Het mooie verhaal van Koko, de slimste gorilla ter wereld

Niet iedereen kent het verhaal van Koko, de slimste gorilla ter wereld. Dit prachtige dier werd in 1971 geboren in een dierentuin in San Francisco. Toen besloot psychologe Francine ‘Penny’ Patterson om haar te adopteren voor een studie aan de Stanford Universiteit.

Het oorspronkelijke idee was om een ​​taalkundig experiment te doen. Psychologe Francine Patterson wilde Koko Amerikaanse gebarentaal leren. Als ze hierin zou slagen, zou ze kunnen communiceren met Koko en erachter kunnen komen hoe een primaat denkt.

Na 43 jaar met Koko te hebben samengewerkt, zijn de enige conclusies die we kunnen trekken, dat ze iedereen die haar ontmoet blijft verbazen. Haar vorderingen zijn indrukwekkend.

Ze leerde niet alleen perfecte gebarentaal, ze leerde ook om tedere boodschappen uit te zenden naar de wereld. Ze heeft laten zien dat het bij haar om meer gaat dan een paar simpele trucjes.

Koko’s training

Dit verhaal was vanaf het begin controversieel. Aanvankelijk geloofde niemand dat Koko in staat zou zijn om gebarentaal te leren. Iedereen ging ervan uit dat ze de gebaren die Dr. Patterson haar liet zien, kon herhalen, maar de betekenis ervan niet begreep.

Dr. Patterson geloofde het tegenovergestelde, en dat bleek uit haar patiënteninstructie. Het eerste teken dat Koko de gebaren wel degelijk begreep was het feit dat ze nieuwe woorden creëerde.

Een voorbeeld is het woord ring. Haar leraar leerde haar het woord ‘armband’ en het woord ‘vinger’, maar niet het woord voor ‘ring’. Op een dag combineerde Koko de tekens voor armband en vinger om naar de ring te verwijzen die haar leraar droeg.

Tegenwoordig zegt Dr. Patterson dat Koko 1000 gebaren kent. Ze begrijpt ook 2000 Engelse woorden.

En er zijn video’s waarin de gorilla onomatopeeën uitspreekt. Met andere woorden, ze produceert opzettelijk geluiden om iets te communiceren. Sommigen geloven dat ze op een dag misschien zelfs enkele woorden kan zeggen.

Het prachtige verhaal van Koko en All Ball

Dr. Patterson las vaak verhalen voor aan Koko. De lievelingsverhalen van de gorilla waren Puss in Boots en een verhaal over drie kittens. Koko vroeg haar leraar bijna iedere dag om de verhalen opnieuw voor te lezen. Tot ieders verbazing, liet ze Dr. Patterson op een dag weten dat ze een kat wilde.

Toevallig had iemand pasgeleden drie kittens verlaten in de buurt van de boerderij waar Koko woonde. Een van deze kittens was een vrouwtje zonder staart en Koko adopteerde haar.

In gebarentaal noemde ze haar ‘All Ball’. Vanaf dat moment werden ze onafscheidelijke vrienden. Ze zorgde zeer goed voor haar, ze speelden samen en Koko hield haar altijd goed in de gaten.

Na vijftien jaar vriendschap werd All Ball door een auto geraakt en stierf ze helaas. Patterson vertelde de gorilla dat ze haar vriendinnetje niet meer zou zien.

Koko liet in gebarentaal zien dat ze zeer verdrietig was. Er is een video waarin ze lijkt te snikken als ze alleen is. Dit incident wekt twijfels op over lang gekoesterde ideeën over wat dieren als Koko zogenaamd denken. Ze was zich bewust van de dood.

Onderzoeker Maureen Sheehan interviewde Koko over wat er was gebeurd. In gebarentaal antwoordde ze dat gorilla’s doodgaan ˝vanwege problemen” of “omdat ze oud zijn”. Ze gaf ook aan dat ze na hun dood naar “een aangename plek” gaan.

Toen Sheehan haar vroeg of gorilla’s blij of verdrietig zijn nadat ze zijn overleden, zei Koko dat ze geen van beide waren. Ze sliepen gewoon.

Koko’s emotionele leven

Een aspect van het verhaal van Koko dat veel aandacht kreeg en vastgelegd werd op film, was de relatie tussen Koko en de acteur en regisseur, Robin Williams. Nadat All Ball stierf, was Koko lange tijd zeer bedroefd.

Maar ze was weer in staat om te glimlachen toen Williams haar opzocht en haar wat grappen vertelde. Ze hield echt van de acteur. Toen haar verzorgers haar over zijn dood vertelden, uitte Koko diepe droefheid.

Er gebeurde nog iets verbazingwekkends toen een expert een poging deed om klimaatverandering aan Koko uit te leggen. Ze leek geschokkeerd en erg geïnteresseerd in het onderwerp.

Daarna gaf ze een boodschap aan de mensheid met behulp van gebarentaal. Ze vroeg ons om voor de planeet te zorgen. Om niet dom te zijn. En ze zei: “De natuur waakt”. Dit werd ook vastgelegd op film.

Het experiment met Koko heeft niet alleen aangetoond dat haar soort erg intelligent is, maar ook dat gorilla’s een rijk emotioneel leven leiden. Bovendien laat het zien dat ze in staat zijn tot rationele en morele oordelen.

Het verhaal van Koko bevestigt wat velen van ons al lang gevoeld hebben: dat dieren en mensen een band hebben en dat we meer op elkaar lijken dan we van elkaar verschillen.