Waarom erbij horen als je bijzonder bent

De maatschappij wordt bestuurd door bepaalde regels. Zelfs als we denken dat ze niet voorkomen in ons dagelijks leven, zijn ze duidelijker dan we denken. We willen toch erbij horen.

Laten we ons voorstellen dat de maatschappij een bordspel heeft ontwikkeld met instructies, regels en een paar spelers, die wij allemaal zijn. We kunnen zien dat deze regels over de hele wereld anders zijn. Wat voor de één ideaal is, is voor iemand anders afschuwelijk, omdat diegene zijn individualiteit niet kan uitdrukken.

Maar er zijn mensen die deze regels niet volgen. We zouden kunnen zeggen dat het woord ‘comfortabel’ niet op hun van toepassing is. Ze hebben een visie die hen misschien wel teleurstelling en ongemak oplevert, maar ze zijn bereid dit risico te namen om trouw te blijven aan hoe ze zich echt over zichzelf voelen, om te leven als de bijzondere mensen die ze zijn, en om niet aan de eisen van anderen te voldoen.

Waarom erbij horen als je niet weet of je dat wilt?

Je hebt je vast vaak verloren gevoeld als je jezelf wilde definiëren. Je wil erbij horen of in een groep passen, maar het voelt niet goed.

De werkelijkheid is dat we allemaal uniek en speciaal zijn, en erbij horen lukt alleen als we de waarheid die in ons schuilt naar buiten brengen. Als we dit niet kunnen, schikken we ons naar een maatschappij die misschien niet past bij onze manier van zijn.

Denk na of alle twijfels die onrust in onze geest hebben veroorzaakt je naar verandering leiden of naar bevestiging.

Omdat het lijden in onze wereld dat door onszelf wordt veroorzaakt niet vergelijkbaar is met de verschrikkelijke leegte van het leven zonder te weten waar je heen gaat of wat je echt wilt. Waarom pas je je aan aan iets wat je misschien wel zekerheid geeft, maar geen plezier?

Waarom wijs je diepte af om gewoon aan het oppervlak te blijven

Denk aan de mensen die een stempel op je hebben achtergelaten. Er waren waarschijnlijk ontelbare tegenstellingen, verrassingen, wijze reflecties en stiltes die ermee samengingen. Ze hebben je waarschijnlijk gevonden omdat je ze aantrok. Speciale mensen ontmoeten elkaar niet bij toeval.

Misschien waren ze als een frisse wind, mensen met een speciaal talent of authenticiteit tussen de mensen die je nooit iets hebben gegeven. Misschien gaven ze betekenis aan een middag, een wandeling of een eindeloze conversatie.

Als je dit soort persoon weleens ontmoet hebt, ligt de bal bij jou. Je moet proberen de persoon te zijn die je zou willen ontmoeten. Onderwerp jezelf niet, verander niet. Hoewel de wereld soms absurd is, omdat vriendelijkheid en talent ondergewaardeerd worden en uiterlijk en slechte bedoelingen worden vaak beloond.

Je bent een schakel in een ketting die iedereen in je leven kan verlichten en verrassen. En tegelijkertijd zullen de mensen in jouw licht een beetje gelukkiger zijn, en dit uitstralen.

Verzeker je ervan dat die ketting van kleine menselijke gunsten niet breekt omdat je denkt dat je het mis hebt. We hebben allemaal het recht om fouten te maken. Wat we onszelf niet kunnen vergeven is niet vertrouwen wie we werkelijk zijn.

Waarom erbij horen als je bijzonder kunt zijn?

Ieder van ons wordt geboren met een gave, en het is onvergeeflijk om deze gave niet te ontwikkelen. Het is niet belangrijk om beter te zijn dan iemand anders. Het gaat om het ontwikkelen van je vaardigheid om van binnenuit te groeien en om in staat te zijn om deze gave aan anderen door te geven.

Als je dit goed doet, zullen mensen je dankbaar zijn. In een wereld waar vulgariteit en gebrek aan kennis vaker voorkomt dan zou moeten, verandert het zien van iemand die zijn talent op een volledige en effectieve manier heeft ontwikkeld. 

Het is goed voor je om je bewust te zijn van wat er om je heen gebeurt, zowel het goede als het slechte, en de problemen en werkelijkheden van anderen. Maar wat gebeurt er in jouw eigen leven? Dat is wat je jezelf af moet vragen.

Waarom dompel je jezelf onder in gedachten en twijfels, in je angsten en teleurstellingen, waardoor je leven aan je voorbij gaat zonder dat je eraan deelneemt? Misschien komt het door aarzelingen, omdat je het zat bent om dingen om je heen te zien die je niet vullen met illusie…

We kunnen niet oordelen over deze mensen, wie kent immers de diepste zorgen van anderen? Maar als je toegeeft aan de desillusies, zal deze menselijke ketting van gunsten, van details of grote mogelijkheden geen vriend vinden in jou.

Laat de wereld je niet teleurstellen. Als je denkt dat je bijzonder bent, waarom dan erbij horen? Wees gewoon jezelf. De wereld zal je dankbaar zijn.