Mijn wonden willen niet helen
Toen ik klein was, heb ik eens mijn arm bezeerd en leerde ik van de dokter wat de juiste manier is om wonden te genezen. Voor sommige wonden zijn hechtingen nodig en voor andere weer niet, maar elke wond heeft tijd en zorg nodig om te helen. Soms zal er een klein litteken achterblijven, terwijl andere wonden volledig zullen verdwijnen.
Voor wonden op de ziel geldt eigenlijk hetzelfde. Deze wonden zijn weliswaar niet zichtbaar, maar we voelen ze toch echt in het diepst van ons wezen. We lijden en alleen tijd en kracht of wil kan ons ervan genezen. Maar net als een fysieke wond, kan een emotionele wond een litteken achterlaten dat ons zal herinneren aan wat er gebeurd is en hoe we ons voelden.
“Ik herinner me zelfs dingen die ik me niet wil herinneren, maar dingen die ik wil vergeten kan ik niet vergeten.”
– Cicero –
Leren om negatieve dingen te vergeten
We hebben allemaal pijnlijke situaties meegemaakt die ontzettend moeilijk te vergeten zijn. Dit kan een moeilijke jeugd zijn, een relatiebreuk, de dood van een dierbare of een situatie op het werk die ons overstuur maakte. Dit zijn allemaal situaties die de ziel verwonden.
Er zijn veel verschillende soorten ervaringen die ons misschien wel hebben geschaad of op een andere manier negatief hebben beïnvloed, maar alleen wij kunnen bepalen op welke manier ze ons leven beïnvloeden.
De eerste stap naar vergeten is acceptatie. Het is niet nodig om de herinnering volledig te begraven, omdat herinneringen menselijk zijn en we ze niet kunnen vermijden, maar je zou wel moeite moeten doen om de herinnering te accepteren, om hem een plekje te geven zodat jullie vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan.
Het gaat er niet om dat je volledig vergeet, maar eerder dat je voorkomt dat de pijnlijke herinnering je iedere keer dat hij in je gedachten opkomt leed bezorgt.
“Wij mogen dan vergeten te vergeten, maar de herinnering zal ons zeker vergeten.”
– Mario Benedetti –
Als we de herinnering eenmaal geaccepteerd hebben, kunnen we vergeven. Niet dat we anderen moeten vergeven, nee, we moeten onszelf vergeven zonder onszelf de schuld te geven, wetend dat het verleden niet kan worden veranderd, maar de toekomst wel en dat het aan ons is of we de toekomst op een andere manier willen leven, zonder te worden gevormd door die negatieve emoties.
Als we leren om de dingen die ons pijn deden in het verleden te laten, zullen we ook in staat zijn om te waarderen dat er momenten zijn waarop we verantwoordelijkheid moeten nemen. Dit betekent niet dat we ons schuldig moeten voelen, maar dat we moeten leren om dat wat gebeurd is objectief te bekijken en ervan te leren.
Je leven in eigen handen nemen
De wonden van de ziel zijn soms pijnlijker dan fysieke wonden en het duurt vaak een stuk langer voordat ze genezen zijn, maar er zal een moment komen waarop we de gok moeten wagen en dapper genoeg moeten zijn om ons leven, onszelf en onze emoties in eigen handen te nemen.
Je leven in eigen handen nemen is een handeling die moed en eerlijkheid vereist. Het betekent dat je realistisch moet zijn en moet inzien dat iets in je leven niet goed gaat, of althans niet zoals jij wilt dat het gaat. De enige op wie je kan bouwen ben jijzelf. Je kunt niet wachten tot mensen of situaties veranderen.
De dingen die zich in je dagelijkse leven voordoen zijn afhankelijk van je houding, wat je doet en niet doet, je glimlach, je geluk en je wilskracht.
“Terugdenken aan een goede tijd is opnieuw gelukkig zijn.”
– Gabriela Mistral –
Laat er wat tijd overheen gaan
Het is waar dat de tijd alle wonden heelt of ons op zijn minst een ander perspectief geeft. Alhoewel niet iedereen evenveel tijd nodig heeft om zich te ontdoen van pijnlijke herinneringen of om het effect ervan te verzachten.
Iedereen is anders en de één heeft nu eenmaal langer de tijd nodig om de pijn te verwerken die sommige herinneringen of kwetsende situaties veroorzaken dan de ander.
Een relatiebreuk met iemand van wie je echt hield is moeilijk te vergeten en accepteren, maar mettertijd, beetje bij beetje, zul je je realiseren dat het misschien iets was dat moest gebeuren zodat iemand anders in je leven kon komen of zodat je kon leren om te genieten van het vrijgezel zijn.
Deze situatie is slechts een voorbeeld, maar het laat ons zien hoe het langzame voorbijgaan van de tijd langzaam onze wonden kan helen tot ze op een dag verdwenen zijn, zonder dat we ons hier ook maar van bewust zijn.
