Het verhaal van de koe, voor als je routine je beperkt
Routine houdt ons gevangen en soms kan het zelfs beperkend zijn. Maar routine is ook comfortabel en veilig, en we wennen er zo snel aan dat we er verder niet bij stilstaan. Het verhaal van de koe is echter een van die verhalen die functioneren als een wake-up call. Een ontwaken voor datgene wat we in het dagelijkse leven niet opmerken, maar dat meer invloed op ons uitoefent dan we denken.
Dankzij dit verhaal zullen we ontdekken wat die koe nou echt betekent, wat we van hem ontvangen en hoe afhankelijk we kunnen worden van alles wat hij ons geeft. Maar bovenal zullen we ontdekken wat de koe in ons eigen leven is.
Het verhaal van de koe
Het verhaal van de koe gaat over een wijze leermeester die met zijn leerling door het veld wandelde. Op een dag kwamen ze een nederig houten huisje tegen, bewoond door een echtpaar en hun drie kinderen. Ze waren allemaal slecht gekleed, ze hadden vieze en gescheurde kleren aan. Ze liepen op blote voeten en hun omgeving wees op extreme armoede.
De leermeester vroeg aan de vader hoe ze konden overleven, omdat er nergens op die plek industrie of winkels te vinden waren, en ook werden er nergens enige tekens van rijkdom gezien. Rustig antwoordde de vader: “Kijk, we hebben een koe die ons elke dag enkele liters melk geeft. Een deel daarvan verkopen we en met het geld dat we daarmee verdienen, kopen we andere dingen. Het andere deel van de melk gebruiken we zelf. Op die manier overleven we”.
De leermeester bedankte voor deze informatie, nam afscheid en vertrok. Toen ze op een afstand waren, zei hij tegen zijn leerling: “Zoek de koe, breng hem naar de afgrond en duw hem erin”.
De jongeman was geschokt, omdat de koe het enige middel van overleven was voor de nederige familie. Maar hij dacht wel dat zijn leermeester zijn redenen zou hebben en met grote spijt bracht hij de koe naar de afgrond en duwde hem erin. Het tafereel bleef jarenlang in zijn gedachten gegrift.
Na enige tijd besloot de leerling, die zich schuldig voelde voor wat hij had gedaan, zijn meester te verlaten, naar de betreffende plek terug te keren en zich te verontschuldigen bij de familie die hij zoveel leed had bezorgd. Toen hij de plek naderde, merkte hij dat alles was veranderd. Een prachtig huis was omgeven door bomen en er speelden veel kinderen. Er stond zelfs een auto geparkeerd.
De jongeman voelde zich verdrietig en wanhopig, omdat hij dacht dat het nederige gezin alles had moeten verkopen om te kunnen overleven. Toen hij naar hen vroeg, antwoordden ze dat ze daar nog steeds woonden, dat ze niet weg waren gegaan. Hij rende het huis in en besefte dat het werd bewoond door dezelfde familie als voorheen. Hij vroeg vervolgens aan de vader wat er was gebeurd en die antwoordde hem met een brede glimlach:
“We hadden een koe die ons van melk voorzag en waar we van konden leven. Maar op een goede dag viel de koe in een afgrond en stierf. Op dat moment waren we gedwongen andere dingen te doen en vaardigheden te ontwikkelen waarvan we nooit gedacht hadden dat we die hadden. Op die manier werden we steeds welvarender en veranderde ons leven”.
Het comfort van het doen van het gebruikelijke
Misschien zijn we, net als de leerling, met afschuw vervuld van het besluit van de leermeester om de koe in de afgrond te duwen. Dit verhaal is echter een metafoor voor wat we moeten doen met datgene waarbij we ons zo comfortabel voelen in ons leven, maar dat ons tegelijkertijd zo beperkt.
Op het moment dat het arme gezin zonder datgene achterbleven waaraan ze hun leven te danken hadden, hadden ze geen andere keus dan op zoek te gaan naar alternatieven. Maar, in plaats van meer armoede te ervaren, vonden ze een manier om welvarender te worden, iets wat ze zich nooit hadden kunnen voorstellen. Als de koe nooit uit hun leven zou zijn verdwenen, zouden ze in armoede zijn blijven leven, zonder te geloven dat ze veel verder zouden kunnen komen.
Veel mensen waarderen het dat er momenten in hun leven zijn die, hoewel pijnlijk en moeilijk, hen dwingen hun comfortzone te verlaten waarin ze het zich gemakkelijk hadden gemaakt en waar ze niet zomaar uit waren gekomen. Mensen zoeken veiligheid, troost, datgene wat hen niet onzeker maakt. Maar als dit allemaal niet meer bestaat, kunnen we vaardigheden en kwaliteiten ontdekken die we ons nooit hadden voorgesteld. Alsof ze onder de oppervlakte sluimerden.
Het verhaal van de koe spoort ons aan om te ontdekken wat ons beperkt. Het kan een baan zijn die we niet leuk vinden, maar het salaris waarvan ons aan het eind van de maand zekerheid biedt; het kan de voldoening zijn van het sparen voor een reis, die we uiteindelijk nooit zullen maken door de onzekerheid over mogelijke onvoorziene uitgaven…
Het verhaal van de koe is een uitstekend verhaal dat ons in staat stelt na te denken over de manier waarop we leven. Vooral als we klagen over ons huidige bestaan. Het is niet nodig dat er een leermeester in je leven verschijnt om die koe die jou zo beperkt in een afgrond te duwen. We kunnen vanaf nu verder kijken dan alleen binnen de perken van ons comfort en ons bewust worden van het potentieel dat we bezitten. Omdat we geen beperkingen hebben. We plaatsen de obstakels zelf.
Ieder van ons heeft een koe in zijn leven. Wat is jou koe?
