Uitslag, moedervlekken en striae: een normale huid haalt de reclames niet

Het tonen van huidonvolkomenheden in tijdschriften, advertenties, series en films zou een grote hulp zijn bij het ontwikkelen van een goed gevoel van eigenwaarde en zelfacceptatie.

Uitslag, moedervlekken en striae verschijnen op de huid van miljoenen mensen, maar niet in de reclamewereld. Ook komen de dermatologische aandoeningen psoriasis, vitiligo of eczeem nooit voor in tijdschriften, op tv en op sociale media.

Er is vooruitgang geboekt op het gebied van vetfobie, met het verschijnen van mensen van alle soorten en maten in reclames voor kleding en cosmetica. Huidaandoeningen verschijnen echter alleen bij geïsoleerde gelegenheden, wanneer de gevallen minimaal zijn.

In dit artikel gaan we het hebben over de huid, het grootste orgaan van het lichaam. Het niet accepteren van onze huid is een van de belangrijkste oorzaken van dysmorfie. Dit is een verandering die ervoor zorgt dat mensen zich vervreemd voelen in hun eigen lichaam.

Vlekken, moedervlekken en striae: een onzichtbare normaliteit

Niets dat op je huid verschijnt, is een geïsoleerde, abnormale, lelijke of onaanvaardbare gebeurtenis. Het is gewoon iets dat op je huid zit, en je moet het gewoon accepteren. Sterker nog, in plaats van ‘lichaamspositiviteit’ met betrekking tot je huid, is het waarschijnlijk beter om te kiezen voor ‘lichaamsneutraliteit’.

Lichaamspositiviteit houdt in dat je positief over je lichaam denkt. Deze houding kan echter vaak nogal onrealistisch zijn en je zult merken dat je meer ‘terugvallen’ krijgt dan wanneer je een neutrale houding aanneemt.

Door je vlekken, moedervlekken en striae te accepteren, kun je ze zien zoals ze werkelijk zijn: delen van je lichaam waar je niet van moet houden of die je niet moet haten. Ze bestaan gewoon naast je en je moet ze accepteren binnen je geest-lichaam relatie.

Je zult het leven veel moeilijker vinden als je gelooft dat je je voor anderen moet verbergen. Dat komt omdat je als mens een sociaal wezen bent. Desalniettemin, als wat je op je huid ziet, je nergens anders ziet, zul je waarschijnlijk het idee internaliseren dat het iets is dat je niet zou moeten vertonen. Je zult denken dat het geen normale huid is en dat je die zoveel mogelijk moet verbergen.

De vele huidaandoeningen die er zijn en verborgen zijn

Momenteel is het gebruik van tatoeages om de huid te bedekken gedemocratiseerd. Het wordt niet langer alleen geassocieerd met punkers, rockers en groepen moderne of ijdele voetballers. Er was zelfs een tijd dat een tatoeage op je lichaam een teken was dat je bij een criminele bende hoorde.

Tegenwoordig is het zo’n zichtbare en genormaliseerde praktijk geworden dat het ongebruikelijk is dat iemand geen tatoeage heeft. Inderdaad zie je vaak getatoeëerde huid in reclames voor luxe merken. Dit komt echter zelden voor bij huidaandoeningen.

In feite doet onwetendheid ons denken dat bepaalde dermatologische aandoeningen duiden op gezondheidsproblemen of dat ze zelfs besmettelijk kunnen zijn.

Iedereen heeft huid onder zijn kleding. Desalniettemin is het zeldzaam dat modellen of beroemdheden zichzelf laten zien zonder lagen make-up en hun foto’s zijn meestal ge-airbrushed. Hoewel er bepaalde uitzonderingen zijn en nu, laten sommige beroemdheden hun huid af en toe zien zonder dat deze wordt geretoucheerd.

Zo heeft actrice en model Cara Delevingne foto’s van haar psoriasis laten zien. Ook het model, Winnie Harlow, zorgde voor een revolutie in de modewereld. Zij liet haar vitiligo op de catwalks te laten zien. Onnodig te zeggen dat noch de reclamewereld, noch de filmwereld de hint hebben begrepen. Ze laten dan ook nog steeds niet meer diverse soorten huid zien.

De beweging om onze uitslag, moedervlekken en striae te laten zien

Dit is een verborgen probleem waarvan uitslag, moedervlekken en striae slechts een voorbeeld zijn. Eigenlijk zouden we het ook moeten hebben over allerlei soorten moedervlekken, littekens, psoriasis, levervlekken, wratten en melasma. In feite zou het idee van een heldere, gladde en vlekvrije huid niet eens aan het licht moeten komen.

Desalniettemin worden we vierentwintig uur per dag gebombardeerd met advertenties voor lichaamsgels, crèmes en zwemkleding. Maar waarom zou het hebben van een ‘perfecte’ huid suggereren dat deze mensen meer recht hebben om zich te laten zien dan mensen met puistjes. Waarom zouden we mensen met onvolkomenheden als ‘raar’ beschouwen?

Een paar jaar geleden besloot het model, Alba Parejo, model te worden en haar gigantische aangeboren melanocytische naevus te laten zien, een niet ongebruikelijke dermatologische aandoening. Velen dachten dat een persoon met zo’n huidaandoening onmogelijk een model kon zijn. Alba had maar één fotoshoot nodig om het tegendeel te bewijzen.

Door haar beslissing en die van vele anderen begonnen er accounts op Instagram te verschijnen die laten zien hoe normaal en natuurlijk de huid in werkelijkheid is. Zo werd het Origenes fotoboek geboren. Het is een boek van Sofía Suars. Het bevat fotocollecties die afstand nemen van de analytische focus van een medisch type consult en ze een artistieke focus geven.

Op de pagina’s van dit boek vinden we vrouwen met vlekken, moedervlekken en striae. Ze zijn gefotografeerd door een lens van warmte, realiteit en schoonheid. Een schoonheid die voortkomt uit het dagelijks leven en waardoor we ons meer mens en minder perfect voelen. Een die ons nieuwsgierig maakt en ons aanmoedigt om ons lichaam te verkennen vanuit acceptatie en niet vanuit kritiek.

Conclusie

Er is nog een lange weg te gaan voordat alle huidtypes zijn gedemocratiseerd door de lens of de camera. In de tussentijd kunnen we beginnen met het oefenen van acceptatieoefeningen. Niet alleen voor ons lichaam maar ook voor onze gevoelens.

Het is leuk om te weten dat men nu over de kwestie spreekt. Het zal echter nog beter zijn als we echte huid op de reclameborden gaan zien. Dan zal iedereen beginnen te begrijpen dat hun eigen huid volkomen normaal is en helemaal niet vreemd, alleen maar omdat het een bepaalde pigmentatie of een paar vlekjes heeft.