De belangrijkste existentiële risico's voor de mensheid
Over existentiële risico’s wordt tegenwoordig veel gediscussieerd. Dat komt waarschijnlijk omdat er veel wereldwijde gebeurtenissen plaatsvinden die het gevoel voeden dat we als soort dicht bij een afgrond komen. Maar hoewel het misschien een actueel debat lijkt, is het eigenlijk veel ouder. In feite dateren de eerste beschouwingen over het uitsterven van onze soort uit een tijd dichter bij onze eigen oorsprong.
De mens heeft altijd te maken gehad met existentiële risico’s. Bij het ontstaan van onze soort waren er veel bedreigingen en weinig middelen. In feite had een vulkaan, een meteoriet, een eenvoudige ziekte, enz. ons kunnen uitroeien (Spaanse link).
Dat is niet gebeurd, maar de risico’s zijn niet verdwenen. We hebben bepaalde grenzen, ook al negeren we die soms. In feite zouden we kunnen zeggen dat, vergeleken met andere soorten, ons aanpassingsvermogen uiterst beperkt is.
Tegenwoordig kunnen we veel factoren beheersen, maar niet alle. Als gevolg hiervan werd in 2012 het Centre for the Study of Existential Risk (Engelse link) opgericht aan de Universiteit van Cambridge (VK). Zij stellen voor dat er momenteel vier basisfactoren zijn die een einde zouden kunnen maken aan de soort. Ze zijn als volgt.
“In onze tijd is het zeer waarschijnlijk dat de grootste risico’s waarmee we te maken hebben, het gevolg zijn van onze activiteiten. “
-Seán Ó hÉigeartaigh-
.
De 4 belangrijkste existentiële risico’s voor de mensheid
Kunstmatige intelligentie
Veel deskundigen denken dat kunstmatige intelligentie een van de fronten is waar we problemen zouden kunnen ondervinden. Daniel Dewey, een prestigieuze wetenschapper, suggereert dat we beginnen te vertrouwen op technologie, die positieve resultaten lijkt op te leveren, maar we weten er te weinig van.
We weten dat er een model is, maar het is zo geavanceerd dat we er misschien niet echt genoeg van weten. We begrijpen dat het onder bepaalde invoerparameters slaagt, en onder andere niet. Maar waarom?
Het risico bestaat dat computerintelligentie in dienst wordt gesteld van hegemoniale belangen, met als doel het uitoefenen van dominantie en absolute controle over mensen. Het is ook mogelijk dat de systemen uiteindelijk zichzelf kunnen programmeren en een superintelligentie creëren, superieur aan die van een mens. We hebben het over sciencefiction die steeds minder fictief wordt.
Klimaatverandering
Een ander groot existentieel risico is klimaatverandering. Dit is een verschijnsel dat al aanwezig is. Er is echter niet snel en efficiënt genoeg tegen opgetreden.
Uit gegevens blijkt dat de 20 rijkste landen ter wereld in de afgelopen eeuw meer grondstoffen en niet-hernieuwbare energiebronnen hebben verbruikt dan alle mensen in hun hele geschiedenis en prehistorie. Tegelijkertijd zijn er sinds het midden van de 20e eeuw meer mensen geboren dan in de hele geschiedenis.
Het risico is dat het consumentisme en het intensieve gebruik van vuile technologieën onomkeerbare veranderingen in het klimaat zullen veroorzaken. Bovendien zal de uitputting van fundamentele hulpbronnen, zoals water, optreden, evenals veranderingen in de ecosystemen. Dit zou kunnen leiden tot ons uitsterven.
Biotechnologie
Experimenten met micro-organismen, die tegenwoordig zelfs thuis gedaan kunnen worden, zouden kunnen leiden tot het ontstaan van een ongecontroleerde planetaire plaag. Ook kan genetische manipulatie een opeenvolging van onvoorziene gebeurtenissen veroorzaken die tot een groot biologisch ongeluk kunnen leiden.
Aan de andere kant valt ook de nanotechnologie binnen het bereik van existentiële risico’s. Deze microscopische robots die in het lichaam kunnen worden ingebracht, zouden een ‘grijze plaag’ kunnen genereren. Dat zou een ongecontroleerde ziekte zijn die zich richt op het consumeren van levende materie.
Kernoorlog
Tijdens de Koude Oorlog waren er vele momenten dat we op het punt stonden van een kernoorlog, voornamelijk door fouten in de berichtgeving of verkeerde interpretatie van de feiten. Het is inderdaad niet nodig dat twee nucleair bewapende naties op elkaar botsen voor een atoomramp.
Als er een kernoorlog tussen de grootmachten zou uitbreken, zouden miljoenen mensen sterven aan stralingsziekte. Daarna zou een nucleaire winter optreden: het teveel aan materie in de atmosfeer zou de zonnestralen bedekken, waardoor extreme duisternis en kou zouden ontstaan. Dit zou de voedselproductie drastisch verminderen en het voortbestaan van de soort in gevaar brengen.
Existentiële risico’s worden vaak gezien als bijkomstige factoren in de meeste van onze levens. Dat is een van de factoren die ze zo gevaarlijk maken. Het is uiterst belangrijk dat we ons allemaal bewust zijn van deze gevaren en dat we, waar we ook zijn, bijdragen aan het verminderen ervan.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Marques, L. (2020). Pandemias, riesgos existenciales y no existenciales para la humanidad. Ambiente & Sociedade, 23.