William Worden - de vier taken van de rouw

Verdriet is een goed bestudeerd verschijnsel. William Worden, een specialist op dit gebied, stelt voor een model van vier taken te volgen in plaats van dit per fase te doen. Op deze manier is ieder mens verantwoordelijk voor zijn eigen proces en moet hij de effecten die voortkomen uit het verstrijken van de tijd naar de achtergrond schuiven.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Leticia Aguilar Iborra.

Laatste update: 09 januari, 2023

De vier taken van rouw door William Worden zijn een vernieuwing van het rouwproces. Dit komt omdat het verdeeld is in stadia waar een persoon die een of ander verlies ondergaat doorheen moet. De opvatting van rouw in stadia plaatst de rouwende in een passieve rol en leidt tot negativiteit tijdens de ontwikkeling van de moeilijkere delen.

Vaak wordt een verliesproces geassocieerd met een periode van rouw. Het verwijzen naar rouw als een proces dat zich in fasen afspeelt in plaats van in taken vermindert dus de betrokkenheid van de rouwende. Dit komt omdat ze op de een of andere manier begrijpen dat de resultaten van het proces slechts het resultaat zijn van het verstrijken van de tijd.

William Worden, een van de meest erkende specialisten in de processen van rouw en verlies, werkt een reeks stappen uit die individuen moeten nemen als actieve agenten in hun eigen proces. Dit leidt tot de oefening van gezond rouwen en voorkomt dat het chronisch wordt.

Verlies

Zelfs de meest positieve overgangen in het leven zijn niet vrij van verlies. Van een promotie op de werkplek die gepaard gaat met het verlies van de vorige baan tot ouderschap, wanneer je een leven met minder verantwoordelijkheden moet achterlaten.

In het algemeen kan men menselijke verliezen in de huidige maatschappij categoriseren als:

• Verliezen door het overlijden van een dierbare.
• Verminderde functionaliteit vertaald als verliezen in verband met lichamelijke en/of geestelijke gezondheid.
• Verliezen die verband houden met het werk en dus met een van de rollen in het dagelijks leven.
• Schade veroorzaakt door oorlog en/of natuurrampen.
• Diefstal van kostbaarheden.
• Verlieservaringen zoals echtscheidingen.

Verdriet

Dit is een inherent proces waarbij de overgang naar een nieuwe fase zonder het object van verlies (een geliefde bijvoorbeeld) plaatsvindt. Verdriet genereert een reeks biologische, emotionele en gedragsreacties die aanpassing aan de omgeving vergemakkelijken. Ook de ontwikkeling van nieuwe rollen in je leven zonder de overledene.

Verschillende auteurs richten zich op de studie van rouw en de organisatie ervan in stadia of fasen. In dit geval werkt William Worden een reeks taken uit voor mensen die er doorheen moeten. Deze actieve rol is niet in strijd met het idee dat het uitwerken van rouw een proces is dat tijd nodig heeft.

William Worden’s vier taken van rouw

Deze variëren van het accepteren van de realiteit van het verlies tot het aanpassen aan een omgeving zonder wat het ook is dat je verloren hebt. Rouw is een proces en geen toestand, dus de taken van rouw omvatten cognitieve verwerking.

Het soort dat je voorbereidt op het omgaan met bepaalde omstandigheden en acceptatie van de ervaring van het verlies. Dat is een aanpassing aan een andere en minder gewenste wereld dan voorheen.

Acceptatie van de realiteit van het verlies

Er is een gevoel van onwerkelijkheid als iemand overlijdt, zelfs als het een natuurlijke oorzaak heeft. De eerste taak van de rouw is om de dood van die persoon onder ogen te zien en te weten dat je in dit leven niet meer met hem of haar zult kunnen omgaan.

Het is gebruikelijk om te denken dat je de overledene op straat hebt zien lopen of om hem of haar na het verlies een plaats aan de eettafel te besparen. Daarnaast vinden sommige mensen het moeilijk om de eerste taak te volbrengen vanwege hun geloof over reïncarnatie.

William Worden over het uitwerken van verdriet na verlies

De fysieke, emotionele en gedragspijn in het rouwproces is echt. Het niet herkennen van deze pijn zal zich vertalen in abnormaal gedrag, gevolgd door lichamelijke en psychische problemen. Niet iedereen ervaart verdriet met dezelfde mate van intensiteit. Het is echter mogelijk om iemand die je dierbaar is te verliezen en geen pijn te voelen.

Iemand is vaak niet voorbereid op de wervelwind van emoties die hem in dit proces door elkaar zal schudden, ongeacht hoezeer hij het verlies verwachtte.

Het ontkennen van het verlies verhindert echter alleen een uitweg uit het verdriet op de lange termijn. Mensen die het bewust vermijden laten het niet los. Psychologische begeleiding is van het grootste belang in gevallen waarin mensen in deze taak vastlopen.

Aanpassing aan de omgeving zonder de geliefde, volgens William Worden

Aanpassing aan de omgeving zonder de geliefde omvat zowel externe als interne taken. Met andere woorden, aanpassingen over hoe de dood van een persoon het beeld beïnvloedt dat een ander van zichzelf heeft, zijn waarden, overtuigingen, en de externe aanpassingen die betrekking hebben op de dagelijkse taken van de overledene.

De rouwenden moeten in het rouwproces hun eigen persoonlijke identiteit aanpassen met betrekking tot innerlijke aanpassingen. Dit betekent niet alleen dat ze zichzelf moeten zien als weduwnaars of als ouders die een kind hebben verloren. In plaats daarvan verwijst het ook naar hoe hun verlies hun spirituele overtuigingen en waardensysteem beïnvloedt.

Persoonlijke concurrentie na het verlies is ook belangrijk. Bijvoorbeeld, het op zich nemen van verantwoordelijkheden die eerder door de persoon die wegging werden gedragen, maakt deel uit van het rouwproces.

William Worden over het vinden van een band met de overledene en verder gaan met je leven

De vierde rouwtaak die William Worden voorstelt, beschrijft de noodzaak om een blijvende band te vinden met de overleden dierbare. Dit is zodat ze tegelijkertijd andere repertoires van gedrag kunnen vaststellen die aangepast zijn aan de omgeving zonder die persoon. Er kunnen verschillende banden met de geliefde zijn, waaronder:

• Een kledingstuk dat bijzonder was.
• Een foto.
• Foto familiealbums.
• Korte videoclips.

Dit is een van de moeilijkste taken. Dat komt omdat het gevolg van het overslaan ervan zou zijn dat je verankerd blijft in de tijd dat ze nog leefden. Zo zou je de eisen verliezen die de context op dit moment stelt. Je zou kunnen zeggen dat psychologische interventie nodig is als de persoon zich zo vastklampt aan de relatie met zijn geliefde dat die hem niet in staat stelt zich in het huidige moment met anderen te verbinden.

Verdriet is in wezen een eis tot aanpassing. Het vinden van bepaalde moeilijkheden in de verbinding met de omgeving is dus normaal. Het probleem is wanneer deze processen chronisch worden en het individu niet in staat stellen zich persoonlijk te ontwikkelen, waardoor bepaalde psychologische problemen ontstaan.