Vetfobie, de enige olifant in de kamer
Leven aan de andere kant van wat door een belangrijk deel van de samenleving als normaal wordt beschouwd eist zijn tol. De maatschappij heeft veel regels die barrières opwerpen die iedereen geacht wordt in zijn gemeenschap te overwinnen. De meeste mensen voeden zich met sociaal geconstrueerde mythen en natuurlijk zijn veel daarvan nogal giftig. Vetfobie, bijvoorbeeld, is een basiselement, vermomd als voeding, dat alleen maar leidt tot frustratie, pijn en vervorming van de identiteit.
Dit verschijnsel treft mensen van wie de Body Mass Index (BMI) boven “normaal” is. “Vet” heeft allerlei connotaties, waarvan er vele negatief zijn. Intuïties of veronderstellingen ontstaan door diegenen die profiteren van onzekere mensen. In feite proberen veel bedrijven die er zijn hun zakken te vullen.
“Ik heb vandaag zwart gedragen, omdat ik zo vaak gehoord heb dat het afslankend hoort te zijn. Maar in plaats daarvan ben ik deze bol van duisternis die door de gangen onderduikt.”
-David Levithan-
Vooroordelen en oorsprong van vetfobie
Veel mensen denken dat iemand met een BMI die hoger is dan wat de meesten als normaal beschouwen ontevreden is. In feite kun je een van hen zijn. Dit is begrijpelijk, want het is wat je cultuur je geleerd heeft.
Je neemt het gewoon aan. Niet alleen dat, maar je kunt ook ten onrechte geloven dat zware mensen een gebrek aan wilskracht hebben en bepaalde voedingsmiddelen niet kunnen opgeven of niet naar de sportschool kunnen gaan.
De cultuur versterkt dit egocentrische perspectief. Jezelf er vanuit zien of positioneren geeft je een beter gevoel over jezelf. Je bent immers sterk en kunt voor jezelf zorgen. Daarom ben je dunner.
Je neemt gewoon aan dat een zwaarder iemand een hekel heeft aan zijn lichaam en dat hij het niet wil veranderen omdat zijn wil te broos is. Je bent ervan overtuigd dat ze te zwak zijn als het erom gaat het eten van junkfood op te geven.
Het is veel gemakkelijker om van deze gedachtegang uit te gaan in plaats van te bedenken dat een zwaar iemand zichzelf mooi vindt. Misschien zou je moeten bekennen hoezeer je jezelf onderdrukt. De vele plezierige dingen die je bereid bent op te geven.
Bovendien is het veel gemakkelijker om aan te nemen dat deze mensen niet kunnen veranderen, ook al zouden ze dat willen, want het is allemaal een kwestie van kracht. Zo voedt deze gedachtegang het idee dat iedereen zijn lichaam kan beheersen. Dat niemand ooit dik zal worden als hij “de dingen goed doet.” Maar de werkelijkheid is heel anders.
De reacties van mensen
De meeste mensen reageren op mensen met overgewicht met medelijden en compassie. Het is een beetje vergelijkbaar met de manier waarop sommigen reageren op iemand die bekent een terminale ziekte te hebben.
In plaats van te zeggen “Aangenaam kennis te maken”, zouden sommigen geneigd zijn te zeggen “Het spijt me” of “Je kunt het”. Misschien wil je ze voorstellen aan die kennis die iedereen heeft die veel gewicht verloor en het niet meer terugkreeg.
Als het je pijn doet
Vetfobie is een van de meest beperkende van allemaal. Dat komt omdat het zelfafwijzing inhoudt, het haten van een deel van jezelf. Proberen dit te doen zou je echter schaden, want je zou er voor moeten sterven. Velen proberen toch dit pad te volgen. In feite distantiëren ze zich van hun lichaam en proberen het te negeren. Net zoals je die zoet pratende verkoper zou negeren.
De prijs die ze betalen is erg hoog. Mensen die hun lichaam haten letten niet meer op hun signalen. De pijn wordt pas duidelijk als het te laat is en de gevolgen onomkeerbaar. Dan associëren ze die symptomen alleen nog maar met hun overgewicht. Het is het begin en het einde van alles.
Veel mensen met overgewicht die ook vetfobisch zijn houden op te genieten van bepaalde activiteiten zoals sporten, een dagje aan het zwembad, en zelfs een lange douche. Ze zijn er niet bezorgd over dat andere mensen hen zien; ze willen vooral zichzelf niet zien. Ook willen ze het lichaam dat ze gewoon niet kunnen uitstaan verbergen.
Ze houden op te genieten van het gezelschap van hun lichaam en verliezen elke symbiose ermee. Hun leven wordt een strijdtoneel. Vetfobie is vaak het resultaat van onnatuurlijk verlangen en aangeleerde zelfcensuur. Altijd gestraft door die strenge rechters die zelden meelevend, begripvol en liefdevol zijn, zelfs niet voor zichzelf.