De woede die we verbergen is het gevaarlijkst
Als je kwaad bent, waarom doe je dan alsof je dit niet bent? Ja, je doet vaak alsof en zeg niet dat dat niet zo is. Vaak doen we alsof we niet kwaad zijn om ons gezicht te redden en om de schijn op te houden en omdat het, behalve dat het ons schaadt, het aan anderen laat zien wat ze kunnen doen om ons te controleren en hoe ze misbruik van ons kunnen maken.
Het ware probleem is dat je niet weet hoe je je woede kunt uiten en je vindt het prettiger als je je beheerst. Maar de zeepbel zal vroeg of laat uit elkaar spatten.
En als we onze woede niet leren beheersen, komt dat doordat het een emotie is waar we niet over nadenken, omdat we geloven dat het niets met ons te maken heeft of omdat we denken dat we er wel overheen komen. Vaak leren we het te vermijden om onze omgeving geen schade toe te brengen.
Dit voorkomt misschien giftige situaties, maar het compleet onderdrukken van onze woede kan negatieve gevolgen hebben.
Onderdrukte woede en je gezondheid
We zien emoties als abstract, alsof het lichaam een container is om ze vast te houden en een manier om het lichamelijk te uiten. Maar emoties manifesteren zich lichamelijk en ook in onze gedachten.
Ingehouden woede kan een oorzaak zijn van ernstige gezondheidsproblemen die, hoewel het lijkt alsof het niet gerelateerd is, dit soms wel zijn. Sommige van deze problemen zijn hoofdpijn, problemen met de spijsvertering, slapeloosheid, angst, depressie, hoge bloeddruk, huidproblemen of hartproblemen (hartaanval, hartkloppingen).
Onverwerkte woede en je gedrag
Als we niet goed met onze emoties omgaan, kunnen ze tot onverwachte en onbeheersbare uiting komen.
We kunnen ons eerst goed voelen door een woedeaanval te onderdrukken zodat we niemand kwetsen of beledigen, maar later vallen we misschien uit naar anderen – onschuldige mensen die niets met de situatie te maken hebben – op een andere manier, omdat ze een lichte bedreiging voor ons zijn. Je hebt niet de bedoeling om ze te kwetsen, maar de woede borrelt in je op en daardoor kan je zelfvertrouwen verdampen.
Onderdrukte woede kan ook leiden tot angststoornissen en irrationele angst. De emotie komt eruit als het de kans krijgt.
Hoe en waar trek je de grens
Het realiseren dat woede een deel van ons is, is een belangrijke eerste stap, omdat het de enige manier is waarop we gezonde grenzen kunnen trekken. Zijn we kwaad vanwege iets dat anderen doen of wordt de woede veroorzaakt door een persoonlijke wond van vroeger die we ons niet kunnen herinneren? Komt het door onzekerheid van onze kant of behandelt de ander ons echt slecht?
Het antwoord op deze vragen vinden we als we onze woede onder ogen zien. Deze kennis geeft ons de duidelijkheid om de juiste beslissingen te nemen over de relaties die we met anderen aangaan. We moeten misschien een stap terug doen en ons realiseren dat anderen niet zo slecht zijn als we dachten.
Communiceer je woede
Hoewel mensen soms de intentie hebben om mensen te kwetsen, is dit meestal niet het geval. Omdat we anderen niet willen kwetsen met onze woede, onderdrukken we het. En vooral als we ons schuldig voelen over onze woede kunnen we het internaliseren en onszelf de schuld geven, zonder het echte probleem op te lossen.
Als we de kans krijgen om kwaad te worden en de reden van onze woede te analyseren, zullen we ons meer bewust worden van de reden ervan. Hierdoor kunnen we de handvatten die nodig zijn implementeren om zo de woede langzaam te uiten, zonder verdere schade aan te richten, door middel van een gezonde oefening in zelfbeheersing.
Het ervaren van woede kan prettig zijn
Net zoals onderdrukte woede ervoor zorgt dat we ons rot voelen, zal je het als troostend ervaren om het te uiten. Het zal zijn alsof er een last van je schouders valt. Het bewust ervaren van woede is compleet anders dan het ontkennen. Het kan ons helpen onszelf beter te begrijpen en begrijpen waarom bepaalde dingen ons zo kwaad maken.
Dit is niet hetzelfde als het continu leven in woede, maar meer als niet doen alsof het niet bestaat. Woede is een natuurlijke, menselijke emotie en we moeten onszelf toestaan het te ervaren. Alleen dan kunnen we leren om het op een gezonde manier uit te drukken en kunnen we ervoor zorgen dat het ons niet gaat beheersen.