Wat is bugchasing en waarom laten mensen zichzelf opzettelijk besmetten?
Mensen hebben verschillende voorkeuren. Sommigen zoeken zelfs opzettelijk om zichzelf te schaden. Bugchasing is een voorbeeld van hoe sommige mensen zich bewust blootstellen aan gevaar.
Bugchasing is een beweging die steeds meer aanhangers krijgt. Het is een praktijk waarbij mensen opzettelijk seksueel overdraagbare ziekten oplopen, vooral HIV.
Doorheen dit artikel vertellen we je meer over deze praktijk. Je zult kunnen ontdekken waar het om gaat, waarom het een beweging is, en welke motivaties degenen die eraan meedoen drijven.
Wat is bugchasing?
Bugchasing is een beweging en subcultuur die in de late jaren ’90 in de Verenigde Staten ontstond. Het virus waar de naam naar verwijst zou het humaan immunodeficiëntie virus (HIV) zijn. De bugchaser is degene die het virus probeert op te lopen. Zij die “het virus geven” worden giftgivers genoemd. Zij brengen het virus over op anderen.
Er zijn dus mensen die HIV-positief zijn, en mensen die besluiten besmet te raken. Met wederzijdse instemming voeren ze seksuele praktijken uit die de overdracht van het virus zullen bevorderen.
Waarom is deze praktijk zo intrigerend? Dat komt omdat zowel de drager als de persoon die besmet wil worden duidelijk weten dat ze HIV zullen besmetten of besmet zullen raken, een virus dat grote gezondheidsrisico’s inhoudt.
Daarom is het een gevaarlijke, maar vrijwillige, praktijk. Deskundigen hebben nog niet vastgesteld of de mensen die eraan meedoen dat doen onder manipulatie of uit vrije wil. In elk geval heeft bugchasing al bij veel verschillende gezondheidsorganisaties alarm geslagen.
Wat is de motivatie om tot de beweging te behoren?
Motivaties kunnen gevarieerd zijn, en zullen grotendeels afhangen van de uniciteit van elke persoon. Deskundigen hebben echter opgemerkt dat de motivatie van sommige mensen kan zijn:
- Angst. Degenen die tot deze beweging behoren en HIV willen oplopen, hebben besloten dat besmet raken met het virus onvermijdelijk is. Daarom hebben ze de dingen liever zelf in de hand en beslissen ze zelf wanneer ze het virus oplopen.
- HIV zien als een medisch beheersbaar virus. Onderzoek toont aan dat dit de impact vermindert van de perceptie van hoe het zou kunnen zijn om met HIV te leven. Gabriela H. Breitfeller en Amar Kanekar suggereren dit in hun rapport “Intentional HIV transmission among men who have sex with men: A scoping review.”
- Erotiek. Sommige mensen die ernaar streven besmet te raken, ervaren het risico besmet te raken als erotisch. Bovendien hebben ze het gevoel dat veilig vrijen de mogelijkheid van spontane seksuele handelingen wegneemt. Bovendien kunnen zij die anderen besmetten het gevoel hebben dat het besmetten van iemand anders met het virus een erotische daad is.
- Eenzaamheid. Veel HIV-negatieve mannen hebben het gevoel dat ze als minnaars in de steek gelaten zijn. Bovendien voelen veel HIV-positieve mannen ook de last van eenzaamheid door het hebben van het virus. Deze redenen kunnen beide partijen motiveren om aan bugchasing te doen.
- Homofobe cultuur. Dit kan een reactie zijn op de homofobe cultuur die homoseksuelen heeft gestigmatiseerd. Vooral degenen die HIV-positief zijn, zozeer dat ze gemarginaliseerd worden.
Er zijn ook theorieën die stellen dat dit gedrag samenhangt met de persoonlijkheid van de proefpersoon. Uit sommige onderzoeken blijkt zelfs dat sommige mensen die tot deze beweging behoren belangstelling tonen voor activiteiten als scatofilie (coprofilie), urineren en exhibitionisme, en ook afhankelijkheidskenmerken vertonen.
Waarom is bugchasen een beweging?
We definiëren bugchasen als een beweging omdat het een groep mensen is met gemeenschappelijke interesses, die praktijken met een gemeenschappelijke rode draad promoten. Het gaat niet alleen om een groep die het virus wil verspreiden, of een groep die besmet wil raken. Het is een groep mensen die op seks uit is om wederzijds en vrijwillig HIV te verspreiden, en die dat op deze manier promoot.
De mensen die aan bugchasing doen beweren dat het hun vrije keuze en recht is om onbeschermde seks te hebben. Daarom zijn ze terughoudend om wat ze doen als een soort seksuele afwijking te zien.
Maar omdat het een praktijk is die de gezondheid in gevaar brengt, zijn er verschillende onderzoeken aan de gang, zowel om preventiestrategieën te lanceren als om antwoorden te vinden voor de redenen achter dit gedrag.
Momenteel vinden we deze praktijk over de hele wereld, en het raakt steeds meer verspreid. Mensen die bij de beweging horen of willen horen nemen zelfs via sociale netwerken contact met elkaar op.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Breitfeller, G.H., & Kanekar, A. (2012). Intentional HIV transmission among men who have sex with men: A scoping review. Gay and Lesbian Issus Psychology Review, 8 (2), 112.
