Uit het raam kijken: reflectie en introspectie

Uit het raam kijken en je ogen laten afdwalen door het glas is geen tijdsverspilling. Soms, als je uit het raam kijkt, heb je niet als doel om de buitenwereld te bekijken.

Wat je misschien wel probeert te doen is het gebruiken van de reflectie voor wat introspectie. Je gebruikt het om binnenin jezelf te kijken en nieuwe mogelijkheden te vinden. In werkelijkheid zijn er maar weinig mentale oefeningen die zo gezond zijn als deze.

Als je bekend bent met het werk van Edward Hopper, herinner je je zeker al zijn schilderijen van een eenzame vrouw die uit het raam kijkt. In een aantal hiervan kijkt ze naar buiten vanuit een hotelkamer, een bed, een café, enzovoort. Het beeld is altijd hetzelfde: een vrouwelijke blik buiten het glas, mijlenver van waar ze zich bevindt.

Niet veel schilderijen hebben tot zoveel mysterie geleid als deze. Waar kijken ze naar? Het antwoord is simpel: naar alles en niets tegelijk. Hopper was een expert in het creëren van stemmingen en sferen. Hij wist moeilijk te definiëren emoties over te brengen.

Licht, vormen, kleuren, het was er allemaal, zodat we ons op een bepaalde manier zouden gaan voelen. Daarom schilderde hij zo vaak ramen in de buurt van zijn personages.

Ramen zijn poorten naar de menselijke geest. Ze zijn een onmisbare bron voor vele dromers. Ze zijn ook belangrijk voor mensen die een pauze nodig hebben na een stressvolle dag, dus leunen ze met hun hoofd tegen het glas van de ramen van de metro. Dat zijn de momenten waarop we beginnen te dromen en onze hersenen wat verlichting, vrijheid en welzijn te geven.

Uit het raam kijken: een oefening in introspectie

Als je naar een basis- of middelbare schoolklas gaat, zal je geen moeite hebben om een student te vinden die uit het raam aan het kijken is. Ze zijn afwezig, losgekoppeld van hun omgeving. Tegelijkertijd zijn ze verbonden met hun dromen en hun dagdromen.

In plaats van dit gedrag kwijt te raken naarmate we ouder worden, doen we het eigenlijk met meer plezier. Dat betekent echter niet dat het in een positief licht wordt gezien. Naar buiten kijken is synoniem met improductief zijn. Het betekent dat je er op dit moment niet bent, dat je niet met je verantwoordelijkheden bezig bent.

Het komt waarschijnlijk niet zo vaak voor dat je afdwaalt om te zien wat er in je hoofd gebeurt. Dat komt omdat als je dat doet, je stopt met bewegen, stopt met creëren en stopt met presteren. In een maatschappij die gericht is op resultaten, is dat een groot probleem.

Misschien is dat de reden waarom de meeste mensen er de voorkeur aan geven om naar buiten te kijken als we alleen zijn. Het betekent dat je je ogen op een brug tussen twee plaatsen richt. Het doel is om naar buiten te kijken, niet om te zien wat er in de buitenwereld gebeurt.

Dit is als een achterwaartse reis. Je bent niet geïnteresseerd in wat zich buiten afspeelt, want daar ben je al bekend mee.

Verkeer, mensenmassa’s, een stad verpakt in dezelfde oude routines… Je hersenen slepen je als een anker mee naar de diepste diepten en trekken je de zee in. Op deze plek doe je een geweldige oefening voor je psychologische en emotionele gezondheid.

We leven in een wereld die geobsedeerd is door productiviteit, daar ben je je vast wel van bewust. Misschien is dat de reden waarom zoveel mensen het enorme potentieel van dagdromen vergeten zijn. Soms komen de belangrijkste dingen, of de grootste beslissingen, voort uit naar buiten kijken.

Het is bijna alsof je geest in opstand komt en ervoor zorgt dat je iets anders doet. Het is ook alsof je in contact komt met je verstandigste (maar verborgen) zelf en luistert naar wat het te zeggen heeft.

Ramen, waar je kunt dagdromen

Deskundigen op het gebied van de psychologie van creativiteit, zoals Scott Barry Kaufman en Jerome L. Singer geven dit aan in een artikel in Psychology Today. Ze zeggen dat dagdromen in de wereld van vandaag nog steeds gepaard gaat met een enorm stigma.

Als je een half uur uittrekt om uit het raam te kijken in plaats van op je computer, dan ben je lui.

Dezelfde twee psychologen hebben hier zelfs onderzoek naar gedaan. Ze ontdekten dat 80% van de bedrijven, zoals Adobe, denkt dat je creativiteit kunt stimuleren door continu te werken en activiteiten te doen.

Dus iedereen die besluit een pauze te nemen om een kop koffie te pakken en uit het raam te kijken kan de druk niet aan, ze zijn niet productief.

In de wereld van vandaag associëren we beweging nog steeds met prestaties, en passiviteit met luiheid. Maar we moeten deze oude, roestige manier om de wereld te begrijpen loslaten.

Dagdromen betekent het najagen van alle verborgen wonderen in je eigen hersenen. Het betekent het trainen van je geest om nog verder uit te breiden door middel van introspectie, nieuwsgierigheid, symboliek en verbeelding.

Een van de beste plekken om al dit verborgen potentieel in jezelf te vinden is voor een raam. Als je op een bepaald moment van de dag de wereld in kijkt, is het alsof je een afspraak met jezelf maakt. Het is als het overschrijden van de drempel in een interne wereld die velen van ons verwaarlozen.

Het is ook een plek waar we weinig zorg voor dragen, omdat de buitenwereld te veel van ons vraagt. De huidige maatschappij wil dat we allemaal in een staat van hyperconnectie verkeren, gericht op alle eindeloze prikkels die er zijn.

Leer dus om je eigen grenzen te stellen en zorg ervoor dat je af en toe gaat zitten om uit het raam te kijken. Kijk naar de reflectie, waar je je dromen, je innerlijke schoonheid en een wereld vol oneindige mogelijkheden kunt vinden…