praten over hun angsten en problemen kan tragische en extreme beslissingen voorkomen, zowel in het heden als in de toekomst.