Weten hoe je moet wachten vergt moed
Weten hoe je moet wachten is belangrijk. Eigenlijk moet je zo lang wachten als nodig is tot de zaden ontkiemen en groeien, tot de juiste gevoelens verschijnen, en tot het universum signalen geeft.
Er is een tijd en een ritme voor alles, ook al weiger je het te aanvaarden. In feite, als je even stilstaat en om je heen kijkt, zie je dat alles op de een of andere manier in beweging blijft. Het is juist deze stroom van het leven, zijn creatieve impuls om te evolueren, die alles wat je cultiveert voedt, zodat je er uiteindelijk de vruchten van kunt plukken.
Wachten kan synoniem zijn met verveling, luiheid, en ongeduld. Het is echter ook de opmaat die je beschutting geeft. De kunst van het geduld voert je door een leerweg. Je zou zelfs kunnen zeggen dat wachten de tijd is die je nodig hebt om het verlangen dat je plant te laten ontkiemen en zijn vruchten te laten dragen. Je moet in gedachten houden dat het een langzaam proces is dat je niet kunt versnellen.
“Een man die geduld beheerst, beheerst al het andere.”
-George Savile-
Weten hoe je moet wachten en de chaos van onmiddellijkheid
Byung-Chul Han, een filosoof, deskundige in cultuurstudies, en hoogleraar aan de Berlin University of the Arts, schreef het boek The Burnout Society. Daarin stelt hij dat de maatschappij van de 21e eeuw niet langer een disciplinaire maatschappij is. In plaats daarvan is ze gericht op prestatie en het vermogen om te produceren.
Tegenwoordig willen mensen meer doen in minder tijd. Iedereen is gehaast en staat onder druk in een wereld van overdadige prikkels. Een die meer gericht is op resultaten dan op genieten van het proces. Het probleem is dat je uiteindelijk lichamelijk, geestelijk en beroepsmatig uitgeput raakt als je de stappen die je zet en hoe je daar gekomen bent negeert.
Bovendien beïnvloedt stimulering de waarneming. Je multitaskt en doet van alles maar niets tegelijk. In feite betekent multitasken, volgens Byung-Chul Han, niet dat je vooruitgang boekt. Het is een achteruitgang omdat het je niet genoeg tijd geeft voor contemplatie en om taken volledig je aandacht te geven. Je leeft erboven, op je tenen, zonder je in je ervaringen onder te dompelen.
Onmiddellijk
Tegenwoordig houden mensen er niet van om te wachten. In feite is het moeilijk geduldig te zijn, want je wilt alles onmiddellijk en nogal impulsief. De meeste mensen staan zelden stil bij de gevolgen en worden overweldigd door stress, angst, depressie en verveling. Ze genieten zelfs niet van hun vrije tijd.
De meeste mensen voelen zich ongemakkelijk als ze niets te doen hebben, omdat ze de confrontatie met zichzelf moeten aangaan als dat wel het geval is. Helaas zijn maar weinigen van ons daartoe bereid.
Het is bijna alsof verveling een vijand is. Zo haasten de mensen zich om iets te vinden om te doen en hun tijd bezig te houden. En te midden van dit lawaai kun je vergeten dat pure opwinding niets nieuws teweegbrengt.
Zo verlies je op je beurt de gave van het luisteren, zoals de filosoof Walter Benjamin bevestigt. Niet alleen dat, maar je verliest jezelf in een spiraal van hyperactiviteit, stress en rusteloosheid.
Het plezier van weten hoe je moet wachten
Wat zou er gebeuren als je plotseling zou stoppen? Zou je iets kunnen ontdekken als je vertraagt? Hoe zou je je voelen als je precies in je spoor stopte? Je snelheid onderbreken is in het begin eng, dat valt niet te ontkennen. Het kan je zelfs pijn doen omdat je zo gewend bent aan onmiddellijkheid.
Geduld is een kunst die je moet leren op basis van training en tolerantie tegenover onwetendheid en onzekerheid. Omdat de meeste mensen doodsbang zijn voor wachten, kan het ondraaglijk voor je zijn om niet te weten wat er gaat gebeuren. en waarover je de controle gaat verliezen.
Toch is dit soms onmogelijk te vermijden. Vergeet dus niet dat geduld te maken heeft met zijn, terwijl ongeduld te maken heeft met ophopen.
Denk even na over hoe je je voelt als je in een situatie zit die niet jouw verantwoordelijkheid is, maar die je wel dwars zit. Denk na over die keren dat je ruzie had met iemand om wie je geeft en hoe beslissend het voor jullie beiden was. Het is ongemakkelijk, nietwaar? Hoe voel je je als iemand je laat wachten?
Wachten is een uitdaging! De meeste mensen beschouwen geduld echter als een zwakte. Dit komt omdat ze het, meestal, verwarren met opgeven of met apathie. Dit is onjuist, want geduld heeft niets te maken met bewustzijn, maar wel met moed, hoop en een langetermijnperspectief. Geduld bestaat uit het op verschillende manieren in opstand komen tegen moeilijkheden.
Slotopmerkingen
Weten hoe je kunt wachten bestaat uit jezelf beschermen tegen de eventualiteit van onmiddellijkheid en in staat zijn ongunstige situaties te ervaren zonder in te storten. Een geduldig mens kent de valkuilen van impulsiviteit en de gevolgen die daaruit voortvloeien. Dit komt omdat ze hun niet aflatende streven naar genot en onmiddellijke bevrediging getemd hebben.
Wachten kan je leren dat alles onder controle hebben onmogelijk en gevaarlijk is. Nadenken om te begrijpen en prioriteiten te stellen is een belangrijke houding, en dat geldt ook voor het claimen van tijd alleen voor jezelf.
Tijd om te onderzoeken wat je wilt en waar je naartoe gaat, om wat perspectief op je pad te krijgen. Natuurlijk is dit alleen mogelijk als je geduld oefent. Vooral vanwege het vermogen tot zorgvuldige evaluatie terwijl je rustig bent en niet vertroebeld door het lawaai van behoefte en onmiddellijk genot.
Geduldig zijn is leren je niet te laten meeslepen door de omstandigheden, maar weten hoe je op het juiste moment actie kunt ondernemen. Kiezen en opgeven terwijl je kalm bent. Het ritme van het leven leren kennen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Byung-Chul Han. (2012) La sociedad del cansancio. Barcelona: Herder.
- Kundera, Milan (2001). La lentitud. Barcelona: Tustquets.
- Schweizer, Harold (2010). La espera. Melodías de la duración. Madrid: Sequitur.
