Trouw is kenmerkend voor de meest intelligente mensen
Rodolfo Llinás is een Colombiaanse neurowetenschapper die het grootste deel van zijn leven heeft gewijd aan de studie van de hersenen. Hij leidde het NEUROLAB-programma van NASA en is momenteel directeur van de afdeling psychologie en neurowetenschappen aan de New York University. Een tijdje geleden gaf hij een interview waarin hij verrast werd door de kaart die hij tekende met de begrippen trouw, liefde en geluk.
Hun uitspraken bewijzen, vanuit een neurologisch gezichtspunt, wat velen intuïtief voelden door middel van gezond verstand, ervaring of observatie van gedrag. Er wordt gesteld dat de hersenen een gesloten systeem zijn, dat alleen door gevoelens wordt ‘doorboord’.
Het geeft aan dat de werking ervan een zekere analogie vertoont met die van een computer, met dit verschil dat de hersenen plasticiteit en creativiteit bezitten. Ze modificeren, voeden en veranderen.
“Trouw is de inspanning van een nobele ziel om gelijk te worden aan een ander die groter is dan zij.”
Volgens zijn uitgebreide en diepgaande studies over de hersenen concludeert hij dat de intellectuele structuur gebaseerd is op de emotionele structuur. Eerst komt de emotie en dan de rede.
We vormen ideeën over de wereld niet zozeer door redenering, maar door wat we voelen. Liefde neemt een prominente plaats in en trouw is typerend voor de meest intelligente, aldus zijn woorden.
Intelligentie en de liefde
Rodolfo Llinás geeft aan dat het emotionele gebied van de hersenen een van de oudste is. Het was een van de eerste die werd ontwikkeld. In zijn woorden: “Het is het schurkenbrein, dat van reptielen, waar alleen vaste actiepatronen bestaan. Daarom komen of gaan ze als ze eten willen; “Ze vallen aan als ze zichzelf willen verdedigen, en ze hebben seks als ze zich willen voortplanten.”
Liefde vindt zijn oorsprong in hetzelfde gebied, maar omvat verschillende fysiologische functies. Liefde, zegt Llinás, is als snoep. En wie verliefd is, wordt hebzuchtig. Je wilt steeds meer liefde krijgen van de persoon van wie je houdt.
Hij voegt er ook aan toe dat “ niemand sterft door overmatige liefde.” Liefde, zo benadrukt de wetenschapper, is niet hetzelfde als gymnastiek doen, maar als dansen, vanuit fysiologisch oogpunt.
Over de zogenaamde “eeuwige liefde” zegt hij: “Dat zijn intelligente mensen, die vaste handelingspatronen structureren en moduleren op basis van het zien van de ander als iemands hand; Voor haar zorgen is mijn verantwoordelijkheid, en omgekeerd. Weten dat er geen achterbaks gedrag zal zijn, is de norm.”
Trouw helpt voorkomen dat emotionele of intellectuele energie onnodig wordt verspild. Hoe intelligenter de mens, des te meer georiënteerd hij is op de grote zorgen van de mensheid. Hij laat situaties buiten beschouwing die zijn leven destabiliseren of gebruikt energie voor complexere acties.
Ondanks dit alles concludeert Llinás dat eeuwige liefde een oneindige dans van neuronen is tussen twee intelligente mensen.
Studies over intelligentie en trouw
Rodolfo Llinás is niet de enige die heeft gesproken over de relatie tussen intelligentie en loyaliteit. Een onderzoek onder leiding van Satoshi Kanazawa, een specialist in de evolutionaire psychologie, kwam tot een soortgelijke conclusie.
In zijn onderzoek wees hij erop dat mannen met een hoger IQ (meer dan 106) trouw als koppel meer waarderen. Bij vrouwen is dat anders: ze waarderen haar allemaal, zonder dat dit verband houdt met hun intelligentieniveau.
De studie geeft aan dat monogamie een hogere fase van de menselijke evolutie is. In principe is de mens nauw verbonden met het instinctieve gedrag van het zoogdier. Dit neigt hem tot polygamie. Maar zowel in de geschiedenis van de mensheid als in de individuele geschiedenis van ieder mens lijkt monogamie een hoger niveau van evolutie te impliceren.
Echt, ontrouw vereist dat je veel vrije tijd hebt en veel emotionele aanleg voor conflicten. Wanneer een groot deel van onze tijd in beslag wordt genomen, is het moeilijker om een deel ervan te besteden aan de intriges en strategieën die met ontrouw gepaard gaan.
Er is ook niet genoeg emotionele energie om de prijs te betalen voor het in het geheim handelen. Voor het vermijden van betrapt worden en het handhaven van een valse façade.
Het is veel slimmer om een relatie aan te gaan en deze te verfijnen dan van relatie naar relatie te springen. Monogamie schenkt grote voldoening, het is geen opoffering. Zoals elke menselijke situatie met waarde, brengt het inspanningen met zich mee. Het draagt echter veel meer bij.
Als je individuele leven zich richt op grote doelen, is een vaste reisgenoot zeker een grote schat. En integendeel, als het leven zich richt op het banale, belemmert een stabiele relatie die nutteloosheid en inconsequentie.
Monogamie, trouw en inspanning
Monogamie houdt een daad van trouw jegens de ander in die relatieve inspanning met zich meebrengt. Een inspanning die bestaat uit het cultiveren van de relatie met het koppel.
Polijst wat wrijving veroorzaakt en weet dat er voor gezorgd moet worden wat we willen laten voortduren. Veel relaties eindigen omdat beide partners denken dat de relaties op zichzelf werken, terwijl zij in werkelijkheid degenen zijn die ze koesteren.
Alleen al door een rozenstruik te planten en in de zon te zetten, zal hij niet groeien. Het is noodzakelijk om de rozenstruik water te geven, de droge bladeren te verwijderen, ernaar te kijken, ervoor te zorgen… Hetzelfde geldt voor een relatie.
Het is echter waar dat niet alle relaties eeuwig hoeven te duren. Soms staan we erop iets te verlengen dat niet meer werkt. In dat geval kun je er het beste een beslissing over nemen.
Een volwassen relatie, waarin we ervoor zorgen dat we elkaar cultiveren, koesteren, respecteren en ondersteunen, zal ongetwijfeld geen tijd laten voor ontrouw. Als we een vol leven hebben en we de persoon waarderen die we aan onze zijde hebben, weten we dat ontrouw niet onze zaak is.
Afbeeldingen met dank aan Leonid Afremov